Yazara Gore Listeleme

kökleri insanlık tarihinin ilk dönemlerinde olan bir 'tektaş'ın Ay'da ortaya çıkarılması, bilim adamlarını, taşın sırrının anlaşılması için bir uzay yolculuğu projesine yöneltir. 2001'in önemli, yazarını 'uzay çağının kahinlerinden biri' yapan bilimsel verilere dayalı fütürolojisinden gelmektedir. Aya yolculuğun henüz gerçekleşmediği bir dönemde 'gezegenlerin çekim kuvvetinden yararlanarak yolculuk' fikrinden söz eden Clarke'a Apollo 13 Ay'a indiğinde NASA Müdürü Tom Paine şöyle bir not gönderir: "Her zamanki gibi senin dediğin oldu, Arthur."

Ayının kırk türküsü vardır ve hepsi de armuda dairdir” sözünü ironiyle hatırlatıyor yazar. Yolda gördüklerimiz yeni resimler halinde birbiri ardı sıra değişse bile yolcunun gözleri aynıdır ve hepsini aynı menşurdan geçirerek anlamlandırır. Yol Türküleri az çok eklektik bir görüntü taşıyor. İçerisinde yazarına keyiften damak şaklattıran yazılar da var, artık millî sporlarımız arasında yer alması gereken memleket kurtarma yazıları da.

Bir maça ası olarak "Üç pick" diyorum. - Dört trifle mi? - Counter! - Surcounter mu? - Pass, sen oyna. Ben de oynadığım oyuna akord basim bari... Hayata ilişkin kaybedişler, büyük başlangıçların dönüşüdür. Ardından soluk soluğa terk edilmişlik duygusu; içinden hüzün geçen bir tren gibi. Yolların belirsizliğinde kendini raylara teslim edersin. Nereye kadar mı? Aslında raylardan çıkmadığın sürece emniyettesin. Sonra en başa dönersin. Aslında yolculuklardan artakalandır yazı. "Hayat tecrübelerin bütünüdür." diye iddia edersin. "Ama hayır!" diye karşı çıkabilir yazar. "Bazen yaşamak istediklerini de yazabilirsin." Giyotinli bir labirent tam karşında... Konu belli: "Giyontinli Labirent." On beş öyküden oluşan bu kitap oldukça öznel, ve ama bir o kadar da nesnel bazı anlatımları içeriyor. Aslında bütün bunlara öykü demek de pek yerinde değil, çünkü anlatım o kadar ilginç ki bazı yerlerde öykü kurgusuyla makalenin birbirine karıştığını hissedersiniz. Otomatiğe alınmış bir tüfek gibi, sözcükler ardı ardına patlıyor: Ben kimim, neyim, neredeyim, ne yapıyorum, herkes ne yapıyor, sonrası ne olacak? Bütün sözcükler yerini buluyor mu? Bu oldukça öznel. Arif Kaptan böyle yazmış. Sen nasıl yazardın?