Basit Katalog

KPSS Türkçe

Kpss Vatandaşlık İhtiyaç Yayıncılık 2

Zümrüdüanka Yoldaşlığı

Selçuklu Devletleri Tarihi (Siyaset,Teşkilat ve Kültür)

Büyül Selçuklular ve Mezhep Kavgaları

Devrim Tarihi ve Toplum Bilim Açısından Atatürk

Mustafa Kemal'in gözünde, eylemin 'meşruluğu' demek, halkça onaylanmış olması demektir. Yoksa Kongreleri, Büyük Millet Meclisi'ni anlamak ve açıklamak mümkün olamazdı. Şu sözlerini bir de: '...Bir devreye yetiştik ki, onda her iş meşru olmalıdır. Millet işleri de ancak milli kararlara dayanmakla, milletin genel duygularına tercüman olmakla gerçekleşir.' Siz Osmanlı ülkesinde, 'milli kararlara dayanmak', 'meşruluğu' bunda aramak ne demektir bilir misiniz? Padişahı ve Halifeyi silmek, hiçe saymak demektir! Mustafa Kemal, Amasya Tamimi'nden itibaren, Osmanlı meşruluğunu reddetmiş, tarihsel meşruluğu önemsemiştir. Buysa 'ihtilal'in ta kendisidir.

Aylık Sesli Dergi

İnsanlar gürültülü şehirlerde yaşamaktan kim kurtulabilir? Behiç Ak, kitabinda bu sorunun cevabını veriyor: "Uyurgezer bir Fil!"

Bu araştırma siyasi buhranın yaşandığı bir dönemde Abbasi halifesinin Büyük Selçuklu Sultanı Tuğrul Bey'i Bağdata ısrarla davet etmesiyle gelişen Abbasi Halifeleri ile Büyük Selçuklu Sultanları arasındaki ilişkileri konu edinmektedir. Selçukluların Bağdat'a girişiyle gelişen olaylar İslam dünyasını sadeca siyasi bakımdan değil, aynı zamanda kültürel, sosyal ve ekonomik açılardan da etkilenmiştir. Selçukluların Sultan Melikşah'ın ölümünden sonra kardeşler arasında taht kavgalarına başlamaları ile Abbasi Halifeleri de Selçukluların Bağdatta'ki egemenliğine son vermek üzere harekete geçmiş; sonuçta bu gelişmeler hem Selçukluların hem de Abbasilerin sonunu hazırlamıştır. Yüzyıllık dönemi kapsayan bu çalışma, okuyucuya Türklerin İslam dünyasındaki etkinlikleri konusunda tarihin söz konusu dönemi ile ilgili ilginç bilgiler sunmakta, ayrıca kurulduğu günden bu yana işgallerin yaşandığı kan ve gözyaşının hiküm sürdüğü Bağdat şehrinin kaderine de temas etmektedir. Öyle ki Bağdat'ın kaderi bugün de değişmemiştir

Tarihten... Julius Caesar (Sezar), İmpatator Augustus, Fatih Sultan Mehmed, Yavuz Sultan Selim, V. Şarl, Kanuni Sultan Süleyman, Mimar Sinan, Evliya Çelebi, Kösem Sultan, III. Selim, Çariçe II. Katerina, Kavalalı Mehmet Ali Paşa, Leo Tolstoy, II. Abdülhamid... Günümüzden... Kazım Karabekir, Osman Ertuğrul Efendi, Mehmet Akif Ersoy, Bülent Ecevit, Cemil Meriç, Halil İnalcık, İsmail Cem, Recep Yazıcıoğlu, Yahya Kemal, Attila İlhan, Hüseyin Hatemi, Yılmaz Öztuna, Reşad Ekrem Koçu, İrene Melikoff, Latife Hanım... Türkiye’nin önde gelen tarihçilerinden İlber Ortaylı bu sefer özel defterlerini okurlarıyla paylaşıyor. Tarihe yön veren kişiler, günümüzün tanınan, tartışılan, konuşulan isimleri Ortaylı’nın kaleminden yeniden canlanıyor. “Her zaman tarih portreleri kaleme almayı sevdim. Portre çizmek başlı başına bir sanattır. Ayrıntılı bilgilerle çizilen büyük tarihi portreler bizim tarihçiliğimizde mevut değil. Sebebi açık, sanatçı değiliz. Bir tarihi kişiliği çizmek için her şeyden evvel edebiyatçı olmak, öyle bir gelenekten gelmek lâzım. Bu nedenle benim girişimim bir eskizdir, okuyucunun tepkisini bekliyorum.” İlber Ortaylı

Bir zamanlar ülkelerin birinde, minik bir kasabada, çalışkan ve mutlu insanlar yaşarmış. Günlerden bir gün kasabalılar işlerinden dönerlerken, nereden geldiği belli olmayan güçlü bir rüzgar esmeye başlamış.

Yavru ahtapot Nino, ahtapot olmaktan hiç memnun değil. Her sabah sekiz kollu kazağını giymek, sekiz eldiven takmak ve sekiz kolunun sebep olduğu karmaşayla uğraşmak onun canını çok sıkıyor. Annesi, bu durumun geçici olduğunu, büyüdükçe ahtapot olmayı çok seveceğini söylüyor ama söyledikleri Nino´yu rahatlatmaya yetmiyor. Bakalım bir sabah okul yolunda yaşadıkları Nino´nun ahtapot olmayı sevmesini sağlayabilecek mi'

Bu hayat bittiğinde ne olacak' Bizden önce giden sevdiklerimizle yeniden buluşacak mıyız' Tanrı bizi orada karşılayacak mı' Yargı Günü var mı' Sonsuzluğa kadar lanetlenecek miyiz' Cennete gidebilecek miyiz' Ölümden sonra neler olduğunu gerçekten bilebilecek miyiz' Bir şey OLACAK MI' Bu yanıtları bilseydik hayatımızı çok farklı yaşar mıydık' Ölmekten daha az korksaydık, hayatımızı daha az korkuyla ve daha çok sevgiyle yaşar mıydık' Bu kitap, ölümden sonra ne olduğunu bilmeyenlere ve bu yüzden hayatın ne olduğunu anlamayanlara. Bu kitap, hayatın formülünün farkında olmayanlara. Bu kitap hayatı bir bilmece olarak görenlere. Bu kitap, tüm bunlarla ilgili bir şeyler bilip bazen bildiklerinden şüpheye düşenlere. Bu kitap, sadece korktuklarını bilenlere. Bu kitap yukarıdaki gruplarından hiçbirine girmeyip, başkalarına yardım etmek isteyen ama nasıl yardım edeceğini bilmeyenlere.

Anneciğim, sen daha varlığımdan habrdar değilken, ben nelerin farkındayım bir bilsen: Acını ve hüznünü paylaşırım, hayata küsüp beni istemediğin zaman sana gücenir, ümitsizliğe düşerim. Okşadığın ve iltifat ettiğin zaman sevinir, mutlu olurum. Bir şeyden korktuğun zaman benim minicik kalbim hızlı hızlı atmaya başlar. Seni duyduğumdan, sesini diğer insanların sesinden ayırdığımdan hiç şüphen olmasın anneciğim. Ana rahmindeki bebeğin dilinden okuduğunuz bu cümleler gerçektir ve bilimsel araştırmaların verileriyle doğrulanmış bulunmaktadır. Anne baba sorumluluğunun doğumdan sonra başladıgını savunan teoriler artık geride kalmıştır. Bilim adamları yaptıkları araştırmalarda, doğum öncesinde eğitilen çocuklarda, eğitim almayan cocuklara oranla, beyin hücrelerinin ve hücreler arası nöron bağlarının daha fazla olduğunu tesbit etmiş bulunmaktadır.

Söylem, İnceleme, Monadoloji Descartes, Spınoza, Leibniz Ama en yüksek iyilik başka bireylerle birlikte, eğer olanaklıysa, böyle [eksiksiz, ideal] bir karaktere ulaşmaktır. O karakterin ne olduğunu, e.d. nasıl anlık ve Doğanın bütünü arasında varolan birliğin bilgisi olduğunu yeri geldiğinde göstereceğiz. O zaman uğruna çabaladığım erek budur: böyle bir karakteri kendim için kazanmak, ve birçoklarının ona benimle birlikte erişmeleri için çabalamak. Daha açık bir deyişle, başka birçoklarının benim anladığım gibi anlayabilmesi ve böylelikle anlak ve isteklerinin benim anlak ve isteklerimle bütünüyle anlaşması için çabalamak benim mutluluğumun bir parçasıdır. Böyle bir amaca ulaşabilmek için, ve ayrıca bu karakteri olanaklı en büyük sayının en kolay ve en güvenilir yolla erişebilmesini sağlayacak toplumsal bir düzeni oluşturmak için, Doğayı bizi sözü edilen karaktere ulaştıracak denli anlamak zorunludur.

Ormanda sıcak bir gündü. Küçük maymun Muni'nin canı çok sıkılıyordu. Taze meyveler onu rahatlatmıyordu. Serin gölde yüzmek can sıkıntısını azaltmıyordu. Bir anda, küçük yaramazın eline ormanın kralı olma şansı geçti. Her emri yerine getirilecek, yediği önünde yemediği arkasında keyif çatacak, canı asla sıkılmayacaktı. Tek yapması gereken, ormandaki arkadaşlarını bir yabancı olduğuna inandırmaktı. Acaba küçük maymun Muni ormanın kralı olmayı ve kral olarak kalmayı başarabilecek miydi?

Cumhuriyet devrimleriyle elde edilmiş olan tüm kazanımların yerle bir edildiği çok hızlı bir süreç yaşamaktayız. Eğitim programları değiştirilmekte, yapılan yeni programlar toplumda tartışmaya dahi açılmadan uygulamaya konulmaktadır. Dünyanın en değerli eğitimcilerini yetiştirmiş ve örnek sistemlerini yaratmış olan ülkemizin eğitim birikimi bir kenara itilmekte, Atlantik ötesinden model getirilmektedir. Eğitim programlarımız değiştirilirken yabancı şirketleri doğrudan iş başında görmekteyiz. Beni yandan yapılan değişikliğin iyi yönde olduğuna inandırma gayreti içindedirler. Eğitim ordusunun önünde yürümesi gereken aydın öğretim üyelerinin bir kısmı değişimin iyi yönde olduğuna inandırılmış görünmektedir. Türk Milli Eğitimi iki ayrı kanaldan aynı anda kuşatılmıştır. Biri ABD üzerinden diğeri AB üzerinden gelen bu dayatmalara biraz dikkatle bakıldığında her ikisinin de ABD kaynaklı olduğu fark edilecektir.

Bu kitapta, artık aramızda olmayan, yakın geçmişin renkli kişilerinin portreleri çizilmeye çalışılmıştır ve onlar özellikle kendi değer yargıları, kendi koşullandırılmaları, hatta bazıları kendi sevimli tutarsızlıkları içinde, kendi yaşam kazalarını dokurken, şurasından burasından bazı gözlemlerle yansıtılmıştır.

“Bitti. Esirlik yılları bitti artık. Ömrümde ilk defa hür hissediyorum kendimi. Hür insanların yaşadığı topraklardayım. Ölüm korkusu, işkence korkusu bıraktı yakamı. Yıllarca peşinde koştuğum hürriyete kavuştum, ama içim neden kapalı? Kendimi bildiğim anda kaybettiğim yaşama sevincine neden kavuşamadım yeniden? Yurdunu kaybeden adam için hürriyetin bile bir manası kalmadığını şimdi anlıyorum. İçinde doğduğum, gülüp oynadığım yerlerde benim dilim konuşulmuyor artık. Bir zamanlar, o topraklarda dilimi konuşan insanların ne olduklarını da bilmiyorum. Son fırtına, ağacı devirdi. Bizler, uçurduğu birkaç yaprak, boşlukta yolunu şaşırmış, ümitsiz ve şaşkın, meçhul bir geleceğe doğru, yalpa vurup duruyoruz.”

