Konusu:
Merhamet, utanma gibi bir çok duygumuz doğal değil, kütürel kökenlidir. Peki ya öç alma hırsı? Hobbes’un Leviathan’ı: yani modern devlet şiddet uyulama yetkisini tekