Eserlere Göre Listeleme

Çocukluk, yakın akrabalar, Mardin, kitaplar, sevgiler, eski fotoğraflar... Murathan Mungan'ın 1988-96 arasında yazdığı on metnin biraraya gelmesiyle oluşmuş otobiyografik bir anlatı Paranın Cinleri. Okurunu kendine çok yakın hisseden, paylaşan, içten dilinin yanı sıra, Mungan yapıtlarının biyografik kökenlerine işaret etmesiyle de özel bir kitap... Kitabın arka kapağında şunları söylüyor Mungan: "O fotoğraflar, bizim olmadığımız zamanları aktarır bize. Tanımadığımız yakınlarımızı. Bizi beklemeden gidenleri. Bizim yaşadıklarımız gerçek, onların yaşadıkları masaldır sanki. Onların duruşları, pozları, bakışları, gülüşleri, giysileri, takıları, üstleri başları başka türlü büyüler bizi. Bu fotoğrafların çekildiği yerlerin ayrıntıları, hem bilmediğimiz bir geçmişin kapılarını açar bize, hem de ölümün gizine değgin özel işaretlermiş gibi görünür. Fotoğraflar yitirilmiş anları belgeler. Yitirilmiş anlar, zaman ile ölüm arasında en kısa yoldur. Elbette adını böyle koyamayız o yaşlarda ama, bunu bir duygu olarak, bir önsezi olarak derinlemesine yaşarız. ...Biz büyüdükçe, o fotoğraflar da yeni anlamlar, yeni tarihler edinir. Kimi eski öykü parçacıkları, yeni kavrayışların ışığında yepyeni anlamlar kazanır; ya da daha önceden bilmediğimiz, yeni duyduğumuz, ya da öğrenmemize ancak şimdi izin verilen kimi yeni bilgilerle birleşerek, toprak altından çıkarılan kırık parçaların birbirine eklenerek gövdeyi bütünlemesi gibi, yepyeni bir görünüş, yepyeni bir varlık kazanır. Aynı fotoğraflar gözlerimizin önünde sır değiştirir. Hikâyeler derinleşir. Pus ve ışık, aynı gölgeler üzerinde yer değiştirir. Gözlerini koruyamayanların zamanla bakacak fotoğrafları da kalmaz. Albümler kadar gözlerimizi de korumamız gerekir, diye düşünüyorum."

"Ekmek, nakit, teklik, mangır, servet, kazanç, akçe, metelik; adına ne derseniz deyin, para önemlidir. Hıristiyanlar için para aşkı tüm kötülüklerin anasıdır. Komutanlar için savaşın payandası, devrimciler için işçinin prangasıdır. Peki para tam olarak nedir? Nasıl oldu da paranın büyük kısmının görünmez olup bilgisayar ekranlarındaki rakamlara dönüştüğü bir dünyada yaşamaya başladık? Paraya özellikle de kara renkte olanına karşı köklü önyargılarımız olmasına rağmen, para birçok ilerlemenin temel kaynağıdır.”

"Tami Hoag, okuru merak içinde bırakacak entrikalar yaratmada neden bu kadar başarılı olduğunu bu romanıyla bir kez daha kanıtlıyor. Benzerlerini fersah fersah geride bırakarak..." People Üzgünüm. Aynada yazılı tek kelime buydu. Tam karşısında ise tavana asılmış bir polis. Bu bir intihar olabilir miydi? Ya da trajik bir sona dönüşen oyun? Ne olursa olsun bir cinayet değildi. En azından üstün güçlere göre. Ama eski kurt dedektif Sam Kovac ile onun esprili ve hırslı ortağı Nikki Liska aynı kanaatte değildi. Birlikte genç polisi ölüme götüren nedenleri, onu kimin öldürmek isteyebileceğini öğrenmeye çalışarak, bir şüpheliden diğerine doğru giden uzun bir yolculuğa başlarlar. Ama gölgeler yalnızca şehrin elit tabakası üzerine değil, polis teşkilatının içlerine kadar uzanmaktadır. Birileri davanın mümkün olan en kısa şekilde, sonsuza dek kapanması için uğraşmaktadır. Ama ne Kovac ne de Liska pes edecektir. Artık her ikisinin yaşamları da meslekleri de buna bağlıdır. Kovac ile Liska iki ay önce işlenen bir cinayetle yirmi yıl önce işlenen cinayet arasında katilin unutturmaya çalıştığı bağı kurmaya çalışırlar. Sırlar dökülmesin diye her şeyi yapabilecek katili avlama arzusuyla Polisiyenin kraliçesi, Tami Hoag. New York Post

Yüz yıllık bir sırrın peşinde sürüklenen gölgeler, asırlar süren bir yaşamın sessizliğine gömüldüler. Gerçekle düş arasında gidip gelmek mi? O düşün içinde yaşamdan vazgeçmek mi? Karanlığın içinde filizlenen bir aşkın, kopkoyu gölgesinde ölüme yürümek mi? Kimsenin görmediğini gördün, kimsenin duymadığını duydun çünkü, sen doğmadan başladı bu oyun.