Basit Katalog

Yoksul olsa da bir yığın oyuncak yapardı babası, Hans Christian Andersen’e. Ayakkabı tamircisi olan babasının hünerli ellerinden çıkan bez kuklalar ve onları oynattığı sahne, Danimarkalı ünlü yazarın çocukluğunda en çok sevdiği oyuncaklar olur. Andersen, kendisini 1841 yılında İstanbul’a taşıyan geminin küpeştesinde “Züleyha” adlı altı yaşındaki bir kız çocuğuyla ahbaplık kurmayı başarır. Evet, bu bir başarıdır; çünkü Türk çocukları yabancılarla muhatap olmamaları konusunda sıkı tembihlidirler. Ama Andersen, dizlerine bile oturtur Züleyha’yı. Bu dostluğun başlangıcı ise bir oyuncaktır: “Bana oyuncağını gösterdi, her iki kulağının arkasında minicik birer kuş bulunan at biçimindeki bir su testisiydi bu; Türkçe konuşabilsem hemen bu oyuncağa dair bir masal uydurup anlatırdım ona.”

İstanbul'da yaşayan çeşitli din ve mezheplere mensup zenginler bu hayır kurumuna sahip çıkarak yapım masraflarına yardımcı olmuşlardı… Darülaceze hakkında ulaşabildiğimiz en eski belge 7 Eylül 1886 tarihini taşımaktadır.

İçini kaplamış yaşama bezginliğini –kendini oradan oraya atarak– dindirmeye çalışan bir adamın yalnızlık destanıdır “Bir Solgun Adam” Bankacı Mehmet Taşçı, emekli olunca evini terk edip yetmişini aşkın Dürnev Hanım’ın çatı katı odasını kiralamış, on yıldır orada yaşamaktadır. Bir gün, Dürnev Hanım’a haber vermeden Kadıköy’de bir otele yerleşir. Bir süre orada kalır, karlı bir günde yollara düşer; İzmit yolundan geri dönüp gene Dürnev Hanım’a gelir. Bir süre hasta yatar, gazetede kendi ölüm ilanını okur... Zahire tüccarı Sadık Bey’le dostluk kurar, yanında iki ay kadar kalır...

Bill Furlong, babasının kim olduğunu bilmeden büyüyen, karısıyla birlikte beş kızını borç harca batmadan okutup büyütmeye çalışan bir odun ve kömür tüccarıdır. Hayatın ağır yükü altında zaman zaman ezilse de Bill etrafında gördüğü meseleleri içten içe dert edinir. O yılın Noel’i yaklaşırken de kafalarını kaldıracak vakitleri yoktur; fakat Bill bir sabah manastıra siparişleri götürdüğünde, kömürlüğe kapatılmış bir genç kıza rastlar. Bu karşılaşma sadece ikisinin değil, belki de tüm kasaba halkının kaderini değiştirecektir. Ülkesinin toplumsal ve siyasi geçmişine, sıradan insanların hikâyelerine yine “küçük şeyler” üzerinden dupduru bir dille ayna tutan Claire Keegan’ın son romanı Böyle Küçük Şeyler, Umay Öze’nin çevirisiyle… Keegan’ın gerçekçi ve güçlü cümlelerinden tek biri bile ciltler dolusu toplumsal tarih içerebilir. Her kelimesi doğru seçilmiştir ve doğru yerdedir; etkisi ise son derece duygulandırıcı, yürek titreticidir. –Hilary Mantel Keegan nadir bulunan, hep okumak isteyeceğim bir yazar. –Richard Ford

Kitap, Atatürkçü düşünceyle bir ömür geçirmiş, İs- lam ve değerler dizgisinin yozlaştırılmasının karşısında durmuş, uğradığı haksızlıklara, korunamayan hukukuna karşın ulusal bilinçten, "Ülkeme hizmet, aslında gele- cekteki yaşantımın aydınlığına hizmettir." anlayışından ödün vermeden doğru bildiği yolda -zaman zaman yalnız da olsa- yürüyen bir eğitimcinin yaşantısı yoluyla yaptığı saptamalar ışığında, günümüzden geleceğe not düşmek amacıyla yazılmıştır.

Günlük Yaşamın Psikopatolojisi, ruhbilimin yaygınlık kazanmasında Freud'un tüm kitaplarından daha fazla katkıda bulunmuş bir yapıt. Freud, bu kitabı, yüzyılın başında özellikle genel okurlar için yazdı. Yeni basımlar çıktıkça, temel kuramlarını değiştirmeden yeni örnekler ve bölümler eklendi. Freud'un hiçbir yapıtı bu kitap kadar sık basılmamış ve böylesine yaygın bir okur kitlesi tarafından okunmamıştır. Elinizdeki çeviri, Freud'un bu tanınmış yapıtının en genişletilmiş ve eksiksiz olanıdır.

Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi (AÖF) Antropoloji Dersi Çıkmış Sorularıdır.

Kanatlarım, Karanlık Mavi ve Karanlığa Sesleniş 'ten sonra, yeni bir çizgide yeni şiir kitabı; DAHA BAŞKA NE DİYEM. Daha Başka Ne Diyem, yeni şiirlerin toplandığı kitap olmakla birlikte, bu arada başka çalışmalar ve etkinlikler nedeniyle beklenen hacimde ol- mayınca, daha önce yayımlanmış şiir kitaplarım Kanatlarım, Karanlık Mavi ve Karanlığa Sesleniş' te yer alıp beğeni toplayan şiirlerden seçmelerin de yer aldığı SEÇMELER niteliğiyle sizlerle buluşmuştur. Beğeneceğinizi umduğum şiirlerimi, sizin beğeninize bırakıyorum.

