Yazara Gore Listeleme

Yavuz Sultan Selim, tebdili kıyafet yapmış, Kuşlar Çarşısı’nı geziyormuş. Avcılar avladıkları kuşları, tuzakçılar yakaladıkları maharetli, eğitimli, güzelim kuşları satıyorlar. Bir ara gözü kekliklere ilişiyor padişahın. Bir grup kekliğin üzerindeki kâğıtta, “Satış fiyatı: Tanesi 1 altın” yazıyor. Hemen yanı başlarında asılı, adeta altın kafes içinde bir keklik daha var ki, fiyatı 300 altın. Padişahın gözü 300 altınlık kekliğe takılıyor. “Hayırdır” diyor satıcıya. “Bunun diğerlerinden ne farkı var ki, bunlar 1 altın,bu 300 altın?”

Ben AŞK'ı, insanı bütün belalardan ve felaketlerden koruyan, muhafaza eden yüce bir kale olarak gördüm. O nedenle, gittim AŞK'a sığındım. -MEVLÂNÂ- Eğer insan âşık değilse, cümle dertlere ve kederlere müptela olmuş demektir. Âşık olmayan kişilerin maddi manevi sorunları, istek ve arzuları hiç bitmez. Biri bitse, bir diğeri başlar. Böylece tüm ömür, nedenler, niçinler, çeşitli arzu ve isteklerle tükenir gider. Bir insan Cenab-ı Allah'a yönelir, "aşk" ile onun kudretine ve kuvvetine, evreni kuşatan merhametine teslim olursa, elbette böyle bir kişi, en güçlü kaleye sığınmış demektir. Allah, bir insanı koruma altına alırsa, cümle mevcudat da o kişiyi korur, gözetir. Bizler sadece O'na güvenir, O'ndan yardım istersek, hiç merak edilmesin, O da bizi bize bırakmaz, cümle dertlerimizin devası, çaresizliğimizin çaresi olur. Hayatın içinde kaybolmadan yaşamak, Yüce Yaratıcı'nın kalesine sığınarak hayatta yol almak, O'nun "Ben sana kâfiyim, Ben sana yeterim. Sana üstatsız ilim, ilaçsız şifa, askersiz sultanlık veririm" sözlerinden güç alarak ruh genişliğine ulaşmak… H. Nur Artıran'dan Nun Kapısı çantanızdan, başucunuzdan ayırmak istemeyeceğiniz bir kitap… Bir rehbere ihtiyaç duyduğunuz her an, herhangi bir sayfasını açıp okuyarak İlahi Güç'ün kanatları altında ferahlığa çıkacağınız yüce bir AŞK kapısı… (Tanıtım Bülteninden)

Devletin derinlikleri, toprağın derinliklerinden daha karanlıktır. 1926 yılının o hüzünlü sonbaharı. Osmanlı İmparatorluğu yıkılmış, genç cumhuriyet ayaklarının üzerinde durmaya çalışıyor. O büyük altüst oluşun içinde bir adam: Şehsuvar Sami… Bir zamanların İttihat ve Terakki fedaisi, şimdilerin yorgun komitacısı. Şehsuvar Sami'nin etrafında dönen amansız bir entrika. Bir yanda kaybettiği ama hiçbir zaman yüreğinden çıkartamadığı sevgilisi Ester, öte yanda yaşanılan tarihsel bozgun… Kaybedilen bir ülke, kaybedilen bir şehir, kaybedilen bir hayat. Ve aklında hep aynı soru: Devlet mi kutsaldır, yoksa insan mı? "Ölüm, şehirlerimizi kaybetmekle başlar." Kim söylemişti bu cümleyi hatırlamıyorum, ne yazık ki doğru… Doğru, lakin eksik. Ölüm, şehirlerimizi kaybetmekle başlar, vatanımızı kaybetmekle neticelenir. Sahi nedir vatan? Bir toprak parçası mı, uçsuz bucaksız denizler, derin göller, yalçın dağlar, verimli ovalar, yemyeşil ormanlar, kalabalık şehirler, tenha köyler mi? Hayır, bütün bunların ötesinde bir anlam taşır vatan. Ne sadece toprak parçası, ne su havzaları, ne ağaç silsilesi… Annemizin şefkati, babamızın saçlarına düşen ak, ilk aşkımız, doğan çocuğumuz, dedelerimizin mezarlarıdır vatan… Vatanı olmayan insanın hayatı da olmaz. Evet, bir vakitler zihnim, kalbim bu fikirlerle doluydu. Şimdi? Şimdi bilmiyorum… (Tanıtım Bülteninden)