Yazara Gore Listeleme

"Kırmızı Defter", okurlarımızın çok iyi tanıdığı ünlü Amerikalı yazar "Paul Auster"ın çok özel, çok özgün kısacık bir yapıtı: On üç öykücükten oluşuyor, ama aynı anlayış içinde yazıldıkları için bu on üç öykücüğe New York Times gazetesinin Noel sabahı yayınlamak üzere ısmarladığı ve yayınladığı "Auggie Wren"in Noel Öyküsü'nü de eklemeyi yararlı gördük. Daha önce "Ay Sarayı", "Yalnızlığın Keşfi", "Son Şeyler Ülkesinde", Şans Müziği" adlı yapıtlarını yayınladığımız ve yakında "Leviathan" adlı son romanını yayınladığımız Paul Auster (1947) genç yaşına karşın, yalnızca yazdığı dilin değil, aynı zamanda dünyanın genç ustalarından biri. Karşılaştığı tuhaf olayları, garip rastlantıları, gündelik yaşamın mucizeye dönüşen ayrıntılarını, gerçek olayları ve gerçekdışı olguları bir "Kırmızı Defter"e kaydetmiş; her öykücük ileride bir romana dönüşebileecek çekirdek ve dokuya sahip. Paul Auster hiç 'hocalık' taslamadan 'gerçek'ten sanat yapıtına giden yolu gösteriyor, öykülerden kuramsız bir poetika geliştiriyor ve minyatür bir dünya kuruyor. Bu nedenle bir kılavuz saydığımız "Kırmızı Defter"in Paul Auster'in roman dünyası için bir giriş kapısı olduğunu düşünüyoruz.

Yüzleşmem gereken bir gerçek vardı: O 2’lerin açıklanması gerekecekti. Ama Stephen’la ilgili bölümü değil. O 2’lerin Stephen’la ne bağlantısı olduğu değil. Stephen’la ilgili bölüm ancak çok sonra açıklanabilirdi. Belki de, asla.

Duyguların, duyumların, düşüncelerin dolaysız, sade, birebir aktarımıdır mektuplar. Hele de "en yakın" arkadaşa, bir "can dostu"na yazılmışsa, yazılan Leyla Erbil, yazan da Tezer Özlü'ysem... bu mektuplar, okuru bir başka boyuta taşıyor.

Biz yetişkinlerin kişisel-kimliğini, kişiliğini etkileyen en önemli psikososyal etmenler çoğunlukla çocukluğumuzla bağlantılı olaylar ve kişilerdir. Rüyalarımızda bile sıklıkla çocukluk heveslerimizle, kaygılarımızla ve hatta çocukluğumuzun geçtiği evle karşılaşır, çoğumuz ilkokul öğretmenimizin adını ömrümüzün sonuna kadar unutmayız. Çocukluk anılarımız, yaşamın herhangi bir anında işimizde, aşımızda ya da eğlencemizde belleğimizin tozlu raflarından önümüze geliverir; yanına bir duyguyu da katarak. Anımız, ana-babamızın kavgası ya da öğretmenin paylaması ise burukluk, ya da "bunu nasıl başardın, aferin sana" cümlesi ise kıvanç duygusunu yaşarız. Kuzucu, biz yetişkinlere, ana-babalara, öğretmenlere ve uzmanlara çocuklarımızın gelecekteki anılarının burukluk yerine kıvanç duygusu ile harmanlaması yönünde el feneri özelliğindeki bu kitabı hazırlamış. Tüm çocuklar adına bir anne, bir öğretmen ve uzman olarak teşekkür ediyorum. Prof. Dr. Emine Gül Kapçı Ankara Üniversitesi Biz yetişkinlerin kişisel-kimliğini, kişiliğini etkileyen en önemli psikososyal etmenler çoğunlukla çocukluğumuzla bağlantılı olaylar ve kişilerdir. Rüyalarımızda bile sıklıkla çocukluk heveslerimizle, kaygılarımızla ve hatta çocukluğumuzun geçtiği evle karşılaşır, çoğumuz ilkokul öğretmenimizin adını ömrümüzün sonuna kadar unutmayız. Çocukluk anılarımız, yaşamın herhangi bir anında işimizde, aşımızda ya da eğlencemizde belleğimizin tozlu raflarından önümüze geliverir; yanına bir duyguyu da katarak. Anımız, ana-babamızın kavgası ya da öğretmenin paylaması ise burukluk, ya da "bunu nasıl başardın, aferin sana" cümlesi ise kıvanç duygusunu yaşarız. Kuzucu, biz yetişkinlere, ana-babalara, öğretmenlere ve uzmanlara çocuklarımızın gelecekteki anılarının burukluk yerine kıvanç duygusu ile harmanlaması yönünde el feneri özelliğindeki bu kitabı hazırlamış. Tüm çocuklar adına bir anne, bir öğretmen ve uzman olarak teşekkür ediyorum. Prof. Dr. Emine Gül Kapçı Ankara Üniversitesi