Zor bir hayata doğmuştur Xu Sanguan: Babası çocukken ölür, annesiyse başka bir adamla evlenip onu terk eder. Dedesi ve amcasının sahip çıkıp büyüttüğü Xu Sanguan artık şehirdeki ipek fabrikasında çalışan genç bir işçidir. Amcasını ziyaret ettiği bir gün, kan satmaya giden iki arkadaşının yardımıyla o da kanını satar. Eline geçen parayı sadece ailesi için harcaması gerektiğine inandığı için evlenmeye karar verir. Xu Yulan’la evlenir ve üç oğlu olur. Büyük oğlu Yile hakkındaki bir gerçeğin ortaya çıkmasıyla sarsılır. Kültür Devrimi, kıtlık yılları gibi zor ve toplumu altüst eden dönemlerde ne zaman başı sıkışsa bir kuyudan su çeker gibi damarlarından kan çektiren ve mücadeleden asla vazgeçmeyen Xu Sanguan’ın öyküsü, tüm bunların yanında yaşama dair birçok tuhaflığı da barındırır. Kalbin tek bir atışıyla kanın tüm vücuda yayılması gibi, Yu Hua da basit fakat usta işi cümlelerle kurduğu bu olağanüstü öyküde, âdeta insan ruhunun ve yaşamın kılcal damarlarına ulaşır. Daha önce Yaşamak adlı romanını yayımladığımız Yu Hua’nın en önemli eserlerinden Kanını Satan Adam’ı Erdem Kurtuldu Çince aslından çevirdi.

Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi (AOF) İstatistik Dersi Çıkmış Sorularıdır.

Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi (AOF) İstatistik Dersi Çıkmış Sorularıdır.

Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi (AÖF) Turizm Sosyolojisi Dersi Çıkmış Sorularıdır.

Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi (AOF) Ortopedik Rehabilitasyon Dersidir. Yazarlar: Doç. Dr. Mehmet YANARDAĞ (Ünite 1, 4). Dr. Öğretim Üyesi Halil Hakan UYSAL (Ünite 2). Prof. Dr. Tülay TARSUSLU ŞİMŞEK (Ünite 3). Dr. Öğretim Üyesi Özgen ARAS (Ünite 5). Doç. Dr. Ebru TURAN KIZILDOĞAN (Ünite 6). Dr. Öğretim Üyesi Yasemin KAVLAK (Ünite 7). Doç. Dr. Deniz ŞİMŞEK (Ünite 8).

Kalbin yolu güzeldir ama tehlikelidir. Zihnin yolu sıradandır ama güvenlidir. Erkek en güvenli ve en kestirme yaşam tarzını seçmiştir. Kadın duyguların, hislerin, ruh hallerinin en güzel ama en sarp, en tehlikeli yolunu seçmiştir. Ve bugüne kadar dünya erkekler tarafından yönetildiği için kadınlar muazzam şekilde azap çekmiştir. O, erkeğin yaratmış olduğu topluma uyamamıştır çünkü toplum mantığa ve nedenlere uygun olarak yaratılmıştır. Kadın kalpten bir dünya ister. Erkek tarafından yaratılan toplumda ise kalbe yer yoktur. Ben kadınların gerçekten bir kadın olmasını isterdim çünkü bu büyük oranda kendilerine bağlıdır. Kadın erkekten çok daha önemlidir. Çünkü o rahminde hem erkeği hem kadını taşır. O kıza ve oğlana, her ikisine de annelik eder; her ikisinide besler. Eğer o zehirliyse, o zaman sütü zehirlidir, o zaman çocukları yetiştirme tarzı zehirlidir. Erkekle yarışıyorsun ve yarışmana gerek yok; sen zaten üstünsün. Şiir yazmana gerek yok, şiir sensin. Sevgin senin müziğindir. Sevgilinle birlikte çarpan kalbin senin dansındır!

''Kim bu Fethullah?... Hikmet Çetinkaya, adamı kendi dilinden deşifre ediyor, başkasının anlatımı değil; dizide Fethullah Fethullah'ın kimliğini sergiliyor... Ne diyor adam: - Kabe'de çok sinek vardı, herkesi ısırıyorlardı, bu sinekler beni bir kez ısırmadı... - Komşumuz bizim bahçedeki kazlarımızı dövmüş yaralamıştı, havada bir bulut belirdi, bizim kazları hırpalayan komşunun bahçesine dolu yağdı, ne var ne yok alıp götürdü; köyde başka hiçbir yere yağmamıştı... - Zelzele olmuş, köyde yıkılmadık bina kalmamıştı, hiç kimse evde yatamıyordu, Fahri Kainat Efendimiz, Hazreti Ali'ye buyurdu, 'bu köye bir kazık çak' dedi, ne zelzele kaldı, ne de korku... Ne olursa olsun, Fethullahçılar Orta Asya'dan Amerika'ya dek örgütlenmişler, Türkiye siyasal haritasından ve seçim sandığında pazarlık güçleri var... Şimdi Tayyip'e oynuyorlar.'' - İlhan Selçuk-

