Eserlere Göre Listeleme

Hasan Ali Toptaş okurlarının uzun yıllardır arayıp da bulamadığı iki öykü kitabı vardır: Bir Gülüşün Kimliği ve Yoklar Fısıltısı. Otuz yıl sonra, Ölü Zaman Gezginleri'nde yer almayan bu öyküler, yeniden okurlarıyla buluşuyor. Toptaş'ın, acemiliğin A'sındayken kaleme aldığı öyküleri, "HAT yazısı"nın kökenlerine inmemiz, yolun ufkunu sezmemiz için bulunmaz nimetler... "Varlığının bilincine varılsın ya da varılmasın, her insanın içinde bir orkestra vardır, diye düşünürüm ben. Vardır var olmasına da; kimisi şefini bulamadığı için insan ömrü boyunca bir tek nota çalamaz, kimisi de ilkel çalgılardan oluştuğu için insanı alıp bir yerlere götüremez." "İçimdeki Orkestra", Bir Gülüşün Kimliği "Yaşadıkları kadar düşünüyorlardı artık ve tanrı hızla mevsim resimleri çiziyordu dışarıda; insanları her tabloda kullanıyor, yüzleri ancak kendisinin okuyabileceği çizgilerle dolduruyordu." "Ak Saçlı Çılgındılar", Yoklar Fısıltısı (Tanıtım Bülteninden)

4 Temmuz 2010: MEB Engelli Personel Sınavı 18 Nisan 2010: Meb Görevde Yükseltme Sınavı (Memur) 22 Kasım 2009: Meb özürlü sınav soruları Atatürk Kültür Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Meb Memur Sınavına Hazırlık MEB Öz. Per. Sınv. Öğretmenlik Bölümü Matematik Sorularının Çözümü 13Kasim2010: SaglikBakOzurluPersonel Türkiye İstatistik Kurumu Özürlü Memur Sınavı

Geçmiş Zaman Köşkleri, Boğaziçi Yalıları'yla birlikte okunduğunda, içine doğduğu dünyayı bir peri masalı, bir cennet köşesi gibi anlatan altın bir kalemin gücü görülüyor. Hisar, çocukluk zamanlarında yaşadığı hayret ve hayranlığı, Boğaziçi hayatını ve renkli insanlar barındıran o büyülü rüyayı büyük bir maharetle bugüne taşıyor.

Köklerim anımsayamadığım bir toprağın çok derinlerine gömülü. Nerede sahi o toprak, Türkiye'nin ucunda, akrabalarımın toza dönüşüp Asya rüzgarına karıştığı kurak arazilerde mi? Babamın ailesinin memleketi Gürcistan'da mı? Çıktığımız yer olan Ermenistan'da mı? Ben bir göçebeyim, bir göçmenim, bir vatansızın oğluyum; gerçek bir geçmiş bulamadan, sonunda bir başka ülkeyi, bir başka kültürü, bir başka dili benimsemiş biriyim. Ne yapalım, herkesin adı Dupont, Martin ya da Durand olamaz. Benim adım da Aznavour ve şimdiye kadar bundan şikâyet etmedim. Ama yine de isterdim ki... Olayların zorlamasıyla, akışıyla, sonunda dört meslek yapar oldum: oyunculuk, şarkıcılık, yazarlık, bestecilik. Biri öbürüne kapı açtı, beriki ötekini itti, bazen de iç içe geçti bunlar, ve dört ayrı alan olsa da sonuçta birbirlerini tamamladılar. Biraz karman çorman, biraz serserice yaptım bu işleri, ama tam profesyonel olmasam da asla amatörce değil. Önemli olan işin iyi yapıldığı duygusuydu, bir zamanlar dendiği gibi "iyi iş" çıkarmaktı. Bugün, sahne üzerinde geçen altmış dokuz yıldan sonra, samimiyetle söyleyebiliyorum ki, bahsettiğim mesleklerden birinde, yani şarkıcılıkta, beni işverenime yani halka bağlayan sözleşmenin hükümlerini hep yerine getirdim.