İkileme

“Koskocaman güneş gözlüklerinin kapattığı yuvarlak yüzü bana dönmüştü. Sizi bilmem ama ben güneş gözlüğü takan insanlarla konuşamam. Konuşursam da çok zorlanırım. Rahatsız olurum. Çünkü bir insanla konuşurken gözlerini görmeliyim. Gözlerinin içine bakmalıyım. Bir insanın gözleri, kişiliği hakkında pek çok şey anlatmaz mı? Haksız mıyım? Bir müddet kalakaldıktan sonra, kadının güneş gözlüklerini hedef alıp konuştum: ‘Evet, yardıma ihtiyacım var. ZA Yayınları’nı arıyordum da.’ Devasa güneş gözlükleri zile döndü ve iki saniye sonra pembe ojeli, dolma parmaklar zili gösterdi. ‘Bakın, orada ne yazıyor?’ Dolma parmakların işaret ettiği yere baktım. Beşinci katın zilinin yanında koskoca, kırmızı harflerle ZA YAYINLARI yazıyordu. Gözlerimi kapatıp bir daha açtım, yanlış görmemiştim. Sahiden de orada ZA YAYINLARI yazıyordu. Peki ben biraz önce neden o yazıyı görememiştim?” Ruhşen Doğan Nar’ın lezzetli üslubu eşliğinde, gizem yüklü bir hikâye: İKİLEME.