lkesi: Hak, hukuk, adalet, vicdan ve tasarruf Okul, tebeşir, tahta bilmedikleri köyde o gün köy bekçisi neyin müjdesini veriyordu? Ünlü bir karikatüristken niçin Yozgat’ın Sarıkaya ilçesine yerleşti? Yoğun bakım odasında niçin ihale pazarlığına girişti? İçişleri Bakanlığı’nda valiler toplantısına neden alınmadı? Tüm doktorlara gönderdiği mektupta neler istedi, sonunda neler oldu? Makam otomobiline niçin binmiyor, yolculuklarını niçin otobüsle yapıyordu? Polis minibüste kimlik kontrolü yaparken validen niçin şüphelendi? “Niğde’de yiyecek ekmeğimiz bu kadarmış” deyince neler oldu? On yılda yapılacak işi, on kuruş harcamadan nasıl bir yılda bitirdi? O, niçin bolluk içindeyken kıtlık içinde gibi yaşamayı seviyordu? “Tutumlu vali” geliştirdiği modelle nasıl işsizliği bitirdi ve modeli örnek oldu? Bu soruların cevapları Türkiye’nin “efsane vali”si Refik Arslan Öztürk’ün yaşamında gizli. Yozgat’ın Akbucak köyünde doğdu, hukuk fakültesini bitirdi; karikatüristlik, kaymakamlık yaptı. Bilecik, Niğde, Erzincan ve Manisa valiliklerinde bulundu. Her yerde halkla iç içe, halkın içinde oldu. Hep tasarruf ve kalkınmayı savundu, kendini eğitim ve çağdaşlaşmaya adadı. Bugün Refik Arslan Öztürk adı görev yaptığı illerdeki tarihi yerlerde, sanayi tesislerinde, bürokraside yarattığı ekolde ve hizmet verdiği binlerce insanın gönlünde yaşıyor. Onu birlikte çalıştığı insanlardan dinleyelim.

Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Rakültesi (AÖF) Çoklu Engellilerin Bakım Ve Rehabilitasyonu Dersidir. Yazarlar: Bora GÖRGÜN (Bölüm 1). Öğretim Görevlisi Dr. Kürşat ÖĞÜLMÜŞ (Bölüm 2). Doç. Dr. Mehmet YANARDAĞ (Bölüm 3). Öğretim Görevlisi Dr. Özge ÜNLÜ (Bölüm 4). Araştırma Görevlisi Şerife GEZER DEMİRDAĞLI (Bölüm 5). Araştırma Görevlisi Damla ALTIN (Bölüm 6). Araştırma Görevlisi Melih ÇATTIK (Bölüm 7). Dr. Öğretim Üyesi Bilgehan EREN (Bölüm 8).

Çağdaş Amerikan edebiyatının en önemli temsilcilerinden ödüllü yazar Jonathan Franzen, Düzeltmeler ve Özgürlük’ün ardından bir kez daha “büyük roman” geleneğine bağlı kalarak modern bir klasik yaratıyor. Bir anne ve kızın “tuhaf” ilişkisiyle başlayan olayların üzerindeki perde kalktıkça sınırları aşan ve yıllara uzanan girift bir ilişkiler sarmalı açığa çıkıyor. Tatminsiz bir aşk yoldan çıkmaya, bir sırrın ağırlığı kontrolü kaybetmeye, intikamın çürütücü hazzı ise yeni krizlere yol açarken doğru ve yanlış, iyi ve kötü, haklı ve haksız arasındaki çizgiler bulanıklaşıyor. Dünyadaki tüm dengelerin değiştiği, Doğu Almanya’nın ilkel fişleme yöntemlerinin yerini dijital casusluğa bıraktığı, yıkılan duvarların doyumsuzluk da dahil yeni sınırlar inşa ettiği uzun bir kesitte, değişmeyen nadir olgulardan birini; aile kurumunun çöküşünü de incelikle örüyor Franzen. Başarılı olay örgüsü, derinlikli karakterleri ve sorgulatan bakış açısıyla Saflık uzun yıllar akıldan çıkmayacak, etkileyici bir roman.

“Oğlum, evden çıkmalısın hemen! Arkadaki pencereyi kullan! Acele et!” Yonah gürültüyü duyuyordu. Kalabalık bir grup eve doğru yaklaşıyordu. Bazıları sert şekilde ilahiler söylüyordu. Diğerleri bağırıyordu. Uzakta değillerdi. “Nereye gideceğim?..” “Kayalıktaki mağaraya git. Seni almak için gelinceye kadar oradan çıkma.” Babası parmaklarıyla itiyordu omuzlarından. “Beni iyi dinle. Şimdi Çık. Bir an önce uzaklaş buradan. Komşulara kesinlikle görünme.” Helkias küçük bir torbaya yarım ekmek koyarak Yonah’a verdi. “Yonah, eğer ben gelmezsem... kalabildiğin kadar orada kal. Sonra da Benito Martin’e git.” Genç korkuyla, “Baba sen de benimle gel” dedi ama Helkias oğlunu camdan dışarı itti. Yonah artık gecenin içinde yapayalnızdı.

Gidenlerdensen, yani sınır tanımadan, yabancılık kavramına yenik düşmeden gidiyorsan eğer, güven sorun olmaz senin için. Dünyanın her yaznı evin olur, karşılaştığın her insan bir tanıdık. Gidenlerdensen, yola bırakırısın kendini. Sezgilerin tek güvenlik alanın olur. İçindeki ses en iyi bildiğin dil. Bir insanla ortaklık burada başlar. Sessizliğin gücüne güvenirsen içindeki sesi karşındaki de duyar seninle birlikte. İşte o zaman yol gerçek anlamını bulur. (Tanıtım Bülteninden)

