Namaz, iman ile İslâm'ı, insan ile kâinatı buluşturur. Sultanı tanıyıp seven, Sultanın davetine icabet eder. İcabet etmemek, tanımaktan çok tanımamaya ve imandaki zaafa delildir. İnsanın, kâinat ile arasındaki muhteşem uyumdan aldığı ders, o ahenge namazla uymasından belli olur. Namazsız adamın hakikî İslâmiyet'le buluşması zor olduğu gibi, kâinatı anlaması da zor, hatta imkânsızdır.
Namaz kılan bir mümin, cüz iken küll, parça iken bütün olur. O artık kâinatın sinesinde atan bir kalb, nizamı söyleyen bir nabız, cisimleşmiş bir idraktir.
Namaz, her an huzurda ve kullukta olan insanın gâibâne ubûdiyetten, hâzırâne ubûdiyete geçişidir.
Namazı idrak, kendini, kâinatı ve hakikati idraktir.
