Velev ki Ciddiyim

Yeryüzü belki geleceğe dair en umutsuz dönemini yaşıyor. Bu ülkedeki, bu gezegendeki insanlar arıza vermeye başladı! Birilerinin kurguladığı berbat bir senaryonun içinde saf saf oynayan aktörler olduğumuzu keşfediyoruz yavaş yavaş. Ve öfkeliyiz. Keyifler kaçık, tepeler atık! Uçlarımız sivrildi, birbirimize batıyoruz. Hepimiz, ne demekse, "öteki tarafa", gıcığız! Ve en mülayim olanımız bile bizleri bu hale getirenleri bir eline geçirse, son yılların en popüler protesto gösterisindeki gibi, ayağından pabucunu çıkarıp kafalarına atıverecek! De, edebinden yapmıyor! Hala inanıyorum ki son gülen ve de en gevrek gülen, bu silahsız, işinde gücünde, sakin, ahlaklı, kibar, sessiz çoğunluklar olacak. Dolayısıyle bu kitabın kapağı aracılığıyla, kitabı alanlar adına, yani vekaleten, hali pür melalimize katkısı olan bütün kifayetsiz muhterislerin alnının ortasına, ayakkabımı "çtooong" diye fırlatıyorum! Mizah en iyi silah, en iyi ilaç... Son yılların popüler deyişiyle "Velev ki" ciddiyim, "Velev ki" ıskalamadım ve pabuç tam "yerine" ulaştı! Heheheheheh! Siz var ya siz! Düşüncesi bile içinizin yağlarını eritti değil mi?! O zaman artık biraz gevşeyip gülebiliriz. İyi okumalar!