Dr. Zeki Hozer’in “Sabetay Sevi” kitabı, geçmiş karanlık çağlara, Osmanlı Tarihi’ne, Balkan Tarihi’ne, Dinler Tarihi’ne, evrensel Mesih beklentisine, Cumhuriyet Tarihimiz içindeki Sabetayizm sorunsalına uzanan çok yönlü ve çok donanımlı çalışması, bir anlamda da 15 yaşında Selanik’ten Anadolu’ya göç eden Sabri Ağa’nın öyküsüne de gönderme yapmaktadır. Sabri Ağa, Selanikli göçmeni olduğu için, bir Sabetayist midir? Öyle ise, sakıncalı bir kavme mi mensuptur? Bu ve buna benzer abes ve komplo teorilerine yakıt taşıyan yaklaşımlar için Sabetay Sevi hakkında objektif bakışlı ve hiçbir radikal rüzgara angaje olmamış araştırmacı yazarlara gereksinimimiz var. İşte Dr. Zeki Hozer bunlardan biri. Sabetay Sevi ve çağrıştırdığı konularla ilgili Türkçe üç kitap çok önemlidir. Gershom Scholem - Sabetay Sevi (Mistik Mesih) Prof. Abraham Galante - Sabatay Sevi ve Sabataycıların Gelenekleri Cengiz Şişman - Suskunluğun Yükü (Sabatay Sevi ve Osmanlı Türk Dönmelerinin Evrimi). Şimdi bu üçlüye, Dr. Zeki Hozer’i de katıyoruz. Çünkü kitabı, basılmadan önce okudum ve altına imzamı attım. Bu çalışmaların dışında konuyla ilgili yüzlerce yanlı ve bilimsel olmayan politik ajitasyon amaçlı kitaplar bulunmaktadır. Bizim bu gibi konularda tam objektif, sosyal barış yanlısı, komplo teorilerine aldırış etmeyen, tarihi bir savaş alanı olarak değil ders alınması gerekli bir tebliğ olarak algılayan gerçek araştırmacılara gereksinmemiz var. Dr. Zeki Hozer, akut haline gelmiş bu netameli konuyu, bir cerrah müdahalesi ile aydınlatmaya ve Sabatay Sevi’nin dönemini sosyo-ekonomik, dinsel ve tarihi yönleriyle analiz etmeye çalışmıştır. Ve başarmıştır.

“İnsan krapon kâğıdından kanatlar takınca kelebek olduğuna inanır. Koyun postunda koyun, kurt postunda kurt […] Ülkü de giydirilebilir üstünüze ve Etlik tepeleri dağ gözükür gözünüze.” Ölmeye Yatmak romanı biçim açısından da ilginç. Çok geniş bir dönemi anlatmak isteyen romancı, Aysel’in ruh dünyasının yanı sıra toplumsal olayları, Aysel’i Doçent Aysel haline getiren koşulları yarı belgesel bir tarzla eserine katmış. Selim İleri Ağaoğlu’nun Ölmeye Yatmak adlı romanı, kadının cins kimliğini, bireyselliğini el yordamıyla araması, sorgulamasını ifade eder. Cumhuriyet kadın aydınının özgürlük ve dişilik arasındaki çıkmazını, bu romanındaki kadın tiplemesi, Aysel çok iyi bir şekilde betimler. Nilüfer Göle

Genç hastası ve ikisinin de yaşamını değiştiren geçmiş yaşam terapileri ile ilgili ünlü bir psikiyatrın gerçek hikâyesi Ünlü bir psikiyatr olan Dr. Brian Weiss bir gün bir hastası ile birlikte çalışırken hastasına hipnoz uygular. Hipnoza giren genç kadın geçmiş yaşamları ile ilgili birçok vizyonlar görür ve bunları anlatır. Bununla birlikte bazen iki yaşam arasındaki boşluklarda bazı üstatlar devreye girer ve dünya ile ilgili birçok mesajlar verirler. Bazı mesajlar Dr. Brian Weiss´in ailesi ve ölen oğlu ile ilgilidir. Konuyla son derece yakından ilgilenen Dr.Weiss hastasıyla yaptığı birçok seanslar sonucunda inanılmaz sonuçlara ulaşır.

Bir hikâyenin bitişi bir diğerinin başlangıcıdır. İnsanlar ölür. Kadim usüller gelip geçer. Yeni cemiyetler doğar. “Dünyanın sonu geldi,” genelde bir yalandır çünkü gezegen olduğu yerde durur. Ama bu kez, dünyanın sonu böyle gelecek. Nihai olarak... İşte size bir ülke. Her ülke gibi sıradan. Ama bu toprak parçası çok kıpırdanıyor ve ona Sükûnet adını vermişler. Sessiz ve acılı bir ironi ülkesi. Son, Sükûnet’in bir şehrinde başlıyor: Yerkürenin en kadim ve göz kamaştıran şehri. Adı Yumenes ve bir zamanlar bir imparatorluğun kalbiydi. Ne yazık ki imparatorluk ilk günlerinin ihtişamını kaybetti. Her imparatorluğun başına geldiği gibi. Ve bu sonda, üç kadın. Kocası tarafından oğlu öldürülen ve kızı kaçırılan bir anne... Essun. Toprağı duyan bir İmparatorluk Orojeni... Syenite. Bir Muhafız’ın eline düşen özel bir kız çocuğu... Damaya. Ve belki de yüzyıllar sürecek bir deprem. İşte böyle başladı. Dinle. Öğren. Dünya böyle değişti. “Sıradışı ve olağanüstü bir karmaşa." New York Times

2017 Hugo En İyi Roman Ödülü Depremler, volkanik patlamalar yeni Mevsimler başlatıyor. Beşinci Mevsimlerde hayatta kalmak daha da zorlaşıyor. Düşmanı tarafından bulunan bir kız ile devam ediyor hikaye… Dünyanın sonu böyle gelecek belki de... Ya da belki sütunlarla ve cevapları gizleyen eski sırlarla gelecek… Yine de korku, bağnazlık ve şiddete rağmen, karların altına gömülü kalmış bir umut kıvılcımı Sükûnet’te beliriverir, kim bilir? Alabaster halefi Essun’u eğitebilirse, belki Sükunet’in kaderini sonsuza dek değiştirebilir. “Karmaşık ve sıra dışı." The New York Times “Kesinlikle satın alınması gereken bir kitap... El değmemiş, özgün bir konuyla çığır açıcı nitelikte." Library Journal “Jemisin kurgusal dünya kurmak konusunda, günümüzün en başarılı yazar olabilir... Yaptığı işin ustası." RT Book Reviews “Keşfe, acıya ve gönül yarasına dair güçlü, destansı bir roman." SFFWorld.com “Dâhice... muhteşem bir üslup ve sürprizlerle dolu bir öykü." Washington Post “Öfkeli ve güzel bir apokaliptik öykü." B&N Sci-Fi&Fantasy Blog

