Yazara Gore Listeleme

Bir ülkünün çevresinde toplanmak ve onun için ölümü göze alarak savaşmak ne güzel şeydir! İnsanlar ancak ülkü ile hayvanlardan ayrılabiliyorlar. Millî bir ülkü olmadıktan sonra, insanın hayvandan ne farkı kalır? Hayvan, ölümden ve ızdıraptan kaçar, kuvvetliden korkar. Ölümden korkmayan, ızdıraptan kaçmayan, kuvvetli ile savaşı göze alan yaratık, ancak ülkücü insandır. Bir zamanlar dinler insanları hayvan olmaktan kurtarmak için çalıştı, onlara Tanrı’dan öğütler verdi. Bugünkü ülküler, tamamıyla millîdir. Dinî inancı da içine almış olan millî ülkü, insanları sürükleyen, güçlendiren ve asilleştiren bir duygu ve düşüncedir. Bugünün kaba maddeciliği arasında Türk ülküsü sararmış, biraz küllenmiş gibi görünüyor. Maddecilik hastalığı geçtiği zaman, o yine parlayacaktır. Onun için Türk ülküsüne sarılmaya mecburuz. Bütün Doğu milletlerini yendiği halde yalnız Türklerle başa çıkamayan Batı'nın içine sinmiş düşmanlığı ve hıncı karşısında, bizim silahımız, Türk ülküsüdür. Tek başına Avrupa'ya dalan ve yüzyıllarca tek başına bütün Avrupa milletlerine karşı Allahın adını savunan Asya arslanları zaman zaman gaflet uykusuna dalmışlar, fakat sonra sıçrayıp şahlanmışlardır. Bu seferki dalgınlık biraz tehlikeli gibi görünüyor. Çünkü içinde bir de yabancıya hayranlık unsuru var. Tehlikeler nereden gelirse gelsin, ne kadar büyük olursa olsun, tek çare ve tek ilacı Türk ülküsüdür.

İlber Ortaylı, yarı-sömürgecilik sisteminin ilk mimarı olarak nitelendirdiği Almanya’nın, 20. yüzyılın başında, çöküş süreciyle dağılma süreci arasında bir yerlerde seyreden Osmanlı İmparatorluğu’yla kurduğu ilişkileri, yarattığı nüfuz alanını, tarihin yeterince ele alınmamış konuları arasında sayıyor. Oysa: “Genç Alman İmparatorluğu’nun yayılma hırsı, evvelemirde Osmanlı ülkelerine yönelmişti. Bu yayılmacılığı iktisadî, askerî ve siyasî ittifak alanlarında düşünmelidir. Almanya 19. yüzyılın Fransız, İngiliz tipi kolonyalizmine geç kalmıştır ve şartlar dolayısiyle yeni bir nüfuz politikası türü yaratmaktadır. Bu ülkelerde kurduğu nüfuz, 19. yüzyıl sonu ve 20. yüzyıl başındaki Almanya’nın tarihidir demek pek yanlış olmaz. Aynı nitelik son devir Osmanlı tarihi için de sözkonusudur. Bu nedenledir ki, iki ülke arasındaki ilişkiler yoğun bir biçimde araştırma konusu olmalıdır. Konuyu işlemek için arşiv belgelerinin zenginliği yanında o devirde basılan bazısı yarı propaganda, bazısı siyasî-iktisadî durum raporu niteliğinde bir hayli kitap ve risale vardır.” Osmanlı İmparatorluğu’nda Alman Nüfuzu, Ortaylı’nın, olması gerekeni “olmuş”a dönüştürdüğü; dönemin Almanya-Osmanlı İmparatorluğu ilişkilerini, kendi deyişiyle, hem “arşiv belgelerinin zenginliği”nden yararlanarak, hem ikincil kaynaklara ulaşarak değerlendirdiği, bir kitap.

Türkiye 'nin modernleşmesi; tamamlanmamış eksik bir modernleşmedir. Uzun yıllar modernleşmenin en belirleyici koşullarından biri olan modern üretim sisteminden mahrum kalındığı için aslında bu yaşananlar bir modernleşme değil bir Batılılaşma idi. Dolayısıyla bir ülkenin modernleşmesinden söz etmek için o ülkeye tüketim ve üretim sisteminin eş zamanlı olarak girmesi ve birlikteliklerini sürdürmeleri gerekmektedir. Bazı dönemlerde üretim ve sanayide ciddi gelişmeler olmuştur ama bu üretim bir sanayi devrimine dönüşmemiştir. Buna karşın tüketim tarzımızda çok kısa sürede radikal değişiklikler olmuştur. 1950 ve 1980 öncesi Türkiye 'nin yoksul köylüleri ilk önce gecekondu işçileri sonra da Türkiye 'nin en büyük kitlesi olan tüketicilerini oluşturdular. Sınıflar; ortadakiler ve üsttekiler. Bu çalışma ilk kez Modern Türk Tüketim Tarzının tarihsel süreç içerisindeki evrilmelerini ve kırılmalarını bir dönemleştirme denemesi yaparak ele almaktadır. Şimdiyi ve geleceği anlamak için geçmişe gitmekte ve geçmişten günümüze kadar tüketim kültürümüzdeki değişenleri ve değişmeyenleri incelemektedir. Sosyolojik yöntemle tüketimdeki Batılılaşmanın Nüvelendiği Lale Devrinden modernleşmenin genişlediği küresel döneme kadar ki değişim süreci izlenmektedir. Bu arada ilk otomobilin girişi ve toplumun buna tepkisi Osmanlı gazetelerinde yapılan ilk reklamlar Yerli "Araba Sevdası" ve akıbeti ilk çamaşır makinesinin girişi sosyal sınıfların yaşadığı "Lüküs Hayatlar ve Bon Marche 'den alış veriş merkezlerine Türkiye 'nin tüketim katedrallerinin öyküsü. Kısaca gündelik hayatımızın yeniden nasıl inşa edildiği ve yapılandırıldığı incelenmektedir.

Bu yazıyı yalnız Türkler için yazıyorum. 1931’den beri Türkçülüğe ait yazılar yazdığım için Türkçü efkarı umumiyenin sahsım üzerindeki düsüncelerinin bence çok büyük bir değeri vardır. Samimiyetimden süphesi olan en genç Türkçü bile, bana açıkça sorduğu zaman, hesap vermekten çekinmem. Hatta genç Türkçülerin benim hakkımdaki iyi niyetli tenkitlerini de ne kadar iyi karsıladığımı beni tanıyanlar görüp denemislerdir. Onun için, benim samimi Türkçülüğümü inkar eden, ülküyü sahsi ihtiraslarım için kullandığımı iddia eden yersiz hücumlara cevap vermeği borç bilirim.