En Çok Görüntülenen Kitaplar

"Bir başka dünya burası, bizim bilmediğimiz. Çocuklar çocuk değil burada." Bugüne kadar roman, öykü, tiyatro oyunu gibi farklı edebi türlerde eserler veren usta yazar Habib Bektaş, Ben Öykülere İnanırım adını verdiği öykü seçkisinde, sözün özüne ulaşmış çağdaş öykülere imza atıyor. Okurunun kalbine dokunmayı ve sızlatmayı başaran otuz beş öyküye kucak açan Ben Öykülere İnanırım'ın Delidolu tarafından yeniden gözden geçirilmiş baskısında, kitabın 2001 tarihli ilk basımında bulunmayan yedi yeni öyküye de yer veriliyor. Kısa öykü türünün olanaklarını zorlayan metinlerinde, yalnızlığı, yersiz yurtsuzluğu, yabancılaşmayı, göçmen olmayı ve belki de en önemlisi insanca yaşama özlemini naif bir üslupla ele alan Bektaş'ın okuruna tokat gibi çarpan minimal öyküleri belleklerde derinlikli izler bırakıyor. "Uzaklara gitsek," dedi kadın, "insanların bizi tanımadığı yerlere?" "Neden?" dedi adam. Umutlandı kadın: "Her şeye yeniden başlayabiliriz, bizi tanımıyorlar ya!" "Öyleyse burada da kalabiliriz," dedi adam. (Tanıtım Bülteninden)

Yıl 1954 … “Bitirdiğimde, değil en iyi filmi çekmek, o güne kadar ülkemde üretilmiş en berbat filmi yapmış olduğumun ayırdına vardım. Filme devam edmeyeceğimi anlamıştım... Düşman Âşıklar filmi sinemalarda da çok kötü iş yaptı, hiçbir ticari başarı sağlamadı ve yalnızca hatırladıkça utandığım kötü bir deneim olarak yer aldı meslek yaşantımın içinde.” Yıl 1992 ... “1993 yazında katıldığımız Adana Altın Koza’da bütün ödülleri sildik süpürdük. Fransa’da sanat değeri olan filmleri dağıtan firmalardan biri bizimle ilişki kurdu ve Zıkkımın Kökü bir seçiciler kuruldan geçerek, Fransız devletinin desteğiyle orada dağıtıma girdi. Özel olarak Cannes festivalinde gösterildi. Fransa’nın önemli sinema dergileri ve ciddi gazetelerinde çok olumlu eleştiriler yayınlandı. Okuduğumda çok sevinmiştim. Hatta bir gazete, çocuklarınızı Amerikan filmlerine götüreceğinize bu filme götürün diye yazmıştı.” Bir yönetmenin filmlerine dair gerçekleri ve yaşadıklarını tüm çıplaklığı ve içtenliğiyle sunması pek sık rastlanan bir şey değildir. Türk sineması denince akla gelen isimlerden biri olan Memduh Ün sizleri sinemanın gerçek dünyasına davet ediyor. Üstelik karşınıza pek sık çıkmayan bir fırsatla, montajlanıp kurgulanmamış en yalın ve en gerçek haliyle. İşte onu yaratan isimlerden birinin gözünden gözünden Yeşilçam’ın asıl hali