Hayat yolculuğumuzda, her adımın bir iz, her anın bir his bıraktığı anlar var. Negah Ruşen Özcan’ın ilk şiir kitabı Geride Kalanlar, bu izlere dokunuyor; kaybolan düşleri, hayatın kırılgan anlarını ve içsel yolculukları samimi bir dille bize sunuyor. Bu kitap, çocukluğun tozlu anılarından aşkın en naif hâline, insan ruhunun derinlerine bir davet niteliğinde. ‘Geride Kalanlar’ ile iç sesinizi bulacak, kaybolmuş yanlarınızı yeniden keşfedeceksiniz. Kendinizden bir parça bulacağınız bu dizelerde, hayatın her köşesine dokunan bir dost sizi bekliyor.

Cennet , Nobel Edebiyat Ödüllü Abdulrazak Gurnah’tan efsanelerle, düşlerle, geleneksel inanışlarla bezeli bir Afrika panoraması. Büyük bir dönüşümün eşiğindeki Afrika kıtasında küçük bir çocuğun, Yusuf’un büyüme ve hayatta kalma mücadelesi anlatılıyor Cennet ’te. Babasının borcu yüzünden Aziz adında bir tüccara satılan Yusuf, ailesinden on iki yaşındayken ayrılmak zorunda kalıyor. Bir dükkânda tezgâhtarlıktan kervanla sefere çıkmaya kadar türlü işlere koşuluyor. Hıristiyan ve Müslüman, Afrikalı ve Avrupalı, zengin ve yoksul çatışmalarının arasında, geçmişinden gelen acıyı ve geleceğe dönük belirsizliği alt etmeye çalışıyor. Gurnah, çetrefil Afrika coğrafyasının derinliklerine doğru mesafe katederek kıtanın politik ve kültürel gerilimlerini Yusuf’un gözünden okuyucuya yansıtıyor. “Abdulrazak Gurnah, otuz yılı aşkın süredir, sessiz ve sarsılmaz bir inançla, tarihin unutulmuş köşelerinde kalan şeyler hakkında yazıyor.” Maaza Mengiste

Charles Dickens (1812-1870): Viktorya Dönemi İngilteresi’nin en önemli romancısı kabul edilen Dickens orta sınıf bir ailenin çocuğuydu. On iki yaşındayken ailesinin dara düşmesi sonucu bir fabrikada çalışmaya başladı ve romanlarında büyük bir isabetle aktardığı işçi sınıfının hayatını gözlemleme fırsatını elde etti. Dickens’ın belki de en popüler eseri Bir Noel Şarkısı 1843 yılının Noel’inden hemen önce yayımlanmış, ilk baskısı günler içinde tükenmiştir. Noel’in insani yönüne vurgu yaparak bu bayramın kutlanışını değiştirmiş, Viktorya Dönemi’nde Noel’in canlanmasına katkıda bulunmuştur ve İngiliz toplumunu öyle çok etkilemiştir ki kahramanının soyadı “pinti” anlamında sözlüklere girmiştir. Cimri, nemrut Ebenezer Scrooge’un, ona geçmişini, bugününü ve geleceğini gösteren üç hayaletin yardımıyla gerçekleşen büyük değişimini anlatan bu modern masalın sıcacık ışığı, sözünü sakınmayan bir toplumsal eleştirmen olan Dickens’ın içinde yaşadığı gerçek dünyaya yorumunu da aydınlatır. Bir Noel Şarkısı günümüze dek birçok dile çevrilmiş, defalarca sahneye, sinema ve televizyona uyarlanmıştır.

Agota Kristof’tan savaş, yıkım, göçmenlik, kimlik, insanlık ve yazmak üzerine tüyler ürpertici bir üçleme… Zamanın ve adın olmadığı bir coğrafyada, savaşın, felaketin, yoksulluğun ortasında anneannelerine emanet edilmiş küçük ikizler, bir yandan hayatı anlamaya çalışırken bir yandan da ne pahasına olursa olsun hayata sıkı sıkı tutunmaya çalışırlar. Gün gelir ikizlerin yolu ayrı düşer. Bir daha görüşebilecekler midir? Belki de, sınırları aşmak, sadece mekânları ve kişileri değil, kimlikleri ve hatta geçmişi bile değiştirebilir...

