Basit Katalog

Zamanın Tanıkları, yirmi birinci yüzyılın ilk düzlüğünde yirminci yüzyılda Türkiye’nin ‘yeniden İslâmlaşma’ sürecini ele alan çeşitli söyleşilerden bir demet. Risale-i Nur talebeleri, İmam Hatip Okulları, mekânlar, İslâmî kaynaklar, tercümeler, tasavvuf, yayın dünyası, sinema, dergiler, edebiyat bu söyleşilerin genel çerçevesini oluşturuyor. Ayşe Hümeyra Ökten, Fırıncı Mehmet, Hekimoğlu İsmail, Hayreddin Karaman, Kemal Kelleci, İsmail Kazdal, Üstün İnanç, Süleyman Uludağ, Şule Yüksel Şenler, Rasim Özdenören, Atasoy Müftüoğlu, İhsan Süreyya Sırma, Yılmaz Yalçıner, Bekir Karlığa, Metin Önal Mengüşoğlu, Hasan Aycın kitapta yer alan isimlerden bir kaçı. Söyleşi yapılan isimlerin tecrübeleri, fikirlerini açık bir şekilde dile getirdikleri kanaatleri, dönemlerin farklı boyutlarına dair serinkanlı analizleri günümüz için de oldukça önemli. Zamanın Tanıkları, Türkiye’nin ‘yeniden İslâmlaşma’ sürecinin farklı ‘cemaat’, grup ve yapılar açısından nasıl bir süreç olduğunun anlaşılabilmesi için bir kaynak olma potansiyeli taşıyor. Bu kitapta yer alan metinler dikkatle okunduğunda, bize yakın ama aynı zamanda çok uzak olan yakın tarihte yaşananlara dair yeni bakış açıları gündeme gelebilecektir. Söyleşiler hem bir hafıza hem de günümüz için geçerliliğini koruyan soruları yeniden önümüze sermesi bakımından değerli.

Kitap okumayı seviyorum ama bisiklet de sürmek istiyorum. Ayrıca top oynamaktan kim usanmış. Sanki biraz durmalıyım, durabilecek miyim? Yapmak istediğim o kadar çok şey var ki. Siz hiç yunusların peşine takıldınız mı mesela? Onlar harikadır! Peki, elinize kamera alıp film çektiniz mi hiç? Gerçek bir kamerayla hem de! Heey durun. Alkışlar için sabır. Film çekerken tabii ki de çuvalladım. Ama acayip bir maceraydı. Ayrıca bu yaşta ticarete atıldım. Para kazanmak hiç de kolay değil. Simit satarken kiminle karşılaştım, bu işten neler öğrendim, hepsi burada. “Paşa, hiç durmak bilmiyor. Bir bakmışsın uçuyor bir bakmışsın yerde! Akıllı, meraklı, duygulu bir çocuk.” Benim için öyle diyorlar. O değil de, bütün bu işlere neden bulaştım hiç bilmiyorum gerçekten. Peki, nasıl oldu? İşte bunları ilk defa size anlatacağım. Hadi, tanışalım artık.

Soğuk savaş döneminin bitişini ilan eden Berlin duvarının yıkılışı ile Dünya Ticaret Merkezinin yıkılışı arasında geçen kısa sürede dünya ‘yoğunlaştırılmış bir yüzyıl'ı yaşadı. Bu on yıl içinde neredeyse bir yüzyılı kapsayacak yoğunlukta gelişmelere tanık olundu. Küreselliğin Fay Hattı, dünya ile beraber Türkiye'nin içinden geçtiği yoğunlaştırılmış soğuk savaş sonrası dönemi, bir yüzyılın bitip yeni bir yüzyılın başladığı dönemi kapsıyor. Bu kitapta yer alan yazılar, dönemin dünyasını tanımaya ve tanımlamaya yönelik bir çabanın ürünü. Bu yazılar aynı zamanda dünya ölçeğinde yaşanan yeni kavramsal tartışmaların, uluslar arası düzen arayışının bir muhatabı; üzerinde yaşadığı coğrafyanın anlamına ilişkin sorumluluk sahibi bir bireyin sorgulaması olarak da okunabilir. Bu yazılar, dönemsel olarak Ortadoğu'dan Kafkaslar'a, Balkanlar'dan Avrupa Birliği'ne kadar çevremizde yaşanan sıcak gelişmeler karşısında günübirlik cevaplar yetiştirmekten çok, güncel olanı aşan kurguya işaret etmeyi amaçlamaktadır. Bu anlamda, bu kitaptaki yazılar bugünden yarını doğru okumaya imkan verecek; bir döneme ilişkin düşülmüş notlar, çözülemeler olduğu kadar, ideolojik tüketime sunulan parlak söylemlerin yaldızını kazımayı denemektedir.'

