En Çok Görüntülenen Kitaplar

Saz genellikle iki düzende çalınır: "Aşık Düzeni" ve "Normal Düzen", Aşık düzeninde sanatçı yalnızca sapın yukarısındaki az sayıda perdeleri kullanır, çünkü, sadece alt tellerden değil, tıpkı ud ya da cümbüş çalarmış gibi, orta ve üst tellerden de yararlanır. Sapı avuçlar, elinden ve kolundan çok parmakları oynar. "Normal Düzen"de ise parmaklar daha çok alt tel üstünde çalışır. Sanatçı bütün perdeleri kullanır ve bu yüzden el ve kol sürekli hareket eder. Günümüzde Arif Sağ gibi ustaların çabalarıyla "Aşık düzeni" hem gelişti, hem yaygınlaştı. Eskiden saz sanatçılarının hemen hepsi sazı normal düzende çalardı. Aşık düzenini yalnızca Aşık Veysel ve Kul Ahmet gibi halk ozanları ve Nesimi, Daimi, Dursun Cevlani, Ali Ekber Çiçek ve Feyzullah Çınar gibi, "Aşık" dediğimiz as sayıdaki "yerel sanatçılar" kullanırlardı. Bir saz meclisinde Veysel'e sorarlar: "Aşık, saz çalıp türkü söylüyorsun, pek güzel, Gel gelelim, başkaları saz çalarken ellerini sürekli oynatıyor. Oysa sen bir yeri tutup bırakmıyorsun. Niye?" Aşık yanıtlar: "Doğru yeri bulmuşum bir yol, bırakır mıyım? Ötekiler hala benim bulduğum yeri arıyorlar".

“Türkiye’de roman türü hâlâ kesin bir eleştirel gözle incelenmemiştir; bunun nedeni, bu türün ilk dönemi ve özgül niteliklerinin anlaşılmamış olmasına bağlanır. Ayrıca Türk romanı hem geç doğmuştur, hem de aceleye gelmiştir. Roman türüne ancak 19. yüzyılın ikinci yarısında yaklaşılmıştır. Dolayısıyla, Batı romanının çeşitli tarihsel süreçler içindeki yavaş oluşumu ile Türk romanının doğuş ortamı arasında hiçbir benzerlik yoktur. “Ben de bu kitapta, çok genel düşüncelere dalmamak için, Namık Kemal’in ‘İntibah: Sergüzeşt-i Ali Bey’ (1876) adlı tek gerçek romanını temel aldım. Bu roman üzerinde yaptığım incelemeler beni sistemli olarak o çağın önemli ya da önemsiz kaynaklarına, folklor ya da yazına bağlanan bütün romansal yapıtlara, hikâye ve masallara kadar götürdü. “Öyle sanıyorum ki, Namık Kemal’in bu yapıtı, roman türünün ilk belirtilerinin bir toplamı niteliğini taşır; bunun özelliklerini, çalışmamın sonuçları daha iyi belirtecektir kanısındayım.”

Mustafa Kutlu Türk hikâyeciliğinin zirve isimlerinden biridir. Hikâyelerine hepimiz aşinayızdır. Ya denemelerine? Belki o kadar değil… Hâlbuki yazarın kaleminden çıkan her cümle; zihin dünyasını, görüp geçirdiklerini, hüzünlerini, heyecanlarını, memleketin hal-i pür melalini yansıtır. Bu çerçevede yazarın, yirmi yıllık bir sürede gazete sütunlarında kendisine yer bulan cümlelerinin kıymeti kendiliğinden ortaya çıkar. Türkiye'nin yakın dönem hikâyesini bir de Mustafa Kutlu'dan dinleyin…

Türkiye'de sansür denince, ilk akla gelen isim kuşkusuz 2. Abdülhamit'tir. Sansür uygulamaları Osmanlı'nın daha önceki devirlerinde başlamış olduğu halde, Abdülhamit, Cevdet Kudret'in deyimiyle, “o konuda epey zengin bir birikime mirasçı olmuş, onu bir kuyumcu gibi işlemiş, zenginleştirmiştir”. Cevdet Kudret, Abdülhamit'in bu kuyumcu titizliğiyle işlediği sansür uygulamalarına odaklanıyor.