En Son Eklenenler

Elinizdeki kitap bir felsefeye giriş kitabıdır. Bir felsefeye giriş kitabından beklenen şeyler: Felsefe nin kendisi, felsefe ile bilim, sanat, din gibi diğer temel kültürel etkinlik arasındaki ilişkiler; felsefe nin ana kavram ve problemleri, felsefe nin belli başlı ilgi alanları ve disiplinleri, bu alanlarda ve disiplinlerde temayüz etmiş filozoflar tarafından geliştirilmiş olan kuramlar, ortaya atılan görüşler, felsefi akımlar hakkında derli toplu, açık, öz yeterli bilgi vermesi; kısaca felsefe ye doğru ve sağlıklı bir giriş sağlayabilmesidir.

"M"^ Macera, mistisizm, merak, mahremiyet, masumiyet, makber, mahşer, mahlûkat, masal, mizah, mitoloji, mucize, mutlak, muğlâk ve hatta muharrir, yani yazar^ "Neden M?" sorusuna cevap olarak bunlardan herhangi birini ya da hepsini birden verebilirsiniz ama ben yine de açıklayamam nedenini. Her şey ilk doğru düzgün hikâyem olan Mezarkazıcı'yı yazmamla başladı. îlk öykümle ilk ödülümü de almıştım: M bana şans getirmişti. Sonra Mimik Avcısı çıktı karşıma, ardından Maşuka ve de diğerleri. M'ler birbiri ardına dizildi; bazen şans eseri, bazen de biraz müdahaleyle. Kimi ödül aldı, kimi az beğenildi ama M harfiyle başlayan her öyküm her zaman çok özel oldu benim için.(Önsözden)

Buzul Dünya okurlarına bir kez daha selamlar^ Kırılım adlı fantastik serimin ikinci öyküsü Şeytan Avcısı'na hoş geldiniz. Eğer ilk öyküyü okumadıysanız, şimdilik bu dosyayı kapatıp Şeytan Diyor Ki'yi okumanızı öneririm. Bu serüven aslen bir Serkan Koroğlu serüveni ve önce onu tanımanızı tavsiye ederim. Hatırlarsanız ilk öyküde, bir trafik kazasında sakat kalan genç bir adamı tanıdık. Kaza onun ruhunu almamış ama ona tuhaf bir yetenek vermişti: Bazı insanların omuzlarında yaşayan ve onları kötülüğe sevk eden minik yaratıkları görmek. Serkan ne yapacağını bilemez hâlde, sadece mahkûm olduğu balkondan olanları seyrederken o küçük şeytanlar annesine de musallat olmuştu. Ama annesinin iradesi ve Serkan'ın gücüyle şeytan alt edilebilmişti. Şimdi başka bir karakterin gözünden başka bir 'küçük şeytanlar' öyküsü okuyacaksınız. Uzman bir doktor olan Tuncay Erdağlı'nın iblislerle yapacağı mücadelenin okura hem gerilimli hem de keyifli dakikalar sunacağına inanıyorum. Hastaneleri ve hastaneyle alakalı herhangi bir şeyi sevmem. Sırf 'hastalık' kelimesi bile benim için büyük ölçüde bir 'korku' unsurudur. Öcülerden, yaratıklardan, vampirlerden, hayaletlerden çok, insana pençesini geçirdi mi kolay kolay bırakmayan, adeta süründüren, hayattan alınan zevki minimuma düşüren 'hastalık' kavramı ödümü patlatıyor. Çocukluğumdan beri çokça sıkı fıkı olduğumdan belki de_ Hastane ortamında geçen veya bir doktorun başkahraman olduğu bir öyküm yoktu Şeytan Avcısı'na kadar. (Ondan sonra da olmadı.) Belki de bu bilinçaltındaki korkum, öyle bir şey anlatmama izin vermiyordu. Ama bu kez yenmek zorundaydım ve yendiğimi düşünüyorum. Şimdi sizi bir beyin tümörü canavarının korkusunu iliklerinizde hissettirecek öykümle baş başa bırakıyorum. îyi okumalar. Üçüncü bölümde görüşmek dileğiyle.(önsöz)

Bu hikâyenin ortaya çıkışı sanırım mayıs ayının sonlarına dayanıyor. LOST adlı dizinin final bölümüne iki-üç gün kala, Duygu adlı bir arkadaşımla diziyle ilgili olan bir konuda iddiaya girişmiştik... Dizideki Juliet isimli karakteri canlandıran Elizabeth Mitchell'in V (Visitors) adlı bir dizide oynaması nedeniyle -ki son sezonda kendisini hiç görmediğimizden de aldığım rahatlıkla- finalde görebileceğimizi sanmıyordum. Fakat Duygu, "Bence görünecek hem de ..... -bu kısmı es geçmek zorundayım çünkü izlemeyenler için büyük spoiler unsuru oluşturabilir-," dedi. Juliet son bölümde gözükse bile arkadaşımın dediğinin olması çok saçma ve olanaksızdı. Yani en azından benim için. Böylece kendisiyle bir iddiaya giriştik. Ben kazanırsam istediğim bir şeyi yapacaktı. Eğer o kazanırsa ne yapacağımıza daha doğrusu benim ne yapacağıma bir türlü karar veremedik. Neyse efendim velhasıl-ı kelam o anda aklıma ilk geleni söyleyerek bu hikâyenin temelini atmış bulundum: "Tamam, eğer ben kazanırsam senin için bir öykü yazarım." dedim. Kendisine de bu fikir cazip geldi. Yazacağım bu öykünün ona ait olması için başkarakteri, özelliklerini ve gözlemlediğim yanlarını pek tabii hikâyede görmemiz gerekecekti ki O'na yazmamın bir özelliği olsun. Ve işte böylece şu an okumaya başlayacağınız kitabın fikri ortaya çıkmış oldu... Tabii başlarda, yani arkadaşımın iddiayı kazandığı zamanı izleyen günlerde şu an oluşan kurgudan zerre eser yoktu. Çok ama çok farklı bir şeyler düşünüyordum. Hatta üç-dört sayfa kısa bir şeyler yazar, iddiayı kaybetmenin verdiği sinirle karakteri kötü bir şekilde öldürür ve öyküyü nihayete kavuştururum diyordum. Ama gel gör ki kendimle çelişerek 'evdeki hesap çarşıya uymadı' cinsinden bir şey yaşamış oldum. Başkarakterim belli olduğundan, aslında her şey kendi kendine gelişti. Bununla birlikte başlangıcını attığım hikâyeyi sonlandırırken şansım yaver gitti ve birçok olay birden bire vuku buldu. Her cümleyi yazışımda aklıma farklı farklı fikirler geliyor ve her paragra