En Çok Görüntülenen Kitaplar

Eskiler, takvim derken insanı değil tabiatı gözetiyorlardı. Yıl, bir elmanın iki parçası gibiydi: Kasım ve Hızır günleri… Kasım günleri; günlerin kısaldığı, Ayaz Paşa’nın kol gezdiği, kırağının acı patlıcanı bile çaldığı günlerdir. Gelgelelim her fırtına içinde bir gökkuşağı saklar. Başar Yılmaz’ın öyküleri halk takvimindeki Kasım günlerini tefsir eden bir anlatıma sahipse de, onun kaleminde aynı zamanda Kasım günlerinin içine bir tohum misali düşen cemrelerin, şehre dönen kırlangıçların, bitkileri onaran kalem aşılarının, dut yaprağını yuva yapan ipek böceklerinin baharı muştulayan umudu da vardır. Meteoroloji raporlarında şöyle geçer: “Bazı yerlerde yağmur yağabilir.” Ötesini söylemek yazarın üstüne borçtur: “Bazı yerlerde eleğimsağma görünebilir.”  

İnsanın yaşamında dönüm süreçleri vardır. O süreçler sizi alır bir yerlere götürür. Götürülen yerler, daha önce düşündüklerinizin arasında yer alabileceği gibi hiç aklınızdan geçirmediğiniz yerler de olabilir. Bugün o süreçlerden birini anlatacağım: Yıl, 1994... Yeni Günaydın gazetesinde köşe yazarlığı yapıyorum... Bir gün değerli dostum, rahmetlik Behiç Kılıç gazetenin genel yayın yönetmenliğine getirildi. Gazetenin trajı çok düşüktü. Behiç bana, "Süleymancığım, trajı artıracak bir dizi yazı hazırlayabilir misin?" dedi. Dizi yapmak aklımda hiç yoktu. "Bir düşüneyim" dedim. Aklıma, Alevi dedeleri ve aydınları ile ilgili bir dizi hazırlamak geldi. Ertesi gün, Behiç'e söyledim. Çok sevindi. O süreçte, ülkemizin ilk Alevi vakfı olan Semah Kültür Vakfı'nın kuruluş çalışmalarının içinde bulunduğum için Alevi dostlarla sürekli temas hâlindeydim. Çoğunu tanıyordum. Tanımadıklarımla tanışmamı ise çok genç yaşta kaybettiğimiz, Alevi önderlerinden, can dostum Battal Pehlivan sağlıyordu. Onun da katkısıyla bir liste yaptım. * Sonra randevu aldığım Alevi dedesi ve aydınlarıyla görüşüp 24 gün sürecek bir dizi yazı hazırladım. Fazla reklâm yapılmamasına karşın dizi ilk gün çok büyük ilgi gördü. Gazetenin satışı yaklaşık 50 bin arttı. Behiç büyük bir sevinçle odama geldi. Teşekkür etti.

Şairler, yazarlar, ressamlar ve müzisyenler Ve onların bir zamanlar yaşadığı İstanbul… Havası, suyu, toprağı ve insanıyla başlı başına bir âlem olan İstanbul. Bir yanda Boğaziçi’nin maviliği… Kaynak sularının tadı, doyumsuzluğu. Yoğurdu, meyvesi, bozası, saray yemekleri... Tarihi mekânları… Bir zamanların rüya şehri… Şimdilerin kayıp ufku… Haldun Hürel, İstanbul sevdasını bir kez daha dile döküyor… Kalbinin İstanbul’undan kanatlanıp zamanda gezintiye çıkıyor

"Yeni beliren taze gün ışığı bu mevsimde bile kuru dallara çiçek bastırmıştı. Bakışları çiçeklerle bezeli tek tük ağaçtan öteye uzandı. Evlerinin olduğu sokak ne kadar sakin ve ıssızsa, kesiştiği sokak da bir o kadar canlıydı. İnsanlar durmadan yürüyor, geçip gidiyordu. Sevinç kendini de o kalabalığın içinde hayal ederken yanağını yavaşça serinlikten çekip kocasına döndü, 'Ihlamur yaptım. İç, boğazını yumuşatır,' dedi." Dilek Türker’in öykülerinde karakterler kendilerine birer zırh örüyorlar, ne yaşarlarsa yaşasınlar, neyle sınanırlarsa sınansınlar dış dünyanın özlerini değiştirmesine müsaade etmiyorlar. Ama çelik zırhlara bürünen katı ve soğuk insanlardan da olamıyorlar, hep hayattan yana ve umutlular. İpekten Örer Zırhını’da herkesten birer parça taşıyan, yaşayan karakterler, bir an dönüp yüzümüze bakıveriyorlar. Bir milattan geçer gibiler, başlarında oldukları hayatın telaşı ve geride kalan günlerin hüznüyle…