Tozluta

Neşe Apartman’ın kapısının önünde duran iki karaltı, bir kahve telvesindeki bedbelirti gibiydi. ‘Bir röntgen filmindeki beyin uru izleri’ dense bile yeriydi. “Bayağı dakiksiniz Gülay Hanım.” Orta boylu, keçisakallı, kırk başlarında biriydi bunu diyen. Sağ elinde naylon torba içindeki bir paketi tutmaktaydi. Üç hafta önce falıma bakmış ve hayatımın tümden yeni bir mecraya sürüklenmişti. Şimdi bu yeni yolun henüz kat edilmemiş bölgelerini gezecektik. “Bir şey mi var Sıtkı Bey?” “Her şeyi izah edeceğim Gülay Hanım.” Yanında duran genç kadın, her şeyi başlatan kimseydi. Üniversie yıllarından arkadaşım Meral. Yüzünde biraz huzursuz bir ifadeyle bana…