Eserlere Göre Listeleme

Yükü ağırlaşanın toprakta bıraktığı iz derin olur. Ayşegül Genç, iyiliği değersizleştirip, kötülüğü överek pürüzsüz bir zemin oluşturmaya çalışanların dünyasında, birbirlerini yüklerinden ve izlerinden tanıyanların öykülerini yazmaya devam ediyor. Romanlarıyla kendisine has bir okur kitlesi oluşturmuş yazar Ayşegül Genç’in tamamı edebiyat dergilerinde yayınladığı öykülerinden oluşan Ceylan Uykusu aynı zamanda bir ilk öykü kitabı olma özelliği taşıyor.

Tüm çocuklara, çocuk canlara, hele hele okumayı seven siz çocuklara, Otyam Dede'den sevgiler, selamlar… Evet, artık 85 yaşında bir dedeyim… Güzel ülkemizin bir yöresi Urfa'yı, köylerini, ovasını, insanlarını hatta hayvanlarını da, yani gözlerinin güzelliği ile ünlü ceylanlarını, yoksulluklarını, hepsini sizler için kaleme aldım. İlk kez 1953 yılında gittim o topraklara, her şeyine sevdalandım ve her fırsatta o topraklara geri döndüm, acılarına, kıvançlarına ortak olarak... Ceylanlar Suya İndi'de okuyacağınız bazı bölümlere belki de inanamayacaksınız ama can okurlarım, acı da olsa doğrudur onlar! Haydi çantalarınızı alın, otobüse binip gidelim ceylanların suya indiği o topraklara!..

“Taşra ve Sürgün’de ana izlek olarak taşra dolambacıyla çözümsüzlüğüne yöneliyor Gündüzalp. Bunun göstereni olarak da anlatıcı yazar karakterinin çocukluktan erginliğe farklı boyutlarda yaşadığı toplumdaki aşk, cinsellik kavrayışıyla kadına bakış olgusu alınıyor öne. Bunun için romanında kullandığı hikâyeyi, taziye için zorunlu bir taşra-sürgün yolculuğuna yerleştirerek âdeta söylen havasında yeniden biçimlendirmeye girişiyor. Yazarın, böylece dramatik olanı alıp yer yer kara anlatıyla dolanmış bir tragedyanın önüne bıraktığı söylenebilir o halde.” M. Sadık Aslankara, Cumhuriyet Kitap, 18 Ağustos 2016 Taşra ve Sürgün üçlemesi’nin ilk kitabı olan Ceylanların Yurdunda Buluşma’da taşradan anakente, sonra yeniden taşraya göçen ya da ‘sürülen’ adsız bir kahramanın öyküsü var. Bu erkek kahraman bir tutunamayan, başaramayandır. Bu anlamda da bir anti-kahraman değil belki ama kahraman oluşu da kuşkuludur. Yol ve yolculuk dolayımında kurgulanmış bu roman, ister istemez üçlemenin öteki kitapları için de merak uyandırıyor. “Taşra neresidir şimdi? Ankara, Urfa’nın taşrası mıdır Tevfik Fikret? Sürgün yeri neresidir? Şimdi ben bir sürgün müyüm yoksa doğduğum bu topraklarda? Taşrada! Bir yabancı gibi dolaşırken sokaklarda, yol iz bilmezken? Mezopotamya nereye akar Tevfik Fikret? Anadolu nereye dökülür?” (Tanıtım Bülteninden)

Kalır her şey kucağında. Çocukluğun, dünlerin, yarınların… Her şey bir bir kalır kucağında. Hayat sana ne verir, habersiz yaşarsın sabahları. Hiç ummadığında biri gelir, o kalır avuçlarında. Unutamazsın… Zaman geçer, aylar yıllara vurur, yüzün hüzne dönüşür yine unutamazsın. Kucağında kalmış çocukluğunu bile sevdiğinin avuçlarına koyar, avuçlarında, kokusuyla yaşarsın. Hayat budur. Avuçlarımda ne kadar sen kaldıysa, sonsuz yaptım seni. Şimdi sen bunları okurken, çarpan bir kalbin ve avuçlarında gözyaşların olacak. Kader koyduk her şeyin adını. Adımız yan yana yazılmış, sevgimiz birbirimizde kalmış. Hikâyesi ağır oluyor işte bazılarının. Sorsan susar, anlatsa boğazın düğümlenir. Geçmişte yaşar bazısı, geleceği umutlara bağlanmış, hikâyesi yarım kalmış. Zordur bazı geçmişler, geçmiş geçmemişse. Biz geçemedik. Parça parça dolduk da içimizde, yine de bitti diyemedik. En güzel hikâyeye baş koyduk işte. Tüm satırlar bize kaldı. Umutlarımız, kaderimizde saklı. Elbet bir gün derken, kavuşacağımız yarınlar, yollarda saklı. Allah’a emanetsin, Elbet bir gün…