Ermişin Bahçesi

ERMİŞİN BAHÇESİ Kendi ‘özel’ gününün öğle vaktini yaşayan sevgili ve seçkin El Mustafa, hatırlama ayı Tichreen’de, doğduğu adaya dönüyordu. Gemi limana yaklaştıkça, geminin burnunda durmaya başladı; etrafını gemiciler sarmıştı. Ve yüreğinde bir ‘eve dönen’ vardı. Ve konuştu; sesinde deniz vardı, şöyle dedi: “Doğduğumuz adaya bakın! Burada bile yeryüzü bizi gökyüzüne götüren bir şarkı ve yeryüzüne indiren bir bulmaca. Ve tutkumuzdan başka nedir yer ve gök arasında şarkımızı taşıyıp bulmacamızı çözen? YERYÜZÜ TANRILARI Tarla kuşu tarla kuşunu çağırır Ama kartal uçar yukarı doğru şarkıyı dinlemekle ilgilenmez. Bana öğretirdiniz insanın tapınmasından ve esaretinde yatan öz sevgiyi Fakat, benim sevgim sınırsızdır, ölçüsü yoktur. Dünyevi ölümlülüğümün ötesine çıkarım Ve cennette taht kurarım kendime Kollarım uzayı sarar, gezegenleri kuşatır. Yıldızlı yolları yay, kuyruklu yıldızları ok yaparım