Eserlere Göre Listeleme

Aşkla ilgili herkesin mutlaka bir fikri vardır. Hayatınızın aşkını yaşıyor olabilirsiniz. Âşık olup hüsrana uğramış olabilirsiniz. Aşkı bulamamaktan yakınıyor olabilirsiniz. Aşkı kitaplarda okuyup, filmlerde izleyip o muhteşem duyguyu tatmak için can atıyor olabilirsiniz. Ancak... Âşık olmak bir şeydir, Âşık olmayı sürdürmek başka bir şey... Birincisi bizden bir fedakârlık beklemez, kendiliğinden gelir. İkinci bizden özen bekler, şefkat, sakınma bekler , fedakârlık talep eder. Aşkı yaşamak isteyenler, önce aşka bakış açılarını değiştirmelidir. Kendini aşkta yok etmeyi bilen asla yalnız değildir!

Salvatore, yerel bir film göstericisi olan Alfred ile tanıştığı dönemde henüz genç bir oğlandır. Sinemayı tanıdıkça sevmeye; Alfredo’ya da orada kendisine bir iş bulması için yalvarmaktadır. En sonunda Alfredo, onu asistan film gösterici yapar. Salvatore yeni işiyle birlikte kurduğu hayal dünyasına ilk adımını atmış olur. Sinemaya olan aşkı ve Alfredo’ya karşı duyduğu sevgisi, günden güne büyüyecektir. İtalyan sinemasının çıkardığı en değerli yapıtlardan biri olarak kabul edilen Cennet Sineması, İtalya’nın büyük yönetmenlerinden Guiseppe Tornatore’nin en önemli eserlerinden bir tanesi.

'İnanılması mümkün olan her şey hakikatin imgesidir.' 'Hakikat asla anlatılamaz, o anlaşılsın diyedir, inanılsın diye değil.' 18. ve 19. yy İngiltere'sinin yetiştirdiği en önde gelen şairlerinden biri olan Blake bu sefer, birbirlerinden taban tabana zıt iki mekânı, cennet ile cehennemi ortak bir anlaşmaya tabii tutuyor: Evliliğe. İyi ve kötü, sevinç ve keder,yer ve gök görünmez bir bağ ile kenetlenerek bütünleşiyor Cennet ile Cehennemin Evliliği'nde. Kuşaktan kuşağa aktarılan bilgi zincirinin bir halkası olabilecek miyiz? Şahitlik edeceğimiz bu evlilikte hangi tarafa 'evet' diyeceğiz, cennete mi cehenneme mi? (Tanıtım Bülteninden)

Yeni suçlu sınıfı kötülerden, sapıklardan ve kana susamışlardan oluşuyor, bunlar iktidarı yavaş yavaş ele geçiriyorlar, sınırdan başlayıp taşraya, cahil polislerden siyasetçilere, araya hiç kimseleri koymaksızın; nereden çıktı bu yeni suçlular? Köylü değiller, işçi değiller, orta sınıf değiller. Başka bir sınıfa aitler; suçlu sınıfına, izbe bir bardaki sıcak biranın köpüğünden doğan, tıpkı deniz köpüğünden doğan Venüs gibi. Kuyrukluyıldızın çocukları onlar. Yolsuzluk, dalavere, şantaj, tehdit, her yola başvurup sonunda bir belediyenin başına geçerler ya da Federasyon’a bağlı bir eyaletin ya da belki bir gün bütün ülkenin... Gecekondu mahalleleri, favelalar, Gorozpeköyler, özünde hepsi aynı... Orada yaşamıyorsan oranın varlığının sebeplerindensin. Meteliksiz bir gençken kapağı varlıklı bir aileye atıp Meksika’nın en güçlü adamlarından biri haline gelen Adán Gorozpe, bunu çok iyi biliyor çünkü çöplüğün horozu olmaya, düzenin çarklarını dilediği gibi döndürerek yaşamı kendisi için cennete çevirmeye alışkın. Ancak adaşı eski polis yeni bakan Adán Góngora ortaya çıkınca Meksika iki Adán’a, Cennet iki Âdem’e dar gelmeye başlıyor. Carlos Fuentes’in çağdaş Meksika toplumunu siyasetten sosyeteye, sinemadan dine, pembe dizilerden postmodern edebiyata birçok yönden hicvettiği Cennet’teki Âdem yazarın tabiriyle tam bir “Meksikomedya”.