En Son Eklenenler

Yazarın Önsözünden Unutulmaması gereken bir husus, yaşadığımız şu günlerin kaçınılmaz olarak Kur´an-ı Mübin´in Kitlelere indiği günler olacağı gerçeğidir. Gelişen iletişim, büyüyen kentler ve teknolojideki dev ilerlemeler her ne kadar kimi bireysel ve toplumsal sorunları açığa çıkarsa da, gözlerden çoklukla kaçan bir gerçeği de gündeme getirmektedir: Kur´an-ı Mübin´in hakikatinin güneş gibi doğuşu. Tüm bu gelişmeler, bizim binlerce yıldır bildiğimiz gerçeklerin doğruluğuna şahadet etmek zorunda kalmaktadır. Öyleyse önümüzdeki asrın bir Kur´an Asrı olmasını ne engelleyebilir ki! Tekrar ifade edecek olursa, bize burada düşecek görev, bu yüce Kitabın insanla bütünleştiği noktayı arayıp, onun indiği anın bilgisini araştırmak; ikinci olarak tarih içerisinde genel anlamda seyrettiği rotayla, günümüze yakın zamanlarda yaşadığımız kimi olaylar ve arkasında yatması muhtemel gerçekler; nihai olarak da O´na yaklaşmanın adabı konusunda neslimizin yaşadıkları, tavsiyeler ve söylenenlerdir´

Sokaktaki sıradan insanı değil, düpedüz bildiğimiz insanın 'insanlık halleri'ni üslupçu bir anlayışla yazan Sema Kaygusuz, Sandık Lekesi adlı bu yeni kitabında bir şeyi daha denedi: Öykü kahramanlarının karşısında bir öykücü gibi değil, bir vicdan gibi durmayı, Bu kez onun için önemli olan, yazarını unutturan yazılar yazmaktı. Her öyküde değişik teknikler kullanarak, değişik ses tonlarını yakaladı. Her birimizin biricik olduğuna bizi inandırmak istedi; öykünün o deneysel dünyasına dinamik bir arayışçı olarak girmeyi denedi. İçeride olanlar dışarıda olan arasındaki tek fark, dışarıdakinin yıkanabilir, ütülenebilir, onarılabilir olmasıdır. Oysa sandıktaki, yıllar içinde koyulaşan lekesiyle öylece durur; söylememek için içimizde gizlediğimiz bir sözcük kadar soylu, anlamlı ve ağırdır. O lekenin varlığına her ne kadar içerlesek de, onu yok sayamayız. Her ne kadar istemesek de katlaya katlaya sandığa yerleştirdiğimiz 'insanlık halleri'ni anımsamak zorundayız. Sandıktan ne olduğunu sezinlesek de, onu dışarı çıkarmanın tek yolu başka birinin kapağı açmasıdır. Biri karşımızda vicdan gibi durmalı. Öyel biri mutlaka vardır. Çünkü biz, dünyaya, kendimizi tanıtmak için geldik.

Deli dolu akan nehirlerden tas tas sular içtik Öyle ateşlerle doluydu yüreklerimiz öyle tutkundu Karlı dağların serinliğinde uyurduk geceleri Deniz fenerlerinin ışığında yıkanırdık Köpükten bir çalkantıydı içimizde zaman Ne yana baksak denizdi, maviydi, ışıktı Sonra bir çaresizlikti zifir Akıntıya kapılmış gemiler gibiydik.