En Çok Görüntülenen Kitaplar

Yolunu kaybeden iki fok balığı, küçük bir koya sığınır. Yaşları birbirine yakın bir grup çocuk onları bulur. Kısa sürede dost olurlar ve oldukça keyifli günler geçirirler... Çocukluk Limanıma Sığınan Foklar, zor zamanlarda pekişen arkadaşlık ilişkilerini anlatıyor.

Araba daha bağ evinin kapısında durmadan Tonguç yere atladı. İri kiraz ağacının gölgelediği yola koştu. İleride bağ evi görünüyordu. Yan tarafta büyük bir ceviz ağacı, bu küçük bağ evini gölgesi altına almıştı. Tonguç, yokuş yoldan koşarak ceviz ağacının altına vardı. Soluk soluğaydı. Bir koşuda amcasının boynuna sarıldı. Amcası onu koltuk altlarından kavrayarak havaya kaldırdı. Havada şöyle bir döndürdükten sonra kucakladı.

Columbus’un Kadınları, Kafdağı ve Kısa Ömürlü Açelyalar gibi tanınmış kitapların yazarı Müge İplikçi ilk kez çocuklar için yazdı. Okurlarını küçük bir çocuğun hayallerinin, özellikle de “uçma tutkusu”nun peşinden sürükleyecek bu ilginç öykü, İstanbul’un yok edilen simgelerinden biri olan Kadıköy’deki eski Salı Pazarı’nda geçiyor. Hayalperest bir çocuğun gündüz düşlerini, okuru gerçek ve hayal arasında duraksız bir yolculuğa çıkararak anlatan İplikçi bu çok renkli öyküsünü, gözardı edilen toplumsal gerçekler ve unutulmaya yüz tutmuş insani değerlerle kurguluyor. Günışığı Kitaplığı’nın yeni kitap boyutuyla yayımlanan ilk eser olma özelliğini de taşıyan Uçan Salı, Mustafa Delioğlu’nun düşleri zenginleştiren usta işi desenleri, Suzan Aral’ın özgün grafik tasarımıyla çağdaş çocuk edebiyatının unutulmazları arasında yerini almaya aday. Bütün çocuklar gibi, hayalle gerçeği bir arada yaşayan Sibel’in en çok yapmak istediği şey uçmak! Annesi ve ikiz kardeşleriyle Salı Pazarı’na giderken de, aldığı simitleri bileğine geçirirken de hep “uçuyor”! Ama pazar kalabalığının içinde annesini kaybediverince, Sibel’in yüreği ağzına geliyor. Keşke kanatları olsa da pazara tepeden bakabilse! Şimdi kim yardım edecek bu uçma sevdalısı çocuğa?..

Aşk sevdiğini beklemektir. Oradayken, yanı başındayken bile sevdiğinin "gelmesi"ni beklemektir. Aşk özlemektir. Hep bir aradayken bile garip biçimde özlem duygusunun sürmesidir. Aşk kaybederek kazanmaktır ve bu yönüyle eşsizdir. Aşk zirveye tırmandığın anda ölmek, en derine daldığın anda boğulmak, mutlu olduğun anda ebedi huzura veda etmektir... Aşk güvenliği tehdit eden ve fakat silahsız biricik cesarettir. Uymuyor tabii bunlar şu bildik hayatımızın düzenine... Çok şeye uymuyor. O yüzden de "aşık mısın?" diye soruldu mu insan ürküyor. O yüzden bir gece vakti insan kendi kendine "aşık mıyım?" diye sorduğunda, bu soruyu aklından nasıl kovacağını bilemiyor... İyi de, diyorum ya, ne oluyor bu şarkılara, şiirlere, filmlere? Ya sabah akşam aşktan söz eden şu cıvık "Biz evleniyoruz! kültürüne ne oluyor? Bir yanlışlık var bu işte. Korkakların barışını, tembellerin imanını, tuzu kuruların sevgisini kuşku süzgecinden geçirmenin zamanı gelmedi mi?