Ne kadar yukarı çıkarsanız, o kadar yüksekten düşersiniz. MANHATTAN’DA İHANETİN OLDUĞU KADAR DOSTLUĞUN DA BİR BEDELİ VAR. ÇÜNKÜ NE DERLER BİLİRSİNİZ. BEDAVAYA SADECE GÜNEŞ DOĞAR... İhtişamlı giriş diye buna derler: Carlyle üçüzleri, Yukarı Doğu Yaka’da çoktan birkaç dost ve daha da fazla düşman edinmeye başladı. O, en yakın arkadaşının kız arkadaşını çaldı, A, Chanel bale pabuçlarının kraliçesini tahtından etti ve B de yanında o malum özel kişi olmadan kuş gibi, Avrupa’ya uçuverdi. Artık Beşinci Cadde boyunca keskin bir hat çizildi ve açık savaş ilan edildi. Tarafınızı seçin. Beni sevdiğini biliyorsun ❤ dedikoducu kız

Booker ödüllü, uluslararası çoksatan Vejetaryen ve Çocuk Geliyor’un yazarı Han Kang, uzun süredir beklenen son kitabında beyazı prizmadan geçiriyor, okuru rengarenk bir metinle sınıyor. Beyaz şeylerle ilgili yazmaya karar verdiğim bahar, ilk yaptığım bir liste çıkarmak oldu. Her bir sözcüğü yazarken tuhaftır, çok sarsıldım. Bu kitabı mutlaka tamamlamak istediğimi ve yazım sürecinin bir şeyleri değiştireceğini hissettim. Yaraya sürülen beyaz merhem, üstüne sarılan beyaz sargı bezi gibi bir şeylerin gerekli olduğunu da. Zamana dair duyuların keskinleştiği anlar vardır. Böyle keskin zamanın kenarında, her saniye yenilenen şeffaf bir uçurumun ucunda ilerlemeye devam ederiz. Cesur olduğumuzdan değil, başka bir çıkar yolu olmadığından. Han Kang, hafızaya, geçmişe, kayıplara ve yeniden doğmaya dair epik bir anlatıya imza atıyor. Beyaz köpek ve kesme şekerle, anne sütü ve pirinçle insanın büyük çaresizliğini anlatıyor. Yıkıntılardan yeni hayatlar doğurmayı, acının coğrafyasını keşfetmeyi, kırılganlığı ve gücü, sıradan hayatın sıradan objeleriyle aktarıyor. Beyazın evreninden dünyaya eşsiz bir masal fısıldıyor.

Kent-Yaşam yazarı, İnşaat Mühendisi Osman Akbaşak'ın "Sular Çekilirken" adını verdiği çevre romanı okurlarla buluştu. Akbaşak, yedinci romanını Kemeraltı'ndaki Duvar Kitabevi'nde imzaladı, okurlarıyla söyleşti. Osman Akbaşak'ın "Sular Çekilirken" adlı kitabının konusu şöyle: Uğradığı deprem felaketinde evinin yıkıntısından yaralı kurtulan bir inşaat mühendisi doğup büyüdüğü kasabasına döner. Burada yine bir felaketle karşı karşıya kalır: Gölleri ve dereleri kurumaktadır. "Sevgili ülkem, senin için çok daha fazla şeyler yapmak, emeklerimizin karşılığını görmek isterdik" diyen yazar Osman Akbaşak, çevre romanının sunuş yazısında şöyle diyor: "Bugün kuraklıktan değil, masmavi göllerimizden, uçsuz bucaksız ormanlarımızdan, insanların deprem korkusu olmadan yaşadıkları kentlerden, dere yataklarından uzak, güvenli köylerden söz etmek isterdik. Çocukluğumda olduğu gibi, dünyanın kendi kendine yeten ülkelerinden biri olmak isterdik. Kentlisi kentinde, köylüsü köyünde mutlu olsun isterdik. Sevgili ülkem, bizi bağışla…"

Gidiyoruz, Lanet Olsun Zaman Nehrine, Reddediyorum, Benim Durumumdaki Erkekler ve Ardından’dan sonra yayımladığımız altıncı romanı. “Yandaki bölmeyi dene,” diyor Jesper tahta perdenin arkasından seslenerek. “Dorit yatıyor orada, çok iyi huyludur.” Aradaki yolda duruyor ve Jesper’in sakin sakin nefes alışını dinliyorum. Bakışlarımı bölmesinde uyuyan Dorit’e çeviriyorum, geniş sırtı karanlıkta giderek daha iyi seçiliyor. Eğilip Dorit’in sırtını okşuyorum. “Konuş onunla,” diyor Jesper, ama ben ne diyeceğimi bilemiyorum, şu an dilimin ucuna gelenleri yüksek sesle söyleyemem. Bölme daracık, hiç boş yer yok, Dorit hafifçe dönse beni tahta perdeye yapıştırır. Hayvanın boynunu okşuyorum, sonra da kulağına eğilip cesur kurşun asker masalını anlatmaya başlıyorum. Masalın sonuna, kurşun askerin alevlere karşı koyarken yavaş yavaş eridiği bölüme gelince öne doğru yatıyor ve kollarımı hayvanın boynuna doluyorum, pencereden içeri dolan rüzgârın nasıl balerini havalandırıp alevlere doğru sürüklediğini, ateşe düşen balerinin nasıl kayan yıldız gibi parladığını ve alevlerin söndüğünü anlatıyorum, masalımı bitirdiğimde soluk bile almaktan korkuyorum. 1934 yılının Noel gecesini yaşıyoruz, Jesper ve ben her şeyin nefes aldığı bir ahırda iki ayrı bölmede, iki ayrı inekle sarmaş dolaş yatıyoruz, belki de uykuya dalıyoruz, çünkü gerisini pek hatırlamıyorum.

