Eserlere Göre Listeleme

Anadolu coğrafyası çeşitli devletlere ve medeniyetlere ev sahipliği yapmış bir coğrafyadır. M.Ö. den başlayan bir süreç içerisinde, gerek ticaret yolları, gerekse istilalar sonucu farklı kültürleri bünyesinde bulundurmuştur. Malazgird Savaşı'yla birlikte Türklerin Anadolu'yu yurt edinmeleri sayesinde, Anadolu tamamen farklı bir kül-türle daha tanışmıştır. Zira Türkler, başta Çin olmak üzere, Hind, Fars ve Arap kültürleriyle tanışmış bir kimliğe sahip idiler. Dolayısıyla kendi kültürleriyle dışardan aldıkları bir kısım değerleri mayalayarak kültürlerini zenginleştirmişlerdi. Bu sayede Türklerin gelişiyle birlikte Anadolu o zamana kadar karşılaşmadığı yepyeni bir mimari ve sanatla karşılaştı.

Doğu ve Güneydoğu Anadolu'nun en kalabalık konar-göçer topluluğu olan Türkmenler, Diyarbakır-Erzurum hattında yaylak-kışlak hayatı sürdürürlerdi. Onlar XVI. yüzyılın sonlarından itibaren Anadolu'ya dağıldılar. Diyarbakır'dan başka Ankara, Aydın, Karaman Türkmen aşiretlerinin yeni yaylak ve kışlak alanları oldu. Osmanlı merkezî yönetiminin Bozulus Türkmenleri adını verdiği bu aşiretler birçok Anadolu şehrinden daha kalabalık bir nüfusa sahiptirler. Bu kitapta, Bozulus Türkmenlerinin sosyal hayatları, aşiret düzenleri ve Osmanlı ekonomik yapısı içindeki yerleri, Osmanlı arşiv vesikalıklarına göre incelenmektedir.

Anadolu’nun Ruhu, Prof. Dr. Mahmud Erol Kılıç’la tasavvuf, felsefe ve siyaset üzerine yapılmış söyleşilerden oluşuyor. Kılıç, söyleşi-kitap türündeki eserde genel manada ezoterizmin, hususi manada irfani geleneğin felsefi referans arayışındaki modern Türkiye’ye sunduğu imkânları ortaya koyuyor. Dünyada tasavvuf düşüncesi alanında söz sahibi olan Kılıç, gelenekteki dört katmanlı din anlayışının dinî tefekkür dünyasındaki sığlık ve yüzeyselliğin terapisinde nasıl önemli bir yere sahip olduğunu örneklerle anlatıyor. Peygamber dilinden söylenen "Rabbim bana şeylerin hakikatini göster" düsturunu insani hayatın her alanına taşıyarak suretten manaya, kılıftan öze doğru bir yolculuğa çıkmanın “anlama”daki önemini vurguluyor. Osmanlı ariflerinin "Biz iki anneden süt emdik" sözlerinin izini sürerek İbn Arabî ve Mevlânâ'dan Anadolu insanının aydınlanmasındaki iki büyük kurucu figür olarak bahsediyor. Bu söyleşiler bütününden çıkan mesaj çok çarpıcı. Kılıç, tarihte hiçbir kurucu rolü olmamış marjinal grup ve düşünüş tarzlarının dahi imtiyazlar elde edebildiği günümüzde mazlum "tasavvuf"a hakkının ne zaman teslim edileceğini soruyor, soruşturuyor, sorguluyor...