İki kusursuz kalemi buluşturan benzersiz bir aşk romanı… Yirminci yüzyılın önemli isimlerinden Nobel ödüllü Knut Hamsun’un güçlü anlatımıyla, Türk edebiyatının köşe taşlarından Behçet Necatigil’in şiirsel çevirisi, eşsiz bir aşk romanında bir araya geliyor. Avrupa’da izlenimci yazın sanatının doruk noktalarından biri sayılan Victoria; dili, öyküsü ve çevirisiyle benzersiz bir okuma deneyimi sunuyor. Victoria, 1899’da çıkmıştır. Ölçülü yapısı, plastik görünüşü ve zengin hayalleri ile bu aşk hikâyesi de yazarın sanatında bir zirve olur. Bir Alman eleştirmenin bu eser üzerine verdiği hüküm, bir gerçeğin ifadesidir: “Günümüzün çok, pek çok eseri zamanla toz toprakla örtülse, unutulsa, Victoria yaşayacak, yarınlarda da genç sevdaların dostu, sırdaşı olmaya devam edecek.” Behçet Necatigil

Güzelliklerle dopdolu, sıcak bir ağustos günüydü... Yıl bin sekiz yüz... Sekiz yüz... Her neyse işte canım... Bundan otuz yıl önceydi... Soroçinets'e giden yol, kasabaya on verste kaladan sonra insan kaynıyordu. Uzak yakın köylerden, çiftliklerden panayıra gitmek için yola çıkanlar geç kalmamak için acele ediyorlardı...

İsabiekov ve karısı mizaç uyuşmazlığı nedeniyle ayrılırlar. İsabiekov ayrıldıklarını kızı Anara’ya anlatmak zorundadır ancak bunu bir türlü yapamaz. Konuyu evde değil bir kır gezisinde açmayı uygun bulur. Kızının kendisiyle kalacağını düşünür. Kızının canı çok sıkkındır. Bir sonbahar günüdür. Birden Anara’nın sevinç çığlığını duyar. Koskoca kıpkırmızı bir elma bulmuştur. İsabiekov elmayı görünce kendisinin de yine böyle , bu yerde elmayı bulduğu anı hatırlar. Savaştan sonra , şimdi öğretmenlik yaptığı Tarım Enstütüsü’nde okumak için şehre gelir. Şehirde adını dahi bilmediği bir kıza aşık olur ve bulduğu kızıl elmayı ona vermek ister. Bir sabah , yine böyle bir sonbahar gününde , cesaretini toplar ve ona ilan-I aşk eder kızıl elmayla . Kız hiç umursamaz bile. İşte o an yıkılır. Yıllar sonra kızıl elmasını kabul edecek birini bulur , eşi Sabira’yı.

Bu Kitapta, Osman Serhat Erkekli'nin gençlik döneminde yazmış olduğu şiirlerden bir seçme yeralmaktadır.

“İstanbul’dan bahsedecektik. Uzakta kalanlar için İstanbul’un kaldırımları bozuk değildir, sokaklarda çamur ve süprüntü yoktur; tramvaylarda ve vapurlarda azap çekilmez. Musluklardan Terkos yerine kevser akar, sersemletici lodos ılık bir buse, dişleyici poyrazı bir serin nefestir. Bilhassa çölde onu konuşurken hep beyaz yelkenlerin kayıp gittiği şurup renkli denizler, avize gibi şıkırdayan pınarlar, ağızlarından şekerleme kadar tatlı sözler dökülen kızlar görürsünüz.” Refik Halid Karay

Bu kitapta, düşünen ve yazan Cemil Meriç’ten çok, yaşayan Cemil Meriç var karşınızda. Bazen samimi bir dost, bazen asabî bir hoca. Bazen müşfik bir baba, bazen münzevî bir aydın. Ömrünün otuz karanlık yılını ışık dolu harflerle eserlerine işleyerek körlüğün narını ilmin nuruna çeviren bu “fikir işçisi”nin mahremiyetine giren her insana söylediği bir sözü tekrarlayarak sunuyoruz: “Oku evladım!”

“Çanakkale 2010: Bir Yılın Hikayesi”, Çanakkale’de 01 Ocak 2010-31 Aralık 2010 tarihlerinde yürütülen “Çanakkale 2010” çalışmasını anlatıyor.

Roman, yalnız ve hasta bir çocuğun ızdırabını, çocukça aşkını ve kıskançlığını; mes'ud olmak isteyen bir genç kızın temiz sevgisini; inanmak arzusu bütün benliğini saran bir insanın kuruntularını ve çıplak hastahane duvarı gerisindeki hıçkırıklarını anlatır.