“Beni bana hatırlatmıştı. Arkamdaki iskeleden homurtulu seslerle ayrılan vapurlar gibi, şimdiki zamandan ayrılan geçmişimin arkada bıraktıkları da ıssız bir vadiye doğru yol alıyordu. Ne vardı orada? Aşk mı? Hayır. Aşk hep ileriye bakar. O gelecektedir. Anda var olanın söz veremediğini fısıldar ruha. Bana kendini fısıldıyordu. Dinle-me-seydim o sesi, görmeseydim o elleri şimdi burada olmazdım.  Bir simidin üzerine rasgele serpilen susamların, böyle narin, böyle umut saçan devinimlerle gelip de yanıp tutuşan ruhdanlığıma bir buz, bir katre devrim olacağını nereden bilirdim?”   Ruhdanlık...   Beril Erem’in yazınsal yetilerini keşfederken öykülerinde çokça rastlanan ilginç ve edebi sözcük arayışları, ilk kitabının ismini de ölümsüzleştiren yeni bir kelime sunuyor okuyucuya.  Erem’in öykülerini okuduğunuzda sadece akıcı, sorgulayıcı dilinin ve kıvrak üslubunun yardımıyla değil; kadını ve erkeği insan yapan, daha sonra onları tüm zaafları ve tutkularıyla ayrıştırıp, bu öyküler sayesinde yeniden bir araya getiren bir anlatım şöleniyle karşı karşıya kalıyorsunuz. Şölenin şenlik ateşleri altında toplanan tüm anlatıcıların ortak sesi ve nefesiyle.  

Analar. Kendilerini çocuklarına adayanlar. Çocuklar. Ne mutlu sevilenlere! Hele farklı çocuklar. Yaygın kalıplar dışı gelişenler. Otistik ya da başka özellikli çocuklar. Kendi dünyalarıyla. Sevgi, bilgi, emek, sabır gerektiren süreçler. Beş kadın. Farklı coğrafyalardan, aile yapılarından. Umut verici hamleler. Yılmadan. Mücadele/ler. Buluşmaları… Olumlu, ufuk açıcı bir roman. Yalın, donanımlı, amaca dönük anlatım. Sağ olsun Muhsine Arda. Kararlı, verimli. Özenle yazmış, ilgiyle okudum, coşkuyla öneririm. Farklarla zenginiz. Ne mutlu farkına varanlara!

Bilmek İstemediğim Şeyler, George Orwell’in 1946 tarihli Neden Yazıyorum? adlı denemesine, çağdaş edebiyatın ödüllü yazarlarından Deborah Levy’nin verdiği feminist bir cevap. Levy çıkış noktası olarak Orwell’in yazma nedenlerini alsa da, apartheid Güney Afrika’sında geçen çocukluğu, İngiltere’ye göçtüğü gençlik yılları ve her şeyi bırakıp İspanya’ya kaçtığı orta yaş krizini ender bir içtenlikle anlatırken bambaşka bir üslup ve bakış açısı yakalıyor. Metin otobiyografik bir anlatı olsa dacinsiyet rolleri, annelik, göçmenlik gibi kavramlar üzerine düşünürken evrenselleşiyor. Levy kadın yazar olma deneyiminin erkek bir yazarınkinden farkını açıklarken Simone de Beauvoir, Marguerite Duras, Sylvia Plath ve Virginia Woolf gibi öncü feminist yazarları selamlamayı da unutmuyor. Bilmek İstemediğim Şeyler kendi sesini bulmak ve yüksek sesle konuşmayı öğrenmek üzerine. “Bilmek İstemediğim Şeyler, George Orwell'in denemesine bir cevap ama aynı zamanda Kendine Ait Bir Oda’nın güncel bir yorumu da. Virginia Woolf’un ünlü denemesi gibi bu da önümüzdeki yıllarda sık sık alıntılanacak bir metin.” ―TheIrish Examiner “Bir yazarın hayatının en sıradan detaylarının bile edebi bir metinde nasıl güç kazanabileceğini gösteren capcanlı bir anlatı.” ― New York Times Book Review

Gerçek aşk, zamanın ve mekânın ötesindedir. Beren, sevdiği eşi Akın’ı bir trafik kazasında kaybettikten sonra kendini yaşamdan soyutlamıştır. Ancak, Akın’ın ona bıraktığı sürpriz bir hediye, Beren’i hiç beklemediği bir yolculuğa çıkarır. Bu, Beren’in kaybettikleriyle yüzleşmesini ve kırıklarını tamir etmesinin de yolculuğu olur. Her adımında Akın’ın sevgisini hisseder. Anılarla dolu bu yolculuk, Beren’i kendiyle barışmaya, hayatın akışında yeni deneyimlere ve sevgilere cesaretle ilerlemeye teşvik eder. “Aşkın Tezahürü,” kaybedilenleri bulmanın, kırıkları tamir etmenin ve en derin yaraları iyileştiren sevginin hikâyesidir. Unutmayın, her son bir başlangıçtır ve her karşılaşma kaderin dokunduğu bir mucizedir. Her vedanın bir başlangıcın müjdecisi olduğunu kabullenmek; yaşamın sürekli akışında bizi bekleyen yeni deneyimlere, insanlara ve sevgilere kucak açmaktır. Aşk başkasında değil, kendi içindedir ve eğer hayata açık olursan içindeki her zaman tezahür eder.

2 Temmuz 1993 Sivas katliamı kurbanlarından şair-yazar-ressam Metin Altıok ile eleştirmen-denemeci-felsefeci Füsun Akatlı’nın kızı Zeynep Altıok Akatlı, annesiyle babasını ve tanıdığı başka kültür-sanat insanlarını, çocukluğundan beri göğünü aydınlatan yıldızları anlatıyor: Bilge Karasu, Metin Eloğlu, Tomris Uyar, Ruhi Su, Mekin Dinçer, Fazıl Say, Nezihe Meriç, Salâh Birsel, Güzin-Abidin Dino, Selim İleri, Turgut Uyar, Hilmi Yavuz, Leylâ Erbil, Hırant Dink. “Metin Altıok ve Füsun Akatlı’nın kızı Zeynep Altıok’un Milliyet Sanat’ta yayımlanan yazılarını okuyorum. ‘Ben yazı yazmaya bir misyon nedeni ile başladım’ diyor. ‘İlk ve hep babam Metin Altıok’un ardından onu anlatmak, yaşatmak, Sivas kıyımını unutturmamak için yazdım, yazdım.’ Zeynep Altıok, yazarlık yolunda güvenli bir yürüyüşe çıkmış, hedefe varacak.” Doğan Hızlan, Hürriyet

