"Sanatsal pratiğimiz içinde, ama dilin dışında, söz olmayan bir yerlerde. Dillendirilemeyen dil ile işaret etme çabasıyla, ses katmanlarının izinde. Seslerin hassas tarifleri, ara sesler, gündelik yaşamda karşımıza çıkan, sözle işaret ettiğimiz ama söze dökülemeyen sesler. Baskın sesler değil, dikkatimizden kaçan sesler. Farklı bedenlere ait sesler. Hayvanlar, bitkiler, içimizdeki ve dışımızdaki mikro evrenler... Bize dayatılan sesler değil, dikkatimizi vermediğimiz sesler. Bir sesle birlikte farklı deneyimlere, farklı zaman ve mekanlara sıçrıyoruz. Çünkü çizgisellikle derdimiz var. Bir diğerini dinlemekle derdimiz var. Yok yok, tıkırtı deyip geçmek istemiyoruz. Genellemek istemiyoruz. Hassas olanın tarafındayız. Sesler biriktikçe ortak hafızaya dair bir şeyler görünür oluyor. Hem ortaklıklar hem farklılıklar beliriyor. Bir sözlük, bunları dinleme olanağını sağlar mı? Hem hafızayı hem de şimdiyle kurulan ilişkiyi canlandırabilir mi? Bir sanat formu olarak tarif, tanıklığın ifadesi olarak tarif. Ses hem kendisi hem kendisinin metaforu. Ehli yaşam pratiğinde ehlileşmeyenin izi. Kafada duyulan ses, o ses... Benim duyduğum sesle diğerinin duyduğu bir mi?"