“Herkesin bir istek canavarı vardır ve bu canavarların tek isteği insanları mutlu etmektir. Ancak onlara karşı yine de çok dikkatli olmalısın. Çünkü istek canavarın ihtiyacından fazla büyürse, başını derde sokabilir!" Çocuk veya yetişkin hepimiz, bizlere haz veren deneyimlerin içinde sonsuza kadar kalmayı dileyebiliriz. Harika lezzetli bir yemeği yerken, dostlarımızla müthiş eğlenceli bir gün geçirirken, tüm gözlerin övgüyle üzerimize toplandığı veya bizi tüm dert ve kederlerden uzaklaştıran anların bitmemesini istemek kadar evrensel ve doğal bir duygu yoktur. Yazar Chelo Manchego’nun yarattığı, kitabın kahramanını zorlayan istek canavarı Oskar, hiçbir zaman doymuyor. Bir kere başladı mı saatlerce oyun oynamak istiyor, bir dilim pastayla asla yetinmiyor, kim ilgi odağı olursa hemen onun yerine geçmeyi istiyor. Kim istemez ki? Bazen bu haz dolu anlara kendimizi fazlaca kaptırdığımızda, keyif veren hislerin üzerine sıkıntılı bir sis perdesi düşebilir. İşte böyle zamanlarda karşılaştığımız zorlukların da sonuçlarıyla yüzleşmek pek kolay değildir. Tıpkı hikayemizin “süper mizahi” başkahramanının, kendi davranışlarının aşırılıklarından istek canavarı Oskar’ı sorumlu tuttuğu gibi, bizler de aşırılıklarımızı dış faktörlere yansıtmayı tercih edebiliriz. Bu hayaller ve gerçekler, başka bir deyişle, arzular ve sınırlar arasındaki çatışmanın iç dünyamızda yarattığı gerilimle baş etmenin en kolay yoludur. Zorlayıcı isteklerimizin sebebi küçük bir çocukken istek canavarı, büyüdüğümüzde ise bu istekleri harekete geçiren her neyse ise o olabilir. Çünkü davranışlarımızın sonucunu kabul etmek ve en önemlisi de başımızı derde sokan eylemlerimizi üstlenmek pek de kolay değildir. Fakat küçük bir çocuğu büyümeye ve yetişkinlerin de içindeki küçük çocuğu olgunlaşmaya götüren yol, bu eylemlerin sorumluluğunu alabilmekten geçmektedir. Sağlıklı bir ruhsallık için dürtüleri tanımak ve onların taleplerinin farkına varmak gerektiğinin altını çizen İstek Canavarları, Petek Halman Kara’nın bilgilendirici önsözü ve Hayriye Selen İyicil’in kıvrak çevirisiyle çocuklara hazzı erteleyebilmeyi öğretiyor.

“İsterdim ki sabit, hareketsiz, dokunulamaz, dokunulmamış ve neredeyse el sürülemez, hareket ettirilemez, köksüz yerler olsun: referans, çıkış noktası, kaynak vazifesi görecek yerler: doğduğum ülke, ailemin beşiği, doğmuş olduğum ev, büyüdüğünü gördüğüm (babamın ben doğduğum gün diktiği) ağaç, çocukluğumun el değmemiş hatıralarla dolu tavanarası...” - Georges Perec Mekân Feşmekân, Georges Perec'in yapıtının tüm stratejilerini yeniden üreten, sonradan ortaya çıkacak kitapları birer düşünme alıştırması, fantezi, koza, potansiyel olarak barındıran olağanüstü bir laboratuvar. Perec boş sayfa ile başlayıp yatak, oda, daire, apartman, sokak, mahalle, şehir, sayfiye, ülke, dünya ve uzay sıralamasını izleyen, iç içe halkalar oluşturarak adım adım genişleyen kitap boyunca yaşamöyküsel verilerin mekânlarla ilişkisi; yararsızlık, sıradanlık, ikamet edilebilir, yaşanabilir olan; pencereler, ölçüler, sınırlar; yerlerin bellekle kurduğu tuhaf etkileşim üzerine düşünüyor, düşlüyor, yeni projeler, biçimler üretiyor, sorular soruyor: Bir odada ikamet etmek ne demektir? Bir yer neden ve nereden itibaren bütünüyle bize ait olur? Bir odada yatağın yerini değiştirecek olursak, oda değiştirmiş olduğumuzu söyleyebilir miyiz? Hiç nasıl düşünülür? Neden otobüsler falanca yerden filanca yere gidiyorlar? İnsan kendi şehrini nasıl tanır? Dünyaya dair ne bilebiliriz? Yeni başlayanlar için mekâna ilişkin notlar, çıkmalar, ödevler, bakma, görme alıştırmaları, planlar, takıntılar, sınıflandırmalar, listelemelerden oluşan bir mekân kullanma kılavuzu; “bir mekân kullanıcısının günlüğü.”