Çağımızın en büyük filozof, bilgin ve toplumsal eleştirmecilerinden olan Bertrand Russell (1872-1970), İngiltere'nin tanınmış liberal ve soylu bir ailesinden gelir. Cambridge Üniversitesini bitirdikten sonra bilimsel çalışmalarına 1895'de gittiği Almanya'da başladı. Birinci Dünya Savaşı'na tüm gücüyle karşı çıktığı için Cambridge'deki hocalık görevine son verildi ve altı ay hapis cezasına mahkûm edildi (1918). Russell, ABD'nin Vietnam'da sürdürdüğü savaşa da ilk karşı çıkanlardan biridir. ABD'nin Vietnam'daki suçlarını yargılayan uluslararası mahkemenin başkanlığını yapmış ve bu nedenle bu mahkemeye 'Russell Mahkemesi' adı verilmiştir. 1950'de 'Nobel Edebiyat Ödülü'nü alan Russell, yaşamı boyunca felsefe, matematik, sosyalizm ve eğitim konularında önemli yapıtlar yazmıştır. Yayınevimiz daha önce yayımladığı 'İktidar' ile 'Aylaklığa Övgü' adlı yapıtlarından sonra Russell'ın Evlilik ve Ahlak adlı kitabını sunar.

"...güçlü kuvvetli, enerji dolu, yaşama sevinci içinde genç Robert Browning bir boma gibi patlamıştı Elizabeth Barrett'in sessiz hasta odasında. İngiliz edebiyatının en ünlü aşk öyküsüdür onların aşkı. Tiyatro oyunları yazılmış, filmler yapılmıştır bu konuda. Nasıl mektuplaştıklarını, Robert Browning'in Wimpole Sokağı'ndaki bir evde divanda yatan Elizabeth'i nasıl görmeye geldiğini, bu ziyaretten sonra üç ay içinde Elizabeth'in mucize kabilinden nasıl yürümeye başladığını, gizlice evlenip Floransa'ya kaçtıklarını herkes bilir. Hatta Virginia Woolf'un The Common Reader'da dediği gibi, İngiliz şiirinin en önemli adları arasında olan bu iki şairden tek dize okumamış olanlar bile! Virginia Woolf'un Flush'ı bu konuda son derece sevimli bir kitaptır. Elizabeth Barrett Browning'in çok sevdiği İtalya'ya kaçarken beraberinde götürdüğü köpeğin yaşamöyküsünü anlatan Flush'da bu aşk öyküsünü bir de o köpeğin açısından görürüz." - Mina Urgan- (İngiliz Edebiyatı Tarihi, Cilt 5)

Uçurtmam Bulut Şimdi adlı kitabında Sevim Ak, sizleri Meltem adlı o şirin kızla tanıştırmıştı. Karşı Pencere'de Meltem'in serüvenleri devam ediyor. Birbirinden güzel öykülerde Meltem'in evde, okulda, mahallede başından geçen birbirinden ilginç olaylar dile getiriliyor. Sevim Ak, öğretmenlik taslayan bir yazar değil. Çocuklara kuru bilgiler aktarmaya kalkışmıyor.

Mutluluğa giden yol, kendinizi iyi hissedebilmeyi öğrenmek ve öz-güveninizi arttırabilmekten geçer. Fakat, günümüzde bir çoğumuz özümüze ve benliğimize duyulan sevgi ve saygı eksikliğinden yaşamın bireysel ilişkilerimiz ve iş hayatımız, bu eksikliğin hapsinde! Elinizdeki kitap, kenidinizi sadece 'kendiniz olabilidiğiniz' için koşulsuzca sevmeyi öğrenmek ve gerçek mutluluğa ulaşmak adına ilk adım olabilir. Kitapta; -Hayatınızı, yaşımınızı zenginleştiribelimek için olumlamaları, imgelemeleri ve çok yönlü meditasyonları kulanmayı nasıl öğrenebileceğimiz; -Bütün koşullar altında, kendimizi daha iyi nasıl geliştirebileceğimiz; -Sevginin 'iyileştirici' yönünü nasıl keşfedeceğimiz; -'Kurban olma' bilincinden kurtularak, sorumluluk alabilmeyi nasıl öğrenebileceğimiz; -Benliğimizi bütünyle kabullenmeyi nasıl becerebileceğimiz; Tüm ayrıntılarıyla anlatılıyor. Kendimizi sadece kendimiz olduğumuz için sevebildiğimiz takdirde yaşamı ve insanları önemseyen bir birey olabileceğiz. Tüm bunlar ve kendinin en iyi dostu olmak adına önemli bir rehber...

