Chef

Bardan çıktığımda yağmur çiseliyordu. Sonra bayağı yağmaya başlamış, ben hani sarhoşum ya, farkına varamadım. Epeyce ıslanmışım. Islanmışım, çünkü arabayı park ettiğim yere değil ters istikamete gitmişim. Gitmişim çünkü kafam karışık. Sarhoşsun kardeşim elbette karışık olacak demeyin, benim sarhoşluğum öyle zilzurna küfelik işlerden değil. Hani ne demişler: İçiyorsak sebebi var. Yok yok, öyle kara sevda, imkansız aşk falan değil. Yahu bizimkisi işte bir alışkanlık. İşten çıktıktan sonra her akşam gittiğimiz bara uğrayıp iki tek atmak; her zamanki arkadaşlarla iki çift laf etmek, işte bu. Ama vücudum kaldırmıyor galiba. İki tek atsam bile kafayı buluyorum. Kafayı bulunca!... Zihnimin bir tarafı açılıyor....