Eserlere Göre Listeleme

Ziya Yılmaz'ın öyküsü, aslında birazda Türkiye'nin yakın dönem siyasal hayatının öyküsüdür. Memleketi Fatsa'dan başladığı yolculukla pek çok tarihsel olaya şahitlik etmiş, pek çoğuna da birincil dereceden müdahil olmuş bir devrimcinin öyküsüdür. Ziya Yılmaz, hayata gözlerini yumduğu 2011 yılına kadar, bir dönem Türkiye'yi kasıp kavuran olay ve olgulara ilişkin konuşmamayı tercih etti. Saklayacakları olduğu için değil, henüz zamanının gelmediğini düşündüğü ve geçmişin mirasını konuşarak tüketmek istemeyen birisi olduğu için...

‘‘Beyaz gövdeli zenci köpeklerimiz var. Adları da var. Ama onlar birer heykel. Çağırınca gelmiyorlar artık. Cennetin kapısını bekliyorlar. Karla karışık toprağa gömülebilmek için kulakları dik donuyorlar! Öyle bir cennet ki, paslı demirin bile ak sakalı var. Bizi saran tel örgüler beyaz angoradan örülmüş. Havası havlamayı bırakmış, ısırıyor. Beyaz ağzı etimizle dolu. Bu yüzden sessiz bir ayaz var. Saçaklardan sarkan mızrak dişleri ensemize saplanmış. Gazete kâğıdı gibi buruşmuş derimizde mor diş izleri, bekliyoruz. Cennetten kovulmayı. Bembeyazız. Soğuk. Donmak. Çözülmek. Tekrar donmak. Daha fazla hiçbir şeye gerek yok. Fiilleri çekmeye bile. Herkes kalsın yerinde. Bıraksınlar, yaslansın göğsüm sırtlarına, ılıklaşsın enseleri nefesimle. Yavaş yavaş sokayım dilimi derilerine. Aksın içlerine hayatımın zehri. Yirmi adet mermi. Muhteşem! Hepinizi geberteceğim! Ama hepinizi!’’

Ölüme dair aklımda şöyle bir beyit var: Benim de bir namazlık saltanatım olacak O musalla taşında. Bir şiirin sonu olabilir. Fakat üstünü getirmek zaman ve hava meselesidir. Şimdiyse, gözlerimle, ellerimle, ayaklarımla, kalbimle ve kafamla, hasılı her şeyimle hayata bağlıyım; ölümü aklıma getirmek istemiyorum. (18.07.1943) Cahit Sıtkı Tarancı ve Ziya Osman Saba, iki büyük yazar, eşsiz şiir ve öykülerin yanında uzun yıllara yayılan hayranlık verici dostluklarıyla da Türk edebiyatının unutulmazları arasına isimlerini kazıdılar. İki şairin lise yıllarından başlayan arkadaşlıkları, Cahit Sıtkı’nın ölümüne kadar sürdü. Ziya’ya Mektuplar, Cahit Sıtkı’nın Diyarbakır’dan, Paris’ten, Burhaniye’den, Ankara’dan Ziya Osman Saba’ya yazdığı mektupların derlendiği kült bir eser. İki şairin birbirlerinin şiirlerine eleştirilerini, Cahit Sıtkı’nın şiir dünyasına ve dönemin edebiyatçılarına dair görüşlerini içeren bu mektuplar, dün olduğu gibi bugün de edebiyatseverlerin ve yazar olmak isteyenlerin yolunu aydınlatmaya devam ediyor.

Sıra dışı bir kadının içten duygu ve düşünceleriyle örülmüş, zamansız bir yolculuk vaat eden, zeytinli ve cırcırböcekli bir hikâyeye davetlisiniz. Bu hikâyeyi bir bitki yazdırdı. Şaka değil... Bitkiler canlıdır ve hafızaları vardır. Duygu ve düşünceleri, tahminlerin ötesinde hisseder ve kaydederler. Ama bu hikâyenin niyeti, bitkilerin zeki dünyalarını anlatmak değil. Anlatılan onca şeyin arasında aslında sadece biri bu: Bütün varlıkların birbirine görünmeyen bağlarla bağlı olduğu gerçeği. Hikâyenin kalbinde ise tutunamayan genç bir kadın var. Sıra dışı bir genç kadının, annelik, kadınlık ve ilişkiler hakkındaki anlam arayışının, var oluş sıkıntılarının, hayata değer katma çabasının ekseninde gelişen bir hikâye elinizdeki. Sıra dışı kendini bildi bileli sorular sorar, cevaplar arar. Hele de o kritik kararının etrafında dönerken annesinin ne düşündüğü öyle önemlidir ki... Sorularının cevaplarını ararken annesiyle farklı zaman ve zeminlerde yaptığı konuşmalar, geçmişinden kalbine taşıdığı birkaç insan, zihninin aynasında gezinir durur. Çıktığı bu batini yolculukta ona, saksıda yaşayan bir zeytin ağacı ve ağustosböcekleri de eşlik edecektir! (Tanıtım Bülteninden)