Dört Kafadar

Bilgin, Metin, Sezgin ve Çetin, aynı mahallede doğmuş, büyümüş, oynamış ve yeri geldiğinde birlikte üzülmüş ve ağlamışlardı Ders çıkışı bir aradaydılar. Metin: Yarın için izin almayı unutma. Bilemiyorum, dedim ya Metin. Ödevlerimi ne zaman yapacağım? Sen yine de, izin iste. Bak gelmezsen, küserim Sınıf geçmek için değil, öğrenmek için çalışmalıyız Okulun yanındaki boş arsaya doğru topu sektire sektire yürüdüler Babam balıktan dönmüş, bizim kayık orada, hadi gelin, dedi ve önden koşarak gitti Metin kürek çekmesini pek bilmiyordu, bırakın geri dönmeyi gittikçe uzaklaşıyorlardı. Sevinçleri kısa sürdü. Bu kez de ıssız adaya düştükleri korkusuna kapıldılar. Mahalleli kısa sürede sahilde toplanmaya başladı.