Yazara Gore Listeleme

Hepimiz ikiyüzlüyüz. Peki neden? İkiyüzlülük insan aklının doğal bir hali. Robert Kurzban, tutarsız davranışlarımızı anlamanın yolunun, aklın kurgusunu anlamaktan geçtiğini gösteriyor. Zihnimiz, evrim sürecinde doğal seçilimin tasarlamış olduğu, kendi alanında uzmanlaşmış, modül adı verilen küçük birimlerden oluşur. Modüller, kimi zaman birlikte sorunsuz çalışırlar ancak bu kesintiye uğradığında birbiriyle asla uyuşamayacak, çelişkili inançlar doğar. Sabırlı mı olalım deli fişek mi, kendimizi dev aynasında mı görelim, uymamız gereken ahlaki kuralları mı bozalım, bunları bilemez, bocalayıp dururuz. Modüler evrimci psikoloji anlayışı, kendimize dair, derinlere kök salmış sez­gilerin yanında, tutarlı inanç ve tercihlere sahip "kendilik" gerektiren birçok bilimsel kuramın kuyusunu kazar. Modülarite "ben" kavramını reddeder, bunun yerine, ayrı ama etkileşim içinde çalışan sistemlerin toplamından oluşan "biz" kavramını getirir. Bu sistemlerin süregiden çatışmaları, birbirimizle ve dünyayla olan ilişkilerimizi biçimlendirir. Duru, anlaşılır bir dille yazdığı, mizahi öğelerle süslediği eserinde Kurz zihinlerimizde kök salmış tutarsızlıkların nedenlerini ve bizden başka herkesin ikiyüzlü olduğuna inanmanın neden bu kadar doğal olduğunu açıklıyor. "Robert Kurzban, kuşağının en iyi evrimci psikologlardan. Onu ayrı kılan sadece yaptığı başarılı araştırmalar ve psikolojinin gizlerini derinden anlaması değil, nüktedanlığı. Akıllı, kurnaz, veciz ve bazen çok komik." -Steven Pinker, Harvard Üniversitesi- "İnsanların, standart akılcı modellerin getirdiği tahminlerle uyum içinde dav­ranmadığını gösteren yüzlerce örneğe karşı işte size eğlenceli bir seçenek. Ne var ki Kurzban standart modelleri de savunmuyor. Bağlama göre çelişen eylemlerimizin, diğer durumlarda neden hizmetimizde olduğunu araştırıyor, yaşamın bütün gidişatında değilse bile, karar verme aşamasında, zindeliğimizi geliştirmemize nasıl yardım ettiğinin izlerini sürüyor." -Vernon L. Smith, Ekonomi dalında Nobel sahibi- (Tanıtım Bülteninden)

Aradan geçen günlerde aramızdaki münasebet gittikçe muğlak bir hal almıştı. Bu durum oldukça canımı sıkıyordu. Evet, canımı sıkıyordu çünkü karşı tarafın belirsizliği, her zaman hislerinde emin olan taraf için azaptır. Benim hissiyatım gün gibi ortadaydı fakat onun ne düşündüğünü veya duyguların hangi seyirde ilerlediğini bilmek mümkün değildi. Tabii bu benim acemiliğimden kaynaklanıyor da olabilirdi. Henüz o zamanlar aşk denilen illetin aynı zamanda karşı tarafı alt etmek için girişilen bir mücadele olduğunu bilmiyordum. Hayal kırıklığıyla yüzüme baktı. "Mutlu olmak mı?" dedi şaşkın bir ses tonuyla. Kolumdan çıktı. "Bunca acı ve adaletsizliğin olduğu bu dünyada tek amacın mutlu olmak mı? Yüz yıllardır iyiliğin ve kötülüğün mücadele ettiği, güçlünün güçsüzü ezdiği, her gün onlarca insanın öldüğü bu coğrafyada tek amacın mutlu olmak mı yani?" Biraz durduktan sonra yüzüme bakarak devam etti, "Kutsal bir amacı olmalı insanın, bir ülküsü, bir mücadelesi..." "Bak, şu insanlara bak!" dedim. “Nasılda hayret verecek derecede inatla, umutla durmak yorulmak bilmeden arıyorlar." Merakla sordu, "Neyi arıyorlar?" “Bilmiyorum her birinin arayışı farklı farklı..."Arayış… kahramanımızın dünyasında her satırı merakla okunacak, sürükleyici bir aşk hikayesi olmasının yanında birçok toplumsal ve varoluşsal mesele ele alınıyor. Eserin her satırında sürükleyici ve samimi üslup göze çarpıyor.

Ben küçükken, bir deniz vardı; arkadaşımdı. Nasıl serinlerdim onunla buluştuğumuzda, sularında nasıl da kulaç atardım... Dalgalı, temiz, berrak, kocaman bir denizdi o! Uçsuz bucaksız... Sonra öyle şeyler geldi ki başına, o kocaman deniz ufaldı, küçücük kaldı! Küçücük! İşte o denizin öyküsünü anlatmak istiyordum sana, sen de bir arkadaşına anlatasın diye... Hazır mısın dinlemeye? Başlıyorum anlatmaya...

internette konusu bulunamadı.