Sen

Uzaklar elinizdeki kitapta da belirteceğim gibi, bütün hayatımın anlamı ve tek hazinesidir. O nedenle tüm mektuplarımda Uzaklara seslendim. Uzaklar bana göre, üzerinde hayatın tüm anlamını taşıyan ve sürekli uzaklara uçan bir halıdır. Bu halı onun üstünde bulunabilme onuruna erişebilen insana hayatın sonsuz hafifliğini duyumsatır. İnsan o an yaşadığı için kendisini inanılmaz şanslı hisseder. Bazen ona hitap ederken, aslında kendime ya da topluma, insanlara hitap ettim. Uzaklara seslenirken, bazen kendi içime döndüm, bazen ise karşıdaki sevgiliye seslendim. Bu nedenle söylediklerimin bir bölümünü -özellikle de eleştirileri de kendime ve insanlara yönelttim. Aradığım tek şey derinlikti. Bu mektupları onun için Uzaklara yazdım. Kendimi keşif yolundaki sonsuz maceram da onun verdiği ilham ve şevk ile ben yaşadıkça devam edecek. Ve bu derinlik yalnızca onun içinde gizli. Onun için Uzakların iflah olmaz âşığı, ölümüne arkadaşıyım. Hep onu izleyeceğim, benim pusulam yalnızca odur. Mektuplara başlıklar koymamın daha iyi olacağını düşündüm. Başlıklı mektuplar bunlar. Mektuplarımı kâğıttan bir uçurtma gibi rüzgârın rehberliğine bırakıyorum. Biliyorum ki o güçlü rüzgâr bu mektupları Uzaklara taşıyacaktır. Sözü fazla uzatmadan yazdığım mektuplara bırakmak istiyorum.