Eserlere Göre Listeleme

Meda’yla tanışın! O insanları yiyor. Aslında teknik olarak ruhlarını yiyor. Seçici davranması ve bunu hak eden insanları tercih etmesi onu geçekten özel kılıyordu. Kötü birisi olmaktan inanılmaz zevk alıyor ve bu konuda kendisini engelleyemiyordu. Zaten çılgın isteklerini durdurmaya da hiç niyeti yoktu! Annesi öldürüldükten sonra etrafındaki “Ruh Yiyenler” ona ne yapması ve nasıl davranması gerektiği hakkında bilgi vermediler. Meda, kendi türünü öğrenmek için uğraş verse de başarılı olamadı. Bir gün karşısına çıkan takım elbiseli üç adam son şansıydı. Fakat ortada ciddi bir sorun vardı, bu adamlar Meda’yı öldürmek istiyorlardı. Meda’nın haçlılar, yani onun türünü ortadan kaldırmaya ant içmiş elit bir grup tarafından kurtarılması iyi bir fırsattı. Onlar “iyi insanlar”dı ve onlarla uyum içinde yaşayarak kendi türü hakkında araştırma yapabilirdi. Ölümcül düşmanlarıyla bayrak kapmaca oynarken daha çok şey öğrendikçe işler, içinden çıkılamayacak kadar kötü bir hâl aldı. Meda, annesi, geçmişi ve kaderi hakkındaki şok edici gerçekleri öğrendiği zaman pes edecek mi? Kanınızı donduracak kadar vahşi ve kanlı bir yolculuğa hazır mısınız?

Akıcı üslubuyla tanınan Sadık Söztutan’dan Anneler Gününüze değer katacak ve yüreğinizi ısıtacak 41 ANNE öyküsü. *** “Sizin hiç anneniz öldü mü?” Benim öldü. 74 yaşındaydı. Yaşarken yeterince yanında olamadığım için, bir gün ölürse pişman olacağımı biliyordum. Ölünce pişman oldum. 7 yaşındayken annesini, 37 yaşındayken kocasını, 67 yaşındayken kızını, 74 yaşındayken oğlunu kaybetmiş, yaşamaktan yorulmuştu. … Varsa, bütün yazı yeteneğimi annem ve anneler için harcamak isterdim. Ama biliyorum ki anneler için yazılmış, söylenmiş her söz eksiktir. … Biz doğulular; babamızı, annemizi, çocuklarımızı… “uzaktan” severiz. Yetiştiğimiz iklimde “Seni seviyorum.” yoktu. Dokunmak, sarılmak yoktu. Bugün, bu yaşta öğrendim ki, anneler için gözkapaklarının ardında her zaman dökülmeye hazır gözyaşları mevcuttur. Ve ben şimdi, yaşlı suratım iki elimin arasında, akan gözyaşlarım ve titreyen dudaklarımla diyorum ki: “Seni seviyor(d)um anne…”

Romanın sıradışı kurgusuna karşın, öykü, yarı sömürge Üçüncü Dünya ülkelerine özgü bir öykü: "Kurtarıcı"nın zorba diktatöre, "Kurtarıcı kadrosu"nun ise işkenceciye dönüşmesi. Belçika'dan geldiği anlaşılan bir televizyon ekibi, "İsa'nın Çilesi" adlı bir film çekmek üzere, "bağımsızlığına yeni kavuşmuş" yitik bir adadadır. Film ekibi, kendini hiçbir ölçünün geçerli olmadığı bir dünyada bulur ve bu dünyada, başta inaç olmak üzere, her şeyi, korku ve çılgınlık silip süpürmüştür. Yazarın şiddete dönüşmüş dili ve metaforları, öyküye acımasız ve düşsel bir nitelik kazandırmaktadır. Cinnet ve ölümün insanla hesaplaştığı bir ortamda, Hugo Claus, geleneksel ortaçağ dinsel oyunları ile en çağdaş dışavurumculuğu, "Utanç"ın potasında bağdaştırmaktadır. "Utanç", yazarın dört tutkusunun (resim, dramaturji, şiir ve roman) bireşimini yansıtan sıradışı ve yepyeni bir roman. (Arka Kapak)

J.M. Coetzee, 1999 Booker Roman Ödülü'nü alan etkileyici romanı Utanç'ta şiddetli, yoğun bir dönüşüm geçirmekte olan bir toplumun, yeni Güney Afrika'nın öyküsünü anlatıyor. İki kez evlenip boşanmış, bir kız babası olan, elli iki yaşındaki Profesör Lurie'nin öyküsünde, hem siyasal hem de kişisel dönüşümler, değişimler yaşayan sancılı bir toplumun insanını tanıtıyor. Bir kız öğrencisiyle girdiği ilişki sonucu okulundan ayrılmak zorunda kalan Profesör Lurie'yi arkadaşları dışlıyor, eski karısı da alaya alıyor. Lurie, kızı Lucy'nin çiftliğine sığınıyor, elinde kalan tek insancıl ilişki kızı ile olanıdır. Lucy'nin koşullarına ve ırk ayrımının yeni boyutlar aldığı bir topluma uyum sağlamak yolunda inançsızca sürdürdüğü çabaları, bir öğle sonrası kızıyla birlikte yaşadığı vahşi bir saldırıyla kesintiye uğruyor. Acımasız bir dürüstlükle yazan J.M. Coetzee, okura yumuşak bir roman sunmuyor, sert bir öykü anlatıyor, ama güçlü ve inanılmaz güzellikte, hem keyifli, hem kasvetli bir öykü. Baştan sona gereksiz tek bir sözcük ya da cümle içermeyen Utanç, Profesör David Lurie'nin düşüşünü anlatırken, daha ilk satırından kıskıvrak yakalıyor okuru. Lurie'nin kişisel öyküsüyle Güney Afrika'nın öyküsü iç içe geçiyor; beyazıyla siyahıyla bütün Afrikalıların uydukları kuralların tümü tersine dönüyor, çarpıtılıyor. Utanç, aslında insan olmanın ne anlama geldiğini araştırıyor. J.M. Coetzee, insanın içine işleyen gerçekleri yalın ama vurucu bir üslupla dile getirirken yaşayan en iyi romancılardan biri olmayı da hak ediyor.