Yazara Gore Listeleme

Was ist eigentlich so unwiderstehlich an Märchen? Vielleicht, dass man aus ihnen nie herauswächst, dass sie nicht „uncool“ werden, sondern in düsteren, hintersinnigen Variationen für Erwachsene ebenso erzählt werden können wie in knallbunten, abenteuerlichen für Kinder. Und vielleicht ebenso, dass man nie zu klein für sie war, dass man sie in ihrem ganzen Zauber, ihren Rätseln, ihrer Grausamkeit lesen, hören oder anschauen durfte, ohne auf jene mysteriöse, in weltenweit entfernter Zukunft gelegene Zeit verwiesen zu werden, „wenn du groß genug bist.“ Michael Endes Geschichte von Momo, dem Kind, das den Menschen die gestohlene Zeit zurückbrachte, ist ein Märchenroman. Ohne Altersangabe, für jeden Augenblick in unserem Leben zugelassen. Vermutlich deshalb wird er schon seit fünfundvierzig Jahren gelesen – von mittlerweile mehr als sieben Millionen Menschen in aller Welt. Für Momo spielt es keine Rolle, wie alt jemand ist, welchen Beruf er ausübt, ob er in der Schule Klassenbester ist oder ein Vermögen auf der Bank liegen hat. In der verfallenen Theaterruine vor der Stadt, in der sie sich häuslich eingerichtet hat, ist ihr jeder willkommen – er braucht weder seinen Reisepass noch seine Steuererklärung vorzulegen, er braucht kein Eintrittsgeld zu entrichten und nichts mitzubringen – nur eine kleine Handvoll unbezahlbarer Zeit. Dass Momo viele Freunde hat, ist somit nicht verwunderlich. Eine Freundin, die sich einfach nur freut, wenn man vorbeikommt, egal, ob man sich die Haare gekämmt hat, ob man gut gelaunt ist oder jemanden zum Ausweinen braucht, ob man eine Stunde oder die nächsten zwei Wochen bleiben will, wer hätte die nicht gern? Momo aber kann noch etwas anderes, das gute Freunde auszeichnet – etwas, von dem unzählige Menschen glauben, es sei gar nicht der Rede wert, obwohl sie selbst kläglich daran scheitern. Momo kann zuhören. Und zwar so, dass jeder, der ihr etwas erzählt, spürt, wie in ihm ein herrliches Gefühl wächst – das Gefühl, ein ganz besonderer und wichtiger Mensch zu sein. Solche ganz besonderen und wichtigen Menschen sind wir alle. Und wenn wir alle uns auf die steinernen Stufen des alten Theaters setzen und eine kleine Weile warten, setzt Momo sich zu uns und die Geschichte beginnt.

“Nasılsın?” hayatın en çetrefilli sorularından biridir aslında. Soru zor olduğu için de genelde tek bir kelimeyle geçiştirilir: “İyiyim.” Uykusuzum, kızgınım, açım, mutsuzum gibi cevaplara sık rastlanmaz. Pandemi, doğal afetler, doğal olmayan afetler, kişisel sorunlarınız, Dünyanın git gide kötüleşeceğine dair taşıdığınız sarsılmaz inanç… Tüm bu yaşananlar sonrası kendinizi nasıl hissettiğinizi hiç düşündünüz mü? Doçent Doktor Mehmet Şakiroğlu, Nasılsın? kitabında sizleri psikolojik bir check up’a davet ediyor. Sizden tek bir şey istiyor yazar: Kendinize “Nasılsın?” diye sormanızı. Bu kitapta hem kendinizi tanıyacak, hem vermiş olduğunuz cevaplara uygun çözüm önerileriyle karşılaşacaksınız. Şimdi kitabın sayfalarını yavaşça aralayın ama önce… Bu kez sorma sırası bizde. Peki sevgili okur… Sen nasılsın? (Tanıtım Bülteninden)

Asırlar boyunca herkesin bildiği ama çok az insanın anlayıp sırrına erdiği büyük bilge, sûfî düşünür, irfan okyanusu… Bir ayağı şeriat-i Muhammediyyede sabit, diğer ayağı şefkat nazarıyla yetmiş iki milleti dolaşan ârif-i billah: Mevlânâ Onun hikâyesi; terk edişin ve vuslatın hikâyesidir. Asıl gayenin Allah’a ulaşmak olduğu fani dünyada, medreseyi, makamı, şöhreti, talebelerini, varlığını, eserlerini bırakıp, Şems’in nazarında gördüğü tecellinin ardına düşmenin, aklın getirdiği rütbelerden arınıp, akleden bir kalbin makamların da ilerlemenin hikâyesidir. Mevlânâ’nın eserlerini bir seyr ü sülûk kitabı olarak okumayı öneriyor Mahmud Erol Kılıç. Zira Mevlânâ, “Ben kimim? Nereden gelip nereye gidiyorum?” gibi insanlığın en temel varoluş sorusunun da cevabına götürüyor bizi. Mevlânâ Üzerine Konuşmalar, varlığın, nihayetinde “Bir”liğin sırrına eren bu büyük bilgeyi anlamaya bir kapı aralıyor. İşin erbabı bir uzmanın, Mahmud Erol Kılıç’ın kaleminden…

Hemen her kültürün geçmişinde, çeşitli görevleri olan insan benzeri tanrılar olduğu rivayet edilmektedir. Tüm bu tanrılar bir araya getirildiğinde, aslında Sümer’in tanrılar grubunun çeşitli kültürlerde farklı isimler alan yansımaları olduğu anlaşılmaktadır. Sümerliler, tanrılarına “Gökteki Büyük Tanrı An’ın Ardılları” anlamına gelen “Anunnakiler” demişlerdir ve bu tanrıların gökten gelip medeniyeti bahşettiklerini özellikle belirtmişlerdir. Bu kitap, kayda geçen yarım milyon tabletin birçoğunda bahsedilen Anunnakilerin aslında “Uzaylı Atalarımız” olduklarını önermektedir. Ülkemizin önde gelen Anunnaki araştırmacılarından biri olan Gök Türk, son zamanlarda dünyada en çok konuşulan bu uzaylı türünü kapsamlı bir incelemeye tabi tutmuştur. Birçok araştırmacı, Annunakilerin Güneş Sisteminin bugünlerde keşfedilmeyi bekleyen en dış gezegeni Nibiru/Planet X’ten 445 bin yıl önce dünyamıza geldiklerini ve bir sebeple 4 bin yıl önce gezegenimizden ayrıldıklarını savunmaktadır. Bu görüşü paylaşanlara göre Anunnaki tanrıları bu yüzyılda geriye dönmekte, Mezopotamya bölgesi onlar için hazırlanmaktadır. Fakat acaba gerçekten gittiler mi? Bu kitapta Anunnakilerin hiçbir zaman gitmediği ve şu anki dünya sisteminin onların eseri olduğu örnekleriyle anlatılmaktadır.