Aşkla doğar Teo, mavinin yeşille buluştuğu, güneşin dalgalarla öpüştüğü bir sahil şehrinde. O dört yaşındayken amansız hastalığa tutulduğunda, anne babası ve kız kardeşleri korkuya değil, eşi az bulunur sevgi ve fedakârlığa sarılırlar. Hepsinin gözbebeği olan Teo ise bir ömür sürecek acılarını, ıstırabını; içinde taşıdığı olgun ruh aracılığıyla bambaşka bir boyuta, yaşam aşkına ve sanata dönüştürür. Bedenen, ruhen yaşadığı her duyguyu çizgilerde ve renklerde anlatır. Kimsenin bilmediği diğer hayatının esintilerini nakşeder resimlerinde. Umudu henüz küçücükken çalınmış bir çocuk nasıl olur da böylesine umutla yaşayabilir? Bir aile “son”a karşı nasıl bu kadar büyük bir sevgiyle kavga verebilir? Bu dünya yaşamı, tek yaşamımız mıdır? Bunları anlatıyor Teo... Ve bizlerin, ruhu olan insanlar değil, insan bedeninde tecrübe kazanan ruhani yaratıklar olduğumuzu… Ölüm değil, hep yeniden kavuşma, yeniden bir keşfediş var yaşamın ucunda. “Ama biliyor musun, sana en yakın meleğin kimdi? Seni en çok kucaklayan, kollarına alıp uyutan, sen ağrılarından sıyrılıp derin uykuya gidene kadar yanında uzanıp bekleyen, sen daldığında da nefesini dinleyerek gecelerini uykusuz geçiren... Annen...”

ÇEVRENİZDEKİ İNSANLAR YENİ ŞARKILAR KEŞFEDİYORKEN, SİZ BİR ŞARKIYA TAKILI KALIYORSANIZ, KAYBETMİŞSİNİZDİR. Ben aslında iyi biriyim! Neden sürekli düşüncelere kapıldığımı bilmiyorum. Düşünmekten yorulduğumu biliyorum sadece. Beni yüzüstü bırakan insanları dahi kırmamak için, kelimelerimi seçerek konuşmak zorunda olduğumdan kızıyorum kendime. Doğru, insan giderken geride bırakamıyor geçmişini. Kırmamak için sustuğum, üzmemek için elimden geleni yaptığım, kavga etmemek için uzaklaştığım ve hak etmediği halde değer verdiğim o insanların bana bıraktığı tek şey kafamın içindeki düşünce kıyameti.

Artık lider benim. Bütün bir neslin kaderi benim ellerimde. Kuzeye, tutsak olmuş binlerce çocuğu özgürlüğe kavuşturmaya gidiyorum. Zihnimi bir silah olarak kullanmaktan Başka çarem yok. Kaybedecek zamanım yok. Hata yapma lüksüm yok. Çünkü tek bir hata, tüm dünyayı yakıp kavuracak olan bir yangının fitilini ateşleyebilir. Özgürlük nefesim kadar yakınken bana, biliyorum: Bunun geri dönüşü yok! “Bracken’ın bu sürükleyici ve tüyler ürpertici distopyası hafızalarınıza kazınacak.” – Kirkus Reviews “Baş döndürücü bir aksiyon ve heyecan dolu bir macera.” – Publishers Weekly “Distopya türünde yeni bir soluk. Kesinlikle kaçırılmaması gereken bir seri.” – Romantic Times

Bir veda mıydı yaşananlar, yoksa yeni bir başlangıç mı? Geçmişe mi dönüyoruz, yoksa geleceğe mi bu yolculuk? Bir kâğıt parçası neleri değiştirebilir? İçeriden kahkahaların yükseldiği bir evin kapısı, ömre bedel kaç dakikada açılır? Tüm soruların cevabı altın gününü bölen kapı zilinde saklı… Gelen mi? Has Kız Hazal… İçindeki intikam ateşini söndürmeye ve bir pipo dumanıyla son verilen nefeslerin savaşına ortak olmaya geliyor. Sahte gülücüklerin ardında acı çeken binlerce deneği hapsoldukları adadan kurtarmaya ve sisteme karşı savaşını kazanmaya geliyor Has Kız… Sırtında dededen yadigar Yatağan kılıcı, bir tarafı keskin, bir tarafı kör... Öldürecek mi? Dövecek mi? Ev Kızı Evren ile sonlanmayan macera şimdi yeniden başlıyor! "Ben girişsem, o sonuçtu. Ben karmaşaysam, o çözümdü. Ben zorsam, o kolaydı. Ben cehaletsem, o bilgelikti. O, benim hiç yapamadıklarım, hiç olamadıklarımdı. Benim eksik yanımdı.’ diye tanıtmıştı bize Evren onu. Kimden bahsettiğimi biliyorsunuz. Hazal'dan! Has Kız Hazal'dan bahsediyorum! Bir yan karakterden çok, her daim sahip olmak istediğimiz, alıp bağrımıza basıp, sarıp sarmalak istediğimiz bir dost olarak girdi hayatımıza. Ve boğazımızda kocaman bir yumru bırakıp gitti. Peki gitti mi gerçekten? Hadi ama? Ondan bu kadar kolay vazgeçebileceğimizi düşünmediniz değil mi? Ev Kızı Evren ile başlayan Altın Günü Serisi, Has Kız Hazal ile kaldığı yerden devam ediyor. Eğer hazırsanız başlıyoruz. Yine çok ama çok eğleneceğiz.”