Modern öykücülüğümüzün öncülerinden Sait Faik Abasıyanık adına konan Sait Faik Hikâye Armağanı, yarım yüzyılı aşkın tarihi, Armağanı alan öykü kitaplarının edebi değeri, seçici kurulların oluşumunda gösterilen özen ve süreklilik açısından Sait Faik? e ve öykücülüğümüze yaraşır bir ödül. Bu ödülü kazanmış 54 kitaptan birer öykünün yer aldığı İnsanlar İçinde Bir İnsan, ülkemizde bir edebiyat ödülü bağlamında hazırlanan ilk antoloji.

5. sınıflar için My Way ingilizce öğrenci kitabı

Baştan söyleyelim, kitabımız ‘bilimsel bir tarih yapıtı’ değil, tarih sayfaları üzerinde gezdirilmiş gözlerin saptadıklarıdır. Ancak tarihsel gerçeklerden ayrılmamaya titizlikle özen gösterilmiştir. Kitabın birinci bölümünde ünlü Türk ‘hain’, ‘asi’, ‘aykırı’ ve benzerlerine, ikinci bölümünde ise ünlü ‘rüşvetçilere’ yer verilmiştir. Kitaba elbette ki sayılan bu niteliklere sahip olan herkes alınmamış, onlar arasından bir seçme yapılmaya çalışılmıştır.

"Fransız Teğmenin Kadını yalnız bu yüzyıl yazılmış en iyi tarihi romanlardan biri değil, hayatta okuduğum en esrarlı ve mantıklı aşk romanı da ...Okuyun.." -Orhan Pamuk- İngiliz edebiyatının yaşayan belki de en büyük ustası olan John Fowles, anlatı kurmaktaki mahreti, çarpıcı üslubu ve deneyciliğiyle dikkati çeken bir yazar. Hiç abartmadan yüzyılın en iyi romanları arasında sayabileceğimiz Fransız Teğmenin Kadını'nda bu özellikler mükemmel bir bileşime ulaşıyor. Bir kere olağanüstü başarılı bir atmosfer yaratıyor yazar, Viktorya döneminde yaşamının en anlama geldiğini bütün netliğiyle ortaya seriyor. Sonra eşine az rastlanır bir gizem yaratıyor, kitap bittiğinde bile gizeminden bir şey kaybetmeyen bir gizem bu. Ve nihayet bilgeliğine sizi hemen ikna eden bilge ve son derece zeki bir denemeci üslubuyla varoluşculuğun "sahicilik" ve özgürlük arayan insan soyutlanmasını ete kemiğe büründürüyor, ama tanrı anlatıcı rolünü de sorgulamaktan geri kalmıyor. Fowles dünya tarihinin en tutucu dönemlerinden biri olan, her şeyin ve özellikle de edebiyatın sıkı kurallara ve "görev" bilincine bağlı olduğu Viktorya çağından aykırı bir aşk öyküsüyle sesleniyor okura. Roman başarısını büyük ölçüde nefis diyaloglarına ve iki karakter arasındaki gerilime borçlu. Kadınların "görev"lerinin boyun eğme ve çocuk yapmayla sınırlı olduğu bir dönemde, romanın kadın kahramanı Sarah, inanılmaz sezgi gücü, özgürlüğe olan tutkusu ve estetik olana duyduğu sevgiyle hemen romanın çekim merkezine yerleşiyor. Toplumsal kodları umursamaksızın sevmek neyi gerektiriyorsa onu yapmaktan kaçınmayan özgür bir kadın Sarah. Erkek kahraman Charles ise görmüş geçirmiş bir aristokrat, ama görmüş geçirmişlikte bir aristokrattan beklenenler arasındaki dengeyi tutturmakta zorlanan biri. Sarah'yla tanıştıktan sonr bu bıçak sırtındaki denge darmadağın olur. Charles, çağının toplumsal statüsünün, eş dost çevresinin talepleri ile yolu aşktan geçen Aşkınlık ve Sahicilik, tek kelimeyle Özgürlük arayışı arasında bir seçim

