Eserlere Göre Listeleme

Türk ekonomisi, tefecilerin ve spekülatörlerin çıkarına göre çalışan bir zemine oturtulmuş, ülkemiz yabancı bankaların risksiz kâr cenneti haline gelmiştir. Ekonomide ve siyasi alanda, neden köklü tedbirler alınmıyor, sorusuna karşı bazı parti başkanları tek başına iktidar olamadıkları bahanesini öne sürüyorlardı. Millet AKP'yi tek başına iktidara getirdi. AKP'nin hiçbir mazareti kabul edilemez. Bu gidişe, ya bu iktidar dur diyecek veya dur ihtarı veren bir iktidar gelecek. Bu böyle sürüp gitmez… Televizyon kanallarındaki milleti eğlendiren yayınlar, yetkili makamları işleri yolunda olanları aldatmasın. Anadolu'da bir söz var. Çocuk sessiz ağlarsa, "uğundu" , diye tabir edilir. Çocuğun sessiz ağlaması tehlikelidir. Çocuk uğunduysa, ölebilir. Dikkat buyurun: Milletin çoğunluğu, belki de yüzde 70' i sessiz ağlıyor… Türk devleti ve milleti olarak, iktisadi kalkınma konusunda 19. ve 20. yüzyılı kaybettik. Eğer 21. yüzyılı da kaybedersek, bu ekonomi görüntüsüyle, Orta Doğu'da varlığımızı koruyamayız… Herkesin haberi olsun.

19. Yüzyıl modernizm tartışmaları içinde, yapılara dayalı kuramlar arasında bambaşka bir kulvara sapan Tarde; kendinden sonra gelecek eleştirel teorilere en fazla ilham vermiş ama adı pek fazla anılmamış özgün isimlerden biridir. Ekonomik Psikoloji, Tarde'ın mikro sosyoloji ve duygular sosyolojisine kapı açan en önemli metinlerinden biri olma özelliğini taşıyor. Gözden geçirilmiş bu yeni edisyon, Ulus Baker'in sunuş metniyle birlikte okurlara sunuluyor. Tarde'a göre Adam Smith'den Marx'a ekonomi-politik, Comte'un "düzen" fikrinden Durkheim'ın kolektif tasavvurlarına sosyoloji bir "aşkınlık" yanılsaması içindedir: belli bir noktada "yukarıdan gelen bir el" vardır sanki - ve işlere müdahale etmekte, düzene koymaktadır. Walter Benjamin bu bozukluğun en muhteşem tarifini yapmıştı: şeylere dokunmaya çabalayıp müdahale edemeyen bir meleğin kısırdöngüsü... Adam Smith bir "görünmez el" tanımlamıştı - onun ekonomi-politiğine karşı çıkarken Marx da Sermaye'yi tanrısal, tüm mistifikasyonların, dolayısıyla metalar fetişizminin kaynağı olan ideolojik bir mefhum olarak tartışma sürecine dahil etti; en kötüsü Durkheim Tanrı = Toplum özdeşliğini dayattı. İnsanlar bu "aşkın" realitelerin altında toplanıp birbirlerine "benziyorlardı". Oysa tam aksine Tarde bu "benzeyişin nasıl gerçekleştiğini açıklamak gerektiğini" vurgular... Başka bir deyişle ekonomi-politiğin açıklamaya başlamasından önce açıklanması gerekir...

Dergi