Eserlere Göre Listeleme

Evet belki çok yalnızım. Evet belki çok yaralandım. Evet belki kendi kabuğuma çekildim. Evet belki artık insanlara güvenmek istemiyorum. Evet belki dışardan bakıldığında, umursamaz biriyim. Evet hakkımda ne düşünürseniz düşünün ilgilenmiyorum. Ben sadece tek bir cevap bekliyorum, siz değer verdiklerim ben ağlarken neredeydiniz? Bazen bittiğine değil, verdiğin değeri hak etmediğine şahit olduğun için ağlarsın. Bazen gittiğine değil, yarınların hayalini onsuz kuramazken, onun bir başkasına 'hiçbir şey yaşanmamış' gibi dokunacak kadar ucuz olduğuna ağlarsın. Bazen yarım kaldığına değil, doğru sandığının koca bir yanlıştan ibaret olduğuna ağlarsın. (Tanıtım Bülteninden)

Can Binali Aydın’ın ilk kitabı Yalnızım İnsanla Geçmiyor, inat eden insanların öykülerinden oluşuyor: Ölmek için inat edenler, intihar için inat edenler, direnmek için inat edenler, devirmek için inat edenler… Cümleler ilk anlamlarının, çoğu zaman ikinci üçüncü anlamlarının da çok uzağında bir yerde, direngen bir yerde duruyor. Bu direngenliği vurgulamak, “öyle olsun” diye değil; hakiki olmadıkları ima edildiğinde bile hakiki olabilen öykü karakterlerinin kuvveti bunu söyletiyor. İstanbul’un “yoksul” mahallelerine şehirli bir jestle yaklaşan ama çoğu zaman da bizzat o yoksulluğun öznesi olan kişiler konuşuyor. Acı çekiyorlar, olan biteni bitirmek istiyorlar, bitiremeyeceklerini ve deviremeyeceklerini hissettiklerinde öfkelerini kendilerine yöneltiyorlar. Yalnızım İnsanla Geçmiyor önce ismiyle başlıyor hikâyesini kurmaya ve anlatmaya.

Peyami Safa'nın son romanı Yalnızız, engin ruh tahlilleri ve kendi türünde açtığı çığırla onu yalnızca Türk edebiyatının değil, Dünya edebiyatının zirvelerine taşımış şaheseridir. Peyami Safa'nın diğer bütün romanlarında olduğu gibi Yalnızız romanında da doğu-batı, madde-mana, ruh-beden, idealizm-materyalizm gibi ikilemler üzerinde durularak, aynı evde yaşadıkları halde birbirlerinden oldukça farklı mizaç, düşünce ve insan ilişkilerine sahip aile fertleri üzerinden ruhunu arayan bir toplum resmedilir. Bireysel ve toplumsal kimliklerimiz arasında, bilhassa Batılılaşma hareketlerinden sonra ortaya çıkan uyumsuzluğun yarattığı sıkıntılar, kalabalıklar içinde milyonlarca "yalnız"ın peyda olmasına sebep olmuştur. Yalnızız; sıra dışı kurgusu ve bir üst kurmaca metin olarak romanda kendine yer bulan ütopya ülkesi Simeranya ile yarım asırdır Türk edebiyatının en çok okunan ve sevilen romanlarının başında geliyor.

Tarık Buğra Devlet Tiyatroları'nda oynanmakta olan Akümlatörlü Radyo'nun kırk yıllık hikayesini, bu tiyatronun broşüründe anlatırken şöyle yazıyor: "Akümülatörlü Radyo benim ilk eserimdir. Ona bir amatörün ilk eserine verebileceği taptaze dikkatleri, gözlemleri, içtenliği ve duygu, düşünce birikimleirni koymaya çalışmıştım. Şehir Tiyatrosu'ndan geri çekilince insanlarını roman'a döktüm. Ortaya YALNIZLAR çıktı. Bu roman 1948'de Çınaraltı Dergisi'nde yayımlandı." Ve ekliyor: "Altın çağında, gençliğinde çektiği yoklukların bir toplum düşmanlığına dönşmesini önleyen ama iyiniyetlerinin tepkilerini sertlikten kurtarmayan Doktor Rıza... çrmelere karşı hayatın savuncusu Rıza! "Onun ölümle karşı karşıya geririp hayata yeniden kazandırdığı genç kız... tek ümidin ayakta tuttuğu Şükriye! "Mutluluğun bir ameliliği olduğunu kavramayan Hurrem ile Murat! "Kalbi sevgi ile dolu, ama bütün sevgilerin ve sorumlulukarın kaçağı, iyi dürüst ve yenik Hüseyin bey!" YALNIZLAR yazarın bu cümlelerle özetlediği bu insanların ve aralarındaki ilişkilerin romanıdır.