Ölüm Tüneli

Diddy cinayet işledi mi? Hester sevimli bir yalancı mı? Demiryolu işçisi gerçekten öldü mü? Rüyalar, gerçeklerden daha mı gerçektir? "Ölüm Tüneli", kahramanı Diddy’nin rüya ile gerçeği hiçbir zaman birbirinden ayıramadığı, hayat, ölüm ve bu ikisi arasındaki ilişkiyi kurcalayan bir kâbus meditasyonu sanki. Üstelik bu salt bir roman da değil, bir tür, tarifi mümkün olmayan, aşkın ve ölümün peşindeyken ikisine de tutku kertesinde bağlanmış bir deneyim; kısmen roman, kısmen cinayet öyküsü, kısmen felsefe, kısmen de rüya. Yazrın dili olabildiğince ürkütücü, merak çekici, huzur kaçırıcı, yüzleştirici; kahramanını da okurunu da deşip kanıtırcasına vicdanına baktıran bir bakışa sahip. Sağlam bir kurgu, yoğun cümleler ve belgesele yakın gözlemlerle modern çağın şiddetine lanetleyen, Amerikan vicdanının fizli kalmış oyuklarında gezinen, Kafkaesk bir fabl belki de. Daha önce Türkiye'de "Amerika'da", "Yanardağ Sevgilim" ve "Ben Vesaire" adlı kurgu kitapları da yayınlanan Susan Sontag'ın ilk defa 1967'de yayınlanan ikinci romanı "Ölüm Tüneli", vicdan azabı, delilik, rüyalar ve karşılaşmalarla, aşkı ve ölümü sınırlarına zorlayan bir kara roman...