En Çok Görüntülenen Kitaplar

Biricik olanın kıymeti, kendimizin de biricik olmamızdandır. Doğanın biricikliği ile insan tekinin biricikliği arasında sanatsal bir örtüşme vardır. Spinoza’nın bütün felsefesini, yaşayan bir fenomen olarak doğadan yontması düşünüldüğünde; bilgi, varlık ve eylem, yaşamın kudreti olarak doğada köklenmiştir. İyi ile kötüyü bilmek ve ayırmak çok da zor bir zanaat değildir ona göre: Yaşamın kudretini besleyen ve neşelendiren kuvvetler iyi, yaşamı güçsüz ve değersiz kılan, kederlendiren kuvvetler kötüdür. Spinozavari düşünüşten şimdi elinizde tuttuğunuz kitabın konusuna bağlanmak gerekirse şu söylenebilir: Doğa, yaşamı kıymetli, biricik ve kudretli kılandır. Hepimizin tek bir anası, sadık bir yâri var: Toprak. Her yağmur sonrası anasının kokusunu duyar insan. Duyar duymasına da insan, içine çektiği, arındığı, şifa bulduğu o soluğun topraktan geldiğini, toprakta yaşadığını ve en nihayetinde ona geri döneceğini anımsamaz nedense. İlk rahim olarak toprak, her fena şeyin içine atılmasından zuhur eden acılarını unutup, kederinin üstesinden gelebilir ama özünün elden gidişine dayanamaz. Zaman o zaman. Toprak artık her şeyi taşıyamaz. Haktan ferman gelmedikçe, derdini, sırrını, lisan-ı halını açamaz. Bu ferman bazen bahar olur bazense seher yelinden bir insan. Çocukların yemyeşil bahçelere dalıp karanfillerin, leylakların, sümbüllerin, yaseminlerin, tilkişenlerin içinde seyre dalmalarını; içlerine kanarya sarılarını, kırmızıları, cam göbeği mavileri doldurmasını; erik ağaçlarına kurulmuş salıncaklarda oynamasını; çıplak ayaklarıyla çimenlerde özgürce koşmasını; topraktan gelen rayihanın canlarına can katmasını; yağmurdan somun gibi kabaran toprağın içine ekilen fâni çekirdekten çıkan bâki meyveyi tatmasını isteyen, nereden geldiğini ve nereye döneceğini bilen biridir bu insan: Tülin Akın. Toprağa sadık, insanı seven, içten, bilgisinin zekatını veren, iradeli, pes etmeyen, sabrın hasadını alan, zamana, yaşama ve bulunduğu yere anlam katan zor bulunur bir insan. İşte size kendi toprağımızda köklenmemiz için emek veren, sınırları aşan, insan için çalışan, hayatının amacını bilen, en güzel gök kubbenin altındaki en güzel toprakların kaybolmamasına çare üreten Tülin’in nefes kesen, bir defalık olmayan, meşakkatli ama kalıcı çabası: Akıllı Köyler.

Türkiye’de bakım hemen her zaman kadınların ücretsiz emeği ile sürdürülen, görmezden gelinen ancak hepimiz için hayati bir iş. Bakım ister evde, ister özel ya da kamu kurumunda olsun yine kadınların çalıştığı bir iş olarak metalaşıyor. Öte yandan engellilerin hakları olan destek ve bakım hizmetleri, çok geç ve kısıtlı kurumsallaşmış durumda. Bu kitap, Türkiye’de son yıllarda yaygın bir sosyal politika aracı işlevi gören ‘evde bakım hizmetini’, engelli hakları, sosyal bakım ve toplumsal cinsiyet eksenlerinde sorguluyor ve çözümlüyor. Yedi ilde gerçekleştirilen saha çalışması, Türkiye’deki mevcut engelli bakım ve rehabilitasyon hizmetlerini, bakım hizmetinde çalışanlar açısından irdeliyor. Engelli bakım hizmetleri ile kadın emeği ve istihdamı arasındaki ilişkiyi ortaya çıkartan bu kitap, alandaki istihdamın çeşitlerini ve koşullarını toplumsal cinsiyet boyutuyla tartışıyor. Evde bakım, özel ve kamu kuruluşlarında bakım verenlerin çalışma koşulları ve engellilerle olan ilişkilerini sadece haklar değil, engelli bireylerle olan ilişkiler ve duygusal emek boyutuyla da sergiliyor. Dünyadaki farklı refah rejimleri altındaki engelli bakım modellerini de inceleyen çalışma, sahanın bilgileri ışığında bakımın ve istihdamın kalitesini ve verimliliğini arttırmaya yönelik sosyal politika ve sosyal hizmet önerileri sunuyor

…kurutulmuş insan bedenleri yürüyor sonsuzlukta veya kıraç düzlükte, makasla kesilmiş gibi alınlarda balkıyan bir şey, temmuzdur adı bu sahipsizliğin, çer çöpü oyuncak yapmış temmuz rüzgârı; kapı ve eşik önlerine kamyonlar çekilmiş; bir yerde endişe varsa kimsesizlikten, bilinmezlikten; hadi boynumuza dolanan urgan boğumlu kuğu bize bir keşif göster gemi ilminden, bir gemi ki göklerde yüzmeyi bilen; temmuzdur bu bize bütün afrikalarda giysi diye giydirilen; kurutulmuş insan gölgeleri yürüyor düzinelerce, hafiflemiyor içimizdeki ağırlık; gövdemizde bir temmuz gemisi, sahipsizliği örten kamyonlar ve kursakta bir hesap, bilmem kaç “groston”…

Leyla Fonten’den öyküler Merhaba! Benim adım Leyla! La Fontane’ın torununun torununun torunuyum. Evet, evet şu bildiğiniz La Fontane. Hani hayvan hikayelerinden biz insanların ders çıkarmasını bekleyen meşhur yazar var ya, işte o. Ben onun masallarını dinleye dinleye büyüdüm. Damarlarımda taşıdığım kan mı, yoksa kader mi bilinmez, zaman içinde evim hayvanlarla dolup taştı. Tıpkı La Fontane’ın hayvanları gibi benim evimdekilerinin de çeşit çeşit huyları var. Kimi güler, kimi ağlar, kimi kızar, kimi korkar. Yıllardır bu hayvanlarla aynı çatı altında yaşıyorum. Dedemin dedesinin dedesinden kalan alışkanlıkla hikâye anlatmaya da bayılıyorum. Var mısınız dinlemeye? Elinizdeki bu kitap, Boğaziçi Üniversitesi öğrencileri tarafından yazıya geçirilmiş ve tüm resimleri betimlenmiştir. Ayrıca, orijinal baskıdaki sayfa sayılarıyla Word dosyanızdaki sayfa numaraları aynı tutulmuştur. Böylece kitabın kör ebeveyn ve gören çocuğuyla aynı anda takibinin kolaylaştırılması amaçlanmıştır. Kitapların temininde destek olan Gizem Alakaya ve düzeltilmesinde görev alan Filiz Özerdem'e teşekkür ederiz.