Eserlere Göre Listeleme

Khamwaset.. Firavun'un oğlu, Ptah rahibi, büyücü ve doktor. Mısır'ın kutsal mezarlarındaki gizemi araştıran Khaemwaset, oğluyla birlikte tanrıların öfkesini çekmek uğruna bir işe kendini adamıştır. Pauline Gedge, ödüllü kitapları 'Piramitlerin Kızı' ve 'On İkinci Değişim'den sonra 'Firavunların Öfkei'yle yine bizleri gizem ve aşk üzerine soluk kesici bir yapıtla baş başa bırakıyor.

"Allah adına!" diye bağırarak asasını suya hızla vurdu. Aniden müthiş bir şey oldu. Çaresiz bir anda, bütün ümitsizlikleri dağıtan umulmadık bir kurtuluş yolu açıldı. Asanın doğrultusu boyunca Kızıldeniz ikiye ayrılıyor, iki yana çekilen suyun arasında, yürüyerek geçilebilecek çok geniş bir yol açılıyordu. Denizin tuzlu suyu yolun iki tarafında sıradağlar gibi yükseldi. Bu, insan aklının asla hayal edemeyeceği bir manzaraydı. Önlerinde karşıya geçebilecekleri kupkuru bir yol meydana gelmişti. Bu mucizeyi gören İsrailoğulları hiç düşünmeden korkunç su duvarları arasında ilerlemeye başladı. Yol binlerce insanın yanyana yürüyebileceği kadar genişti. Yanlarında masmavi iki dağ gibi yükselen sudan duvarların arasında karşıya bir insan seli akmaya başladı. O kadar hızlı hareket ediyorlardı ki, kısa zamanda topluluğun yarısı karşı kıyıya varmıştı bile... Kur'an'ın en ilgi çekici kıssalarından biri olan Hz. Musa aleyhisselam'ın hikayesini merak eden herkes bu kitabı mutlaka okumalıdır. (Tanıtım Bülteninden)

Haruki Murakami’den açlık ve suçun doğası üzerine tuhaf, gizemli ve yer yer komik bir suç öyküsü… Karnımız açtı. Hayır, açlık demek yetmezdi buna. Sanki uzay boşluğunu yutmuştuk.  Nereden çıkmıştı bu açlık hissi? Elbette yiyeceğimizin olmamasından. Neden yiyeceğimiz yoktu? Çünkü yiyecek karşılığında verecek değerli bir şeyimiz yoktu. Neden değerli bir şeyimiz yoktu? Sanırım hayal gücümüzün eksikliğinden kaynaklanıyordu değerli bir şeyimizin olmaması. Hayır, değil, belki de karnımızın aç olmasının nedeni, doğrudan hayal gücü eksikliğimizdi.  Tanrı, Marx ve John Lennon, hepsi ölmüştü. Karnımız açtı ve bu yüzden suç işleyecektik. “Ben artık sapıtmak üzereyim” dedi arkadaşım. Durumumuzu azıcık sözcükle ancak bu kadar güzel anlatabilirdi.