şiir kitabı

Ejder isminde olayları alışılmamış yöntemlerle çözen bir kahraman var karşımızda, aykırı bir deha.Ve en az onun kadar ilginç beş kişilik Doğu Fenerleri ekibi.Bir maden ocağında bulunan kesilmiş bir erkek bacağı ile başlayan hikâye büyüyerek ve kök salarak öyle bir hale geliyor ki sizi elinizden tutup istediği yere götürüyor. İtiraz etmiyor ve peşinden gidiyorsunuz. Ta ki sizi orada bırakıp bambaşka bir dünya kurmaya başlayana kadar. O an pusulanız şaşıyor tahmin gözünüz kararıyor. Bu noktada o koşuyor siz yakalamaya çalışıyorsunuz. Ayak izlerini kaçırsanız kaybolacaksınız sanki.Sayfaları çevirmek için beklemek istemiyorsunuz. Topkapı sarayından kaybolan bir tahttan zamanda seyahat edebilen bir gemiye, çektikçe çözülerek elinize gelen fantastik bir bilim kurguyla karşı karşıya kalıyorsunuz. Sürükleyici mi diye sorarsanız evet son derece sürükleyici. Ama en çarpıcı yönü bu değil. Kılcallarına kadar bize ait olan dokusu. Herkes tanıdık ve her şey yanı başımızda yaşanıyor sanki...

Annesini küçük yaşta kaybedenlerin içindeki derin çukuru kapatmak mümkün değildir. Ve ömür denilen hikâyenin en onulmaz travması başlamıştır. Her insan uzaklara, çok uzaklara da gitse, döner dolaşır annesiyle yaşadığı “mekânlara” gelir. Sanır ki annesi hâlâ bu “mekânlarda” gülümseyerek dolaşmaktadır. Ya da uzaklardayken de hayâlinde hep o “mekânlar” vardır.

Diyelim ki yazdığım sayfaları kırıklayayım diye biriktirmişim. Bana kadar muhafaza olmuş varlık da, ben ona anlamlı bir şekil verememişim. Bir yerden bir yere aktarıldığımda, sen fışkıranım; konuştuğumda, sen şuursuz şairmişsin. Ben müteredditken, içimde duraklayanım. Ya kendimin siluetiyle, sen nerenin kıyısı? Bütün kutlu bildiklerimin üzerine andolsun ki, eksilmeden akmak mümkün değilmiş.Diyelim, tenime bir yıldırım isabet ediyormuş bu çerağan vaktinde de, rahmet olmuyormuş. Kurak bir mendil -olsa olsa uğursuz bir alâmetken insanın sefaletine, yine de talih belliyormuşum. Mücellid bilmesin, her şey olmadan bitiyormuş.Saf boşluğun kovulmuş varlığı. İhmal edilmiş bir ayniyet. Lüzumsuz yere yanmış mesuliyet. Kesitler-arasında duraklamış bir heves. Meğer, çakan bir şimşeğe ilişen bilinçmişim bugün. Kim beni toprağa düşürecek?

Şair Şaban Abak'ın nesnel ve sözel kültür unsurlarına çarpıcı yorumlar getirdiği "Karpuz Kestim Yiyen Yok" adlı kitabı geniş yankılar uyandırmıştı. Abak, Nasreddin Hoca latifelerini ele aldığı bu kitabında da birbirinden güzel, şaşırtıcı ve aydınlatıcı yorumlarını sürdürüyor. "Tarifi Bende", bize yalnızca Nasreddin Hoca'yı gerçek kimliğiyle; bir İslam aydını ve toplum önderi olarak yeniden kazandırmakla kalmıyor; medeniyetimizin geçmiş parlak devirlerinin kişi, kavram ve olaylarını nasıl okuyup yorumlayacağımız alanında da örnek bir şema sunuyor.

“Türkiye’de siyasal düşünce tarihinin sağlıklı biçimde yazılamamasının en önemli nedenlerinden biri kavramalarla değil niyetlerle konuşuluyor olmasıdır. İnsanlar neye taraftar veya karşı oluşlarına göre anlam yüklüyor kelimelere. Her kelime, her anlam çerçevesi bir niyeti ima ediyor. Kendi anlamının dışına taşıyor. Başka bir deyişle hiç kimse birebir yalın anlamların karşılığını konuşamadığı için gölgeli kelimeler kullanıyor. Tıpkı ofset baskıda renk tutturamayan ilk baskılar gibi. Renklerin oturmasını beklemek zorundayız zihinlerin netleşmesi, gözün renkleri, şekilleri çizgileri tam oturtabilmesi için. Bu arada çöpe gidecek bir yığınla baskı örneği var önümüzde. Düşünceden siyasete, teoriden pratiğe pek çok alanda önümüze kanıt, sağlam metin diye tutuşturulanlar çöpe gitmesi gereken, renklerin kaydığı dolayısıyla hiçbirinin göründüğü gibi olamadığı kağıtlarla dolu. Siyasal müdahaleler, değer yargılarının altüst oluşu, zihin dünyamızın temel kriterlerinden kopuşu, hakikatin hissiyata indirgenmesi... Tüm bunlar zihin dünyamızı örgüleyen gelenekten kopuşun kaçınılmaz sonuçları. Gelenek donmuş ve eskimiş olanın özlemine indirgenmişse hangi tasavvurlarımızın yerli yerine oturmasına katkı sunabilir? Türkiye’de modern düşünce akımlarının kendi dillerini kuramamaları gibi bir sorundan bahsedilebilirse bu durumdan en fazla muzdarip olanlar İslâmi düşünce geleneğine bağlananlardır. İslâmcılık adı altında genellemeye tabi tutulan Müslümanca düşünme, yaşama, dünya görüşüne aidiyet duyanların iki türlü muzdarip oldukları söylenebilir. Biri kendilerini ifade etmede karşılaştıkları maddi, yasal zorluklar. İkincisi kendilerini anlatmada kullanmak zorunda kaldıkları dolaylı ifade biçiminin ortaya çıkardığı zaafiyeti, karşı tarafların sonuna kadar istismar etmesi…”