İmam-ı Rabbani Ahmed Sirhindi

A mâm-ı Rabbânî” ve “Müceddid-i Elf-i Sânî” lâkaplarıyla anılan * Şeyh Ahmed Sirhindî, 17. yüzyılda Hindistan’da yaşamıştır. O hem İslâmiyet’in kitabî bir çizgide yorumlanması ve toplumun hurâfelerden arındırılması için mücadele eden bir “âlim”, hem de tasavvuf yolunun yüksek tecrübelerine erişip edindiği bilgileri dostları ile paylaşan bir “sûfî” idi. Dönemin padişahlarının İslâmiyet’e aykırı uygulamalarına sessiz kalmayan Sirhindî, hapsedilmeyi göze almış; ancak ilkelerinden ve mücadelesinden vazgeçmemişti. Bu yönleriyle o, İslâm dünyasının, özellikle Hindistan’ın 19. ve 20. yüzyıllardaki özgürlük, ilim ve ihyâ hareketlerine ilham kaynağı olmuş, ayrıca toplumun din ve tasavvuf anlayışını yenileyen (müceddid) bir rehber olarak telâkki edilmiştir. Tasavvufî eğitim ve varlık düşüncesi konularında ortaya koyduğu yeni fikirler ve getirdiği orijinal terimler ise, tasavvuf kültürüne önemli bir katkı sağlamıştır.