Eserlere Göre Listeleme

Zaman şiirleşir mi? Kitabımız zamanın seyrini şiirleştirmek peşinde en başta. Zamanı kutsamak değil amaç; ama her canlı, her cisim, her mekân, zamanın içerisinde seyrüseferini sürdürmekte. Walter Benjamin’in “zaman, kumar fantazmagorilerinin içine dokunduğu kumaştır” ve Tanpınar’ın “ben zamanı gördüm, şimşek gibi bir ânın uçurumunda” tespitleri gibi çok farklı boyutları olan geniş bir mevzu. Zamanda bilinen hep bir başlangıç ve son yerini alıyor, kronolojik bir takvim meşguliyetle birlikte kaçınılmaz son zayiatı yaşanıyor. Zaman bir taraftan su gibi akarken bir taraftan da herkes zamanı tüketme telaşıyla yarışıyor. Ya biz zamanı yaşıyoruz ya da zaman bizim içimizde yaşıyor zannını taşıyoruz. Kadrajda yer alan her bir piksel gibi oynuyor oyunlarını belki de kim bilir? Zamanın kulaklarında, bir kırbaç şaklayacak ve bitecek bize iz olan işaretin çatlayan ömrü… “kirletmek değil niyetimiz ortak koşuyu, köklerde bitişen yolu, kavız, kaviyiz, kavlimiz tutmuş dört bir yanı ne kadar kıpırdasak, kıpırtıyla hiza olsak, o kadar hayattayız…”

Gizemli bir tablo... Yeryüzünün efendilerine rağmen kurulmuş bir ülke... Ve bu ülkenin kaderi üzerinde oynanan büyük oyun... İşadamı Hakan Turan’ın hayatı, manevi kız kardeşi Melek’in kaçırılması ile bir gecede altüst olur. Kız kardeşinin izini süren Hakan, kendini paranın kadim efendileri arasındaki bir savaşın ve yıllar önce gerçekleşmiş cinayetlerle kurgulanmış bir bilmecenin tam ortasında bulur. Tüm ülkeyi kaosa sürükleyen bu sırrın anahtarı Osman Hamdi Bey’in gizemli bir tablosundadır. Mihrap ismiyle de bilinen Tekvin’de... Biz, Yeni Dünya Düzeni’ni yeraltının derinliklerinde karanlık bir mağara gibi tasarladık. Bu mağaranın bir ucunda, içeri ışık süzülen bir boşluk var. İnsanların sırtlarını ışığa çevirdik. Onları kollarından, boyunları ve bacaklarından zincirlerle bağladık. Öyle ki sadece karşılarındaki karanlık mağara duvarını görüyorlar. Işıkla aralarından bir sürü nesne geçiyor ve ışık bu nesneleri mağaranın duvarına gölge olarak yansıtıyor. İnsanlar, nesneleri değil, sadece onların duvara yansıyan gölgelerini görebiliyorlar.

Anadolu'nun geleneksel tatlarına dair "lezzet" kitaplarıyla tanınan Artun Ünsal, bu kez anılarıyla çıkıyor okurunun karşısına: Elinde "eski hallerinden" yıpranmış bir bavul, siyah beyaz fotoğrafların içinden bakıyor hayata; tel dolaplı bir mutfağı, limon çiçeklerinin kokusunu ya da bir gün batımını hatırlayarak...

Telafer, çoğumuzun adını hiç duymadığı, Türklüğün Anadolu'dan daha eski olduğu kent... 21. yüzyılda insanlığın en büyük dramlarına sahne olan kent... Telaferliler ise pek çoğumuzun hiç bilmediği bir var olma savaşının kahramanları... Orada yaşanan insanlık dışı saldırılara, tanklara, toplara, uçaklara karşı göğüslerini siper eden insanların kahramanlıklarının ancak bir bölümünü anlatan bu kitabı okuduğunuzda belki de onlara göstermiş olduğumuz duyarsızlık karşısında içimiz titreyecek. Özgürlüğün değerini ancak kaybedilince anlaşıldığını, onu elde etmenin bedelinin kan olduğunu, can olduğunu bu kitabı okuyunca daha iyi anlayacaksınız. Sayın Özdağ'ı bu kitabı yazarak, Telafer'de yaşanan karanlıklara ışık tuttuğu için kutluyorum.