Eserlere Göre Listeleme

Resûlullah aleyhissalâtu vesselamın altmışüç yıllık ömründe, hayatın gündelik akışının değiştiği özel günler ve bu özel günler adına seferde, yolda, hazırlık aşamasında, dönüş yolunda geçirilen günler sayıldığında, üçyüz gün gibi bir rakam çıkar karşımıza. Resûl-i Ekrem aleyhissalâtu vesselamın yaşadığı 63 yıl ve 22300 gün içinde, 300 gün… Diğer bir hesaplamayla, onun Resûlullah olarak yaşadığı 23 yıl ve 8000 gün içinde, 300 gün… Peki, hayatının üçyüz özel gününü siyer kitaplarının anlattığı büyük olayların içinde yaşayan Hz. Peygamber, geride kalan binlerce günü nasıl yaşamıştır? Bir peygamber olarak yaşadığı 7700 ‘sıradan’ günde neler yapmış, nelere dikkat etmiş, güne nasıl başlamış, gündüz ne ile meşgul olmuş ve geceyi nasıl karşılamıştır? Peygamberin Bir Günü, bir ‘mikro siyer’ olarak, işte bu soruların izini sürüyor ve Resûlullah aleyhissalâtu vesselamı ‘herhangi bir günü’nde anlatıyor. Onun bir gününden, günümüzü ve ömrümüzü nasıl yaşamamız gerektiğine dair dersler de çıkararak… Gerçekte ‘sıradan’ bir gün yoktur; her gün özeldir. Madem ki, özel günlerin rengini ve rotasını onlar belirler, aslında hiçbir gün sıradan değildir. Bilakis, hepsi de sıradışı ve özeldir. Dolayısıyla, Peygamber aleyhissalâtu vesselamın yaşadığı büyük olayları ve ‘özel’ günleri anlamak için, onu önce ‘herhangi bir gün’ünde tanımak gerekir. Çünkü, bu özel günlerin sırrı, Peygamberin bir gününde gizlidir. Özel günlerde dışa vuran, sıradan bir günde içe taşınandır. O halde bize düşen, Resûlullah aleyhissalâtu vesselamı, öncelikle bir gününde tanıyıp, kendi günlerimizi buna göre yaşamaya çalışmaktır.

Tarık Ramazan, Hz. Muhammed’in olaylarla dolu, yoğun ve sürükleyici yaşamına yeni ve derinlikli bir bakış getirdiği bu kitabında, hem çekingen, nazik, ama kararlı bir insanın detaylı bir portresini, hem de büyük bir dini başlatıp büyük bir imparatorluğa ilham veren bir liderin dramatik tarihini gözler önüne seriyor. Daha da önemlisi, Hz. Peygamber’in hayatındaki başlıca olayları, getirdiği manevi ve ahlaki öğretiye ışık tutacak şekilde ele alıyor. Gözümüzün önünde derin ve canlı bir ruhani tablo canlandırmamızı sağlayan olgu ve öyküleri seçerek, Hz. Peygamber’in hayatının bir örnek, model ve ilham kaynağı olmaya nasıl devam edebileceğini ya da nasıl tekrardan bu duruma gelebileceğini soruyor. Müslümanların ibadete odaklı bir şekilcilikten, adanmış bir ruhani ve toplumsal varoluşa nasıl geçebileceklerini sorguluyor.

Peygamber'in Son Beş Günü", sürekli bir bölünmenin öyküsü. Devrimci ozan Rahmi Sönmez, takma adıyla "Peygamber", bir kış akşamı, İstanbul'un Taksim alanında, arkasından kimsenin gelmediğini bile bile, en önden gidiyormuş gibi bir duygu içinde yürür. Bu yürüyüş bir bakıma onun bütün yaşamını özetler. Hep en önde olduğunu, hep ileriye doğru gittiğini sanırken, yaşamın dışına sürüklenir, gerisinde kalır. Hep çevresindekilerle kaynaşmak istemiş, ama onlar kendisini şu ya da bu biçimde yarı yolda bırakmışlardır. Gerçek devrimci ozanlar arasına katılmasını sağlayacak "tabutluk"lar düşleyip durmuş, ama evinde bir tür tutuklu yaşamı sürdürmüştür. Bir yarı bilinç içinde geçen son beş gününde ise, düşlerini gerçekleştirdiğini sanır, ama yalnızca yıkılışlarını yaşar. Böylece, gülünç ile acıklının iç içe girdiği bir döngü içinde, sürekli bir bölünme olur yaşamı.