Yaşamın Ucuna Yolculuk

İnsan hayatı, bazen bir su birikintisine atılan taşın oluşturduğu dalgalanmalar gibidir. Bir bakıma taşı atanı beklemek, dalgalanıp hemen durulmaktan daha kolay… İnsan ne zaman ki “içine doğru, yani “yaşamın ucuna doğru” bir sefere çıkar, işte o zaman kendi ben’ini keşfedecektir. Eğer; ‘ben’, keşfedilmişse ‘kendini bilme’ sürecinin yarısı bitmiş midir? Herkesin bir ideal kişisi var, adı çoğu zaman ‘o’. O, tümleyen açı. Yarımlığımızı, eksikliğimizi, kendimiz olamayışımızı tamamlayacaktır, o.Tümler açıyı bulmak ya da en azından bulma çabası içinde olmak değil midir hayatımızı anlamlı kılan?