Almancının Kızı

Ne bedenimi saran bir derim var artık üzerimde, ne de canımı acıtmasın diye, yumuşak iplerle ördüğüm, ikinci derim. Bir yılan gibi soyuldum bugün. Ördüğüm derimin yaralarımı kapamaya yetmemesi canımı yakıyor, yolun sonunda mı, yoksa başında mı olduğumu, nerede yanlış yaptığımı, bilemiyorum son günlerde. Anlayamıyordum nasıl olup ta, son gülenin ben olmadığımı, yaralarımın, neden küçük bir eli tutan büyük bir el gördükçe, hala kaşındıklarını,kaşındıkça kanadıklarını, ben ‘geçti’ dedikçe, sinsice döküldüklerini. Oysa ben, hak edecektim yaşamı, sevgiyi. En çokta , sevgiyi. Anlayamıyordum…