Yazara Gore Listeleme

Sizce Benim Hayatım Siyah mı Beyaz mı? Körlük, hemen hemen her kültürde siyah ile özdeşleştirilir. Hiçbir rengin olmadığı koyu bir zemindir ve bütün renkleri örten kalın bir perdedir. Gece de kendini karanlık yüzüyle siyah olarak gösterir ve bütün renkleri renksizleştirir. Yani siyah, beyazın zıddı ve düşmanı olarak konumlandırılır. Siyah olmadan, beyaz bir şey ifade eder mi peki? Satrancın taşları neden siyah ve beyaz? Piyanoda siyah tuşlar olmasa, beyaz tuşlarla dünyadaki şarkıların sadece yarısını çalabileceğinizi biliyor musunuz? Yine aynı nedenle Hicaz, Uşşak ve Saba gibi nefis makamlardan mahrum kalmayı tasavvur edebilir misiniz? Dünyanın her tarafı gündüz olsaydı biz yine uğraşıp kendimize gece yapmaz mıydık? O zaman, beyaz da bizim, siyah da. Gündüz de bizim, gece de. İyilik de bizim, kötülük de. Ama yine de beyazı olumlu, siyahı da olumsuz görmekte ısrar eden dostlara şunu sormak isterim. Bu kitabı sona kadar okuyup benim hayatımın hangi renk olduğunu söyler misiniz? Evet, size göre benim hayatım siyah mı beyaz mı? Cevap veriyorum: Benim hayatım biraz hüzün biraz neşeden ibarettir aslında. Diyeceksiniz ki, kimin hayatı öyle değil ki! Haklı olabilirsiniz. Ama herkes kendi hayatını bilir. Bu kitapta hüznümü ve neşemi, zorlukları ve başarıları, üzüntülerimi ve sevinçlerimi sizinle paylaşmak istedim. Siz de yer yer hüzünleneceksiniz, eminim. Sonra da neşeleneceksiniz. Tıpkı benim gibi. İyi okumalar efendim.

“Toprak ayağımızın altında yumuşacık, kırmızı. Bacaklarımızı ısıran dikenlere aldırmıyoruz. Çalıların içinde bin bir çeşit hışırtı, kıpırtı, çıtırtı, vızıltı... Kuşlar, böcekler, taşlar... Uçanlar, koşanlar, sürünenler, sıçrayanlar ve dahi öylece durmayı seçenler. Doğa, yavaş yavaş yükselen güneşle birlikte başlıyor günlük serüvenine. Hep birlikte uyanıyoruz. Hep birlikte yaşayacağız gelen günü. Birimiz diğerimizden ne daha az ne daha çok var olacak. Her şey yan yana ve her nasılsa öyle.” Başlayıp biten aşklar, terk edişler, mutsuzluklar... Annelik halleri, yalnızlıklar, çaresizlikler... Yarım kalan hesaplar, pişmanlıklar... Denize dönüşler, tekrar ayağa kalkışlar... Çocukluktan kalan tatlı hisler, yüzleşmeler, umutlar... Melisa Kesmez, iç içe geçmiş birbirinden farklı hayatları, kendine özgü diliyle her birine ince ince bakarak, usul usul anlatıyor; insan ilişkilerini bir kuyumcu titizliğiyle işleyip, “büyük resmin” detaylarını ustalıkla ortaya koyuyor. Üstelik doğayı, denizi, güneşi, doğumu ve ölümü de atlamadan... Küçük Yuvarlak Taşlar, kaybedişlerin ve hayata yeni başlangıçların kitabı... (Tanıtım Bülteninden)

İlköğretim programında yer alan “Vefa, sevgi, değer, saygı, sadakat, güven, fedakârlık, duyarlılık, nankörlük, ilgisizlik, ihmalkârlık, eşsizlik, af, anı, sır, akrabalık, arkadaş, öğretmen, hasta, toplum, vatan, bayram, iletişim, kutlama, nezaket, paylaşım, yardımlaşma, dayanışma, davet, ziyaret, ikram, mektup” gibi kavramların işlendiği “İyilikleri Unutmuyorum” isimli bu kitap ile aşağıdaki kazanımlar hedefleniyor.