Teknoloji, insanların davranışını, ahlakını, sosyoekonomik ilişkilerini, asla geri dönülmeyecek bir biçimde değiştiriyor. Söz konusu değişim, insanlığın amacından sapmasına ve doğadışı, adsız bir türün yeşermesine neden oluyor. İnsanlığın bin çabayla iki bin yılda yarattığı asgari ahlak, elli yılda televizyon tarafından çiğneniyor. Ve on yıldır da internet tarafından yutuluyor. Bireyin yalnızlığı, toplum dışına çıkmasıyla sonuçlanıyor. Toplum dışına itilen (ya da bunu kendi tercih eden) birey, kendi doğrularını yaratıp onlarla yaşamaya başlıyor. Zamanla toplum ile birey arasında genişleyen ahlak farkı, ikisinin de hastalanmasının temel nedeni oluveriyor. Hakan Günday "Azil"de içinde yaşadığımız toplumsal yapıya yönelen eleştirisini, modern insanın “hiç”leşme sorunsalını, gerçek, hayal, kâbus arasındaki geçişler ile zaman ve mekân geçişlerini, yer yer sertleşen ifadelerle öyle ustalıkla aktarıyor ki, okuyucuyu adeta tokatlıyor. Yazdıklarıyla uçları zorlayan genç yazar Hakan Günday her ne kadar yeraltı edebiyatı yapmadığını söylese de, insanı rahatsız ve tedirgin edici, hem sisteme karşı olan hem de sistemle iç içe geçen karakterlerine ustalıkla can veriyor. Günday, ana karakteri Asil’in psişik özelliğine ve dünya algısına uygun bir dili de büyük bir beceriyle kullanıyor. Roman boyunca çok sayıda felsefi tanımlama ve tespit, ana karakterin üslubuyla sıralanıyor.

1955 yılının 6 ve 7 Eylül günleri, Türkiye Cumhuriyeti tarihinin en karanlık sayfalarından biridir. Toplu bir imha ve yağma histerisine kapılmiş kitleler, iki gün boyunca İstanbul ve İzmir’de Rumlara ait mağaza, kilise, gazete ve mezarlıkları tahrip etti ve yağmaladı. Bu trajik hadise çok sayıda incelemeye konu olmuşsa da olaylara tanık olmuş veya onları bizzat yaşamış insanların hatıraları bugüne kadar derlenip bir araya getirilmemişti. Bu çalışma; hatıratlar, sözlü tarih görüşmelerinin tutanakları, basın, internet gibi çok değişik kaynaklarda mevcut anıları ilk kez bir araya getirmekte. Bu hatıralar okunduğunda, 6-7 Eylül 1955 tarihinde yaşanan çılgınlık bir kere daha gözler önünde canlanmakta.

Unutma Bahçesi, unutma-hatırlama kavramları üstüne eğilirken insan ilişkilerinin vahşiliği, iktidar ve güç üstüne odaklanıyor. Birbirlerinden rol çalan kahramanlarıyla; belleğin ve topumsal rollerin şiddetli ağırlığı üstüne bir kitap… Latife Tekin’den... “Unutacağınız hiçbir şey kalmayana dek her şeyi unutabilsek tanrıyla karşılaşacağız ama oraya kadar unutmayı beceremiyoruz bir türlü…” demiştim. “İnsan iniyor aşağı, ama bir noktada soluksuz kalıp yukarı sıçrıyor,” demişti, “unuttuğum kadarı bile fazla bana kalırsa boş laflar ediyorsun…”

Yemek kitabı

"Önceleri, bildiklerini –günün birinde resim yapacağını düşünmeden görüp öğrendiklerini– çizmişti. "İşin, eksiksiz bir at, bir boğa çizmek olduğunu düşünmüş, kaç kez, duvardan çıkıveren, yanına gelen hayvanlarla koşmuştu düşündü. Sonra bakmanın yetmediğini öğrenmiş, kovalayanlarla kovalananların (ister insan, ister hayvan olsun) bağırmasına, böğürmesine kulak vermek, bu seslere, bu ölülere eliyle, gözü kulağıyla dokunmak, koşanlarla birlikte terlemek, yara alanlarla birlikte kanamak gerektiğini anlamış, bu sesleri, bu terleri kanları eklemişti yaptığı resimlere. "Daha sonra bunların da yetmediğini öğrenmişti." – Bilge Karasu

"...O bir pil gibi diyordum, pilim boşaltılınca her şey, özellikle insana özgü dürtülerim, sağlığım bozuluyor pili bırakınca normal insana benziyorum. İstediğim, tozpembe bir dünya değil; sizin algıladığınız dünyayı algılayabilmek, diyordum." İlk kez yayınladığında: "Bir alt kültür yazını olarak bizdeki ilk örnek" iddisayıla sunulmuştu okurlara. Aradan geçen zaman bu kitabın iddiasını doğruladı. Hayatı yaşayarak yazan; 1970 yılı doğumlu Kanat Güner, kısa yaşamına sığdırdığı bir çok şeyin yanında "Eroin Güncesi" adlı kitabı da sığdırarak tribünlere kendi dramını oynadı. Anadolu'nun saf değerleriyle yetişip kurtlar sofrasının ortasına savrulan ve bu sofrada kendi kişisel saflığından ötürü değerleri uğruna mücadele etmekten vazgeçmeyen Kanat, bunun bedelini de hayatıyla ödedi: Tıpkı yitik '80 kuşağının bir çok bireyi gibi. İçine itildikleri değer kavramlarının aslında bireyin silikleştiği, çarkların bir parçası olmaya zorlandığı ve adına Üniversite denen kurumların birinden; Tıp Fakültesi 4. sınıftan ayrılmak zorunda kalan Kanat Güner, gördüğü eğitiminden çok işlenen; yani insan hayatının biyolojik varlığını koruması adına yapmaması gerektiği bilincinde olduğu şeyi; H(eyç)'i seçerek oynadığı kendi dramını. Ülkemizde çok az işlenen, 90'lı yılların üniversite gençliğinin yer günce tekniğiyle yazılan bu kitap; baskılar, değer yitiğimi, kavramların içeriğinin boşaltılması ve amaçsız eğitimle toplumsal ahlakın çöküşünü anlatıyor aslında. "İstanbul'da Cerrahpaşa Tıp Fakültesi'nde 8 yıl uğraştan sonra, henüz 4. sınıfta debelendiğimi fark edip, vazgeçtim. Hala bana uygun işi, mekanı ve insanları arıyorum." diyen, aynı zamanda bir eroinman olan Kanat Güner kendi bağımlı yaşamını anlattı bu kitapta. Ve tabii baş kahramanı oldu hayatının. (Arka Kapak)

Felatun Bey, Şekilsel Batılılaşmayı temsil eden ve kimlik bunalımındaki bir gençtir. Günlerini gezip eğlenmekle geçirir. Rakım efendi ise tam tersine, ağırbaşlı, çalışkan ve vaktini boşa harcamayan bilge bir doğuludur. Bu iki farklı karakter arasındaki gidip gelmelerde cereyan eder olaylar. Ama ne var ki Felatun Bey'in bu zevk alemi, tatlı hayat fazla uzun sürmeyecek, gerçeklerle yüzleşme vakti gelecektir. (Tanıtım Bülteninden)

Verimsiz ve kıraç topraklarını sulayacak suyu bile olmayan bir köyün alt yamaçlarında kocaman bir bağlık bahçelik vardı. Bu bahçenin her yanı çeşit çeşit meyve ağaçlarıyla doluydu. Bağ o kadar geniş ve büyüktü ki bir ucundan bakınca öteki ucunu görmenin imkanı yoktu. Bu kocaman bağlık köyün en zengini olan ağanındı. Bundan birkaç yıl kadar önce ağa köy topraklarını parsellemiş işe yaramayanlarını köylülere satmıştı. En verimli bağlığı da kendisine ayırmıştı. (Kitabın İçinden)

"Acı gün gelip çattı, vapurlar şehrin karşısında demir attı ve Türkler binmek üzere harekete geçiyorlardı. Eşyalarını akşamdan limana bırakmışlardı ve son bir defa boş konaklarına veda etmeye gidiyorlardı. Orada ne hallere giriyorlardı, Allahım! Safın biri evinin pencerelerindeki kepenkleri sökmüştü, onları da gurbete götürecekti. Ve bu ağızdan ağıza yayıldı ve bütün Türkler evlerinin tahta işlerine atıldılar... Böylece, bir anda Türk mahallesi ağaçları kesilen bir orman gibi uğuldadı, boğazlanan bir boğa gibi böğürerek ayağa kalktı..." (Arka Kapak)