Yazara Gore Listeleme

Şilili yazar Isabel Allende, bu kitabında, ailesinin öyküsünü, kızı Paula’nın ölümünden alıp 2007 yılına kadar getirerek tüm içtenliğiyle anlatıyor; bütün aile sorunlarının, boşanmaların, barışmaların, yerleşik toplum kurallarına ters düşen olayların, aşkların ve ayrılmaların arasında aynı zamanda kendi başarılarını ve acılarını, ilham perisinin peşinden dünyanın uzak yerlerine yaptığı yolculukları, hem aşklarını hem de mizah duygularını yitirmeden pek çok tehlikeyi atlatan, artık olgun bir yaşa gelmiş bir erkek ile kadının aşk hikâyesini gözler önüne seriyor. Yazarın hem kızının ölümünü hem ailesinin ve Şili’nin öyküsünü anlattığı Paula adlı kitabında keşfettiğimiz ve Ruhlar Evi’ndeki kahramanların çocukları olan bu modern aile, sevgi ve bağlılıkları sayesinde bütün çatışmaların üstesinden gelerek bir arada kalmayı başarıyor.

Alaçatı, pek doğru olmasa da, yöre halkınca bir Rum beldesi olarak bilinir. Her taş evinin kuşaklar boyu unutulmamış Rumlarla ilgili bir hikâyesi, her ailesinin Rumlardan kalma kırık dökük birkaç parça eşyası vardır. Rumların Alaçatı'ya geliş gidişleri ise okyanus med cezirleri gibi abartıyla anlatılır. Alaçatılı "Kökler, taş ev, yasak aşk" romanı XIX. yüzyılın sonlarını da içine alan, yakın tarihimizin özgünlüğünü yitirmemiş, eşsiz mekânlarında geçer. Türk ve Rum iki ailenin aynı taş evde yaşadıkları acı tatlı olayları gerçekçi şekilde, yalın bir dille anlatır. Rum ailenin yaşam seviyesini yükseltmek amacıyla 1890 yılında Sakız Adası'ndan Alaçatı'ya gönüllü göçü; Boşnak ailenin Balkan Savaşlarından sonra hırçınlaşan Karadağlı çetelerin baskısından kurtulmak için ilk gemi kafilesiyle nüfusunun çoğu Rum olan Alaçatı'ya zorunlu yerleştirilmesi; Rumların I. Dünya Savaşı sırasında İttihat ve Terakki yönetimince Sakız Adası'na geri gönderilmeleri; Yunanlıların 15 Mayıs 1919'da Batı Anadolu'ya asker çıkararak Alaçatı'da Osmanlı yönetimine son vermeleri… Ardından II. Dünya Savaşı günlerinde Sakız Adası'nın Alman uçaklarınca bombalanması sonucu Rumların can korkusuyla Türkiye'ye sığınmaları; yaşamları taş evde kesişen farklı kültürlerden iki gencin savaş koşullarında alevlenen yasak aşkları; Rum ailenin Kıbrıs ve İngiltere üzerinden yeni dünyaya göçüyle gelişen olaylar üzerine, New Yorklu avukatın Alaçatı'da köklerini araması… Ülkenin yakın tarihine ışık tutup, yöre halkınca anlatılan yaşanmış ve söylence olayları yansıtarak Türk-Yunan dostluğuna tanıklık eden ALAÇATILI "Kökler, taş ev, yasak aşk" akıllardan kolay silinmeyecek bir insanlık dramı. Ege Denizi'nin mavi sularının niçin hep mavi kalması gerektiğinin hikâyesi...

İnsanın bin yıllar süren tarihsel süreçte nasıl insan olduğunu, insani değerlerin farklı coğrafyalarda ve kültürlerde nasıl aynı yöne doğru evrildiğini merak edenler için yazılmış bir kaynak eser İyi Vatandaş İyi İnsan. Türk eğitim tarihinin ve aydınlanmasının öncülerinden Hasan Âli Yücel, "Bizim İnsanımız" için derlediğini vurguladığı bu eserde, insanlığın büyük yol göstericilerinin öyküleriyle başlayarak modern çağın vatandaşlık ve insanlık kavramlarına uzanan hikâyesini anlatıyor. İyi bir insan olmanın ilk tanımları, Hindistan’dan Buda, Çin’den Konfuçyüs ve Akdeniz dünyasından Sokrates’in bilgeliklerine dayanır. Üçü de Ortadoğu kökenli olan semavi dinlerin getirdiği tanımlar ile peygamberlerinin sergiledikleri örnek davranışlar ise, iyi insan olmanın yollarını ve yöntemlerini giderek daha ayrıntılı biçimde gösterir. Modern çağdaysa din, mezhep ve millet anlayışlarının yarattığı çatışmaları aşmak üzere geliştirilen insanlık kavramı ve İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi, sadece iyi insanın tanımını yapmaz, her bireyin haklarını, özgürlüklerini ve sorumluluklarını bir arada tanımlar. Hasan Âli Yücel bu kitabı İkinci Dünya Savaşı’nın büyük yıkımını izleyen yıllarda kaleme aldı. Din, mezhep, millet, ırk ayrımlarının yarattığı çatışmaların zirvesi olan bu büyük savaşın ardından, insanlık kavramı ilk kez kitleler tarafından anlaşılıyor, benimseniyordu. Bugün dünyayı bir kez daha saran ekonomik ve toplumsal krizler arasında, yarım yüzyıldan fazla zaman önce yazılmış bu metin hâlâ tazeliğini koruyor...

İslamiyet sonrası Türk tasavvufî hayatının bir devamı niteliğinde olan Osmanlı sufîliği hakkında çalışmalarıyla tanınan Haşim Şahin, “Dervişler, Fakihler, Gaziler” adlı kitabında Türklerin İslam dinini kabul ettikleri dönemden itibaren, sufîlerin Türk devletleri içerisindeki faaliyetlerine, Türk hâkimiyet sahasında oluşan sufî ekollere, Türk sufîliğini etki altında bırakan önemli mutasavvıflara, Selçuklu, Anadolu Selçuk­lu ve beylikler döneminde merkezî iktidar ile sufî çevre ilişkilerine değiniyor. Os­manlı Beyliği’nin kurulduğu dönemde etkili olan Türkmen gruplarının muhtemel göç güzergâhındaki coğrafyanın dinî hareketliliğini, sufîlerin yaşantısını, erken yüz­yıllardan itibaren bu güzergâhta faaliyet gösteren mutasavvıfların ve sufî ekollerin varlığını araştıran Şahin, belki de Osmanlı tarihinin bu en kapalı döneminin derli toplu bir analizini yapıyor. “Türklerin İslam’ı kabul edip benimsemesinde ticarî ve siyasî ilişkilerin yanı sıra, Türk geleneğindeki alplık motifi ile İslam’daki eren-evliyâ inancı gibi İslam diniyle eski Türk dini arasındaki benzerlikler ve Türk toplumu arasında yayılan Budizm’in de etkisi olmuştur. Bu etkileşim, Müslüman Türklerin kullandıkları bazı kelimelerde yahut bazı geleneklerinde bariz bir şekilde kendisini göstermektedir.”