Yazara Gore Listeleme

Cioran yüzyılın başlarında Romanya'da doğdu ama hayatını Paris'te gönüllü olarak sürgünde geçirdi. Rumence yazdığı son yapıt olan "Mağlupların Kitabı" ndan sonra dilini de terk ederek Fransızcada kesin kararını verdi. Bir mektubunda, dil değiştirmekle tüm varoluşundan vazgeçmiş olduğunu yazar. Cioran her sistemi bir put sayar, köleliştirici, ruhu köreltici bir zorba gibi görür. Aristo, Aquinalı Thomas ve Hegel düşünce tarihinin en büyük zorbalarıdır ona göre. Mistiklere ilgi duyar, her zaman biraz budist olduğunu söyler. Buda, Eyüp, Sankara, Nietzsche, Chamfort ve öteki tüm lanetliler onun en yakın dostlarıdır. Mistiklerin tanrıyla insandan insana konuşur gibi konuşmaları Cioran'ı derinden etkilemiştir. Yaşadığı çelişkiler, onu herhangi bir öğretiye bağlamaktan alıkoyar. Uykusuzluğun ve umutsuzluğun doruklarında gezinirken şöyle mırıldanır: "Tanrı vardır, yoksa bile!" "Cioran, gezegenemizin en uygar yabanisidir." François Bott

Şu ya da bu şekilde herhangi bir dinle irtibatlandırılan bir şiddet eylemi, bu kitabın çeşitli bölümlerinde tartışılacağı gibi, yalnızca dinsel bağlamda bir arka plana dayanmamakta, sosyal, ekonomik ve siyasa boyutlar taşımaktadır. 11 Eylül hadisesi Batı dünyasında, genelde, bu menfur hadisein medini Batının ulaştığı insani ve üstün değerlere karşı bir savaş olduğu şeklinde yorumlandı. Kilise çevreleri (ve kimi kilise dışı çevreler), Batının dinsel geleneğini ifade eden Hıristiyanlığın, sevgi, barış ve hoşgörü temeline dayalı üstün değerleri temel alan bir inanç sistemi olduğunu, buna karşın özellikle İslam'ın özünde ise şiddet ve anarşiin bulunduğunu ileri sürdüler. Hatta, İtalya'da olduğu gibi, bazı yüksek rütbeli kilise görevlileri, Batının sahip olduğu insani üstün değerlerin korunması için Batı ülkesinde yaşayan Müslümanların sınır dışı edilmelerini ve onlardan boşalan işgücünün Doğu Avrupa ülkesinden getirecek Hıristiyanlarla doldurulmasını önerdiler. Bu tartışmalarda temel varsayımlardan birisi, şiddet ve anarşi üreten bir din olarak İslam'ın geçmişte ve günümüzde anarşist ve terörist karakterli insanlar yetiştirdiğiydi. Diğeri ise, buna karşılık Hıristiyanlığın sevgi, barış ve hoşgörü dini olarak günümüzde Batı uluslarının sahip olduğu şekilde üstün insani medeni değerler üreten bir gelenek olduğu varsayımıydı.