Eserlere Göre Listeleme

Dido Sotiriu ''Elektra''da, hayali bir kişiyi kurgulama gereğini duymamıştır. Kadın kahramanı gerçek biridir. Savaşımı, heyecanı ve sonu yaşanmış gerçeklerdir. Dido, kahramanın ölümsüzlüğe doğru gidişini izler. Onu hapislerde ziyaret eder, hücrede çocuğunun ilk adımlarında minik ellerinden tutar, firar ettiğim görünce şaşırır; onun yorulmak bilmez gündelik temposunda nefesi daralır ve sonunda üzgün bir halde, onun kanlar içinde, cansız, katledilmiş, yerli ve yabancı faşizmin bir kurbanı olarak yitip gittiğini görür. Sonunda Dido, oldukça yalın bir biçimde, ölümsüzlüğün, özgürlüğün ve onurun sonsuz sembolü olarak Elektra'nın dostluğunu bizlere de duyumsatır.

Klasik Yunan tragedyalarının olduğu gibi “Elektra” tragedyasının seyircisi de, kraliçe Klytaimnestra’nın, donanmasından rüzgârı esirgeyen tanrılara öz kızı Iphigenia’yı kurban eden Agememnon’dan korkunç bir intikam aldığını ve sonrasını bilmekteydi. Çünkü Yunan tragedyası, toplumsal inancın temeli olan dinsel-mitolojik söylencenin kendine çizdiği sınırların dışına çıkamaz, yarı tarihsel, yarı mitolojik kahramanların başına gelenleri ilkece değiştiremezdi. “Şimdi ne olacak?” merakını pek taşımayan seyirci, “Yazar, hepimizin bildiği bu temayla bize ne demek istiyor?” sorusuyla antik tiyatronun basamaklarını doldururdu. Mitolojik-tarihsel kişilikler içindeki psikolojik, insani, gerçekçi boyutu yakalayan Sophokles, intikamı bir tür adalet uygulaması olarak yorumlayıp Agamemnon ailesi trajedisine ilginç bir yaklaşım getirir.

Elektriğin Çarpıcı Hikayesi Kısa Özet İlk elektrik deneylerinin ta M.Ö. 600’de Yunanlı bilim adamı Thales tarafından yapıldığını biliyor muydunuz? Peki ya 1940’lı yıllarda yapılan ilk bilgisayarların bir oda büyüklüğünde olduğunu? Bunun gibi daha pek çok şaşırtıcı bilgiyle dolu bu kitapla elektriğin Thales’ten, Benjamin Franklin’e, Thomas Edison’a uzanan ‘çarpıcı’ serüvenini öğrenme fırsatını yakalayın!

Turgut Uyar’ın 1978-1984 yılları arasında Elele der¬gisinde yayımlanan kitap tanıtım yazıları ve söyleşileri ilk kez bir araya getiriliyor. Yayın çeşitliliği arasında kalmış okura seçeceği kitaplar konusunda yardımcı olmayı amaçlayan Uyar, dönemin önemli şair ve yazar¬ları hakkında öne sürdüğü yorumlarla dikkat çekiyor. Aylık bir “okuma güncesi” olarak nitelendirilebile¬cek yazılarında, Melih Cevdet Anday, Yaşar Kemal, Adalet Ağaoğlu, Cemal Süreya, Edip Cansever, Sevim Burak, Selçuk Baran, Ahmet Oktay, Orhan Pamuk gibi yazarların “yeni çıkan” kitaplarını ele almanın yanı sıra yayıncılık sorunlarını, edebiyat ödüllerini, edebiyat dergilerini de değerlendiriyor. Turgut Uyar’ın “tadla okun[masını]” istediği kitaplar için kaleme aldığı yazılar, pek bilinmeyen başka bir yönünü daha görmeye imkân sağlıyor. Uyar’ın şair kimliğinin yanında, kendisi kabul etmese de, “eleştir¬men” gibi yazdığını Bir Şiirden sayesinde görmüştük. Elele Okuyalım’da bir araya getirilen yazılar ise, Uyar’ın yayın dünyasını neredeyse günü gününe takip eden “sıkı okur” olduğunu gösteriyor. (Tanıtım Bülteninden)