En Son Eklenenler

Korku ve baskıyla yönetilen bir halk, acımasız bir liderin ölümüne tanıklık ediyor. Ama Burundún-Burundá’nın ölümü, gerçekten de bir son mu, yoksa daha büyük bir sessizliğin başlangıcı mı? Jorge Zalamea, grotesk ve ironik bir anlatımla totaliter rejimlerin, baskının ve düşüncenin susturulmasının absürtlüğünü gözler önüne seriyor. Latin Amerika’nın politik atmosferine keskin bir eleştiri getiren bu alegorik eser, yalnızca bir hikâye değil, gücün insanları nasıl şekillendirdiğini ve sessizliğin ölüm kadar korkutucu olabileceğini sorgulayan bir manifesto aynı zamanda. “Eski alçaklıklar çuvalını ve o geniş hileler bohçasını sallayarak hepsini tatmin etti. Politikacıları bir ilkeler bütünü çıkarmaktansa, kolay iş, banknot çıkarmanın daha iyi olduğuna ikna etti. Askerlere kendi görevlerinin emrettiğini yapmaktansa, kaçakçının stratejisinin ve hayvan hırsızının taktiğinin daha tehlikeli ve daha verimli olduğunu öğretti. Ruhban sınıfına, dua çarkıyla ağaç gövdesi sayesinde Tanrı’nın iradesi konusundaki belirsizliklerin arafından çıkılabileceğini zaten açıklamıştı. Finansçılara gelince, onları kullanması gerekmedi, onlar onu kullanıyordu. (Burundún-Burundá da bunu bilmez gibi yapıyordu!) Entelektüeller içinse… bu kalem postacılarından, bu hitabet sanatından tahrik olanlardan daha sonra söz edeceğiz.”

Edebiyatımızın genç yıldızlarından Zeynep Serhan Koşal’dan benzersiz bir çalışma. Bisikletle Hayal Turu’nda, bisiklet özlemiyle yanıp tutuşan bir genç kızın düş ülkesindeki inişli çıkışlı yolculuğuna şahit olacaksınız. Yazarın kendi hayatından derlediği bu tutkulu yolculuğun kitabını elinizden bırakamayacaksınız. Bu kitapta bisikletin ruhumu parçalamasına izin verdim. Ona duyduğum hisleri organ organ, hücre hücre deştirerek, basit bir intikam alma şansı doğurdum. İntikam alma hakkını, kendisini bu kadar arzulayan birinin, hareketsiz, ısrarsız kalarak vuslata ket vurmasından alıyor. Bu kitap bir anlamda, yırtılması 17-18 yaşlarıma rastlayan, lime lime edilip, tekrar yoğrulmadan eski, pürüzsüz haline gelmesi imkansız olan ruhumu rendeden geçirdiği ve benim bile bilmediğim mozaiğini yansıttığı için bisiklete şükran borçludur. Benim gibi bisiklet özlemiyle yanıp tutuşan biri için ilk randevu, heyecanlı ve bitmesi istenilmeyen dakikalarla geçti. Uçsuz bucaksız keyif pınarının kaynağına dayamıştım ağzımı. Öyle bir kaynaktı ki alışılmış tekdüze oyunların sürükleyiciliğinden daha yüksek bir çekim gücü oluşturuyor, ruha cesaret, bedene esneklik ve güç enjekte ediyordu. Bisiklet, insanın doyum merkezlerini hipnotize edici bir özelliğe sahiptir. Üzerinde tüketilen saatler ne kadar olursa olsun, hep eksik kalmışlık hissi uyandırır. Bisiklet üzerinde ne kadar mutluysam fren yapıp inerken de o kadar kırılgandım. Ne de olsa başkalarının bisikletlerini kullanıyor ve emrivaki altına giriyordum. Güzellikler, çabuk ve herkesin elde edebileceği yakınlıklarda olsalardı edebiyat denen türün doğması zor olurdu.

Geldim. Yine. Eve dönmek çocukluğunu geçirdiğin dört duvara dönmek değil sadece, çocukluğunu oluşturan her detayı hatırlamak, o detaylar yerine konulanları hazmetmek, asla değişmeyenler için hayıflanmak, belki de üzülmek. Şimdi, çocukluğumda tahinli çöreğini çok sevdiğim fırının önünden geçerken, saatlerce oynadığım çocuk parkının oto yıkamaya dönüştüğünü fark ederken anlıyorum eve dönmenin sadece duvar yığınlarından, resimlerden, değişmeyen odalardan ibaret olmadığını. Kendine özgü dil ve anlatımıyla dikkat çeken Fatma Nur Kaptanoğlu, ilk romanı Babam, Ev ve Yumurta Kabukları’nda bir eve dönüş ve hesaplaşma hikâyesini merkezine alıyor. Üzerinden ne kadar zaman geçerse geçsin kişinin çocukluğundan, ilkgençlik yılları ve ilk heyecanlarından hiçbir zaman kopamayışı, Bilge’nin kendisiyle, annesi ve en çok da babasıyla giriştiği sessiz hesaplaşmalar üzerinden dışa vuruyor. Babam, Ev ve Yumurta Kabukları, geçmişin bugünü ne derece derinden sarsabileceği üzerine bir roman. #reddediş #özgürlük #queer #ev #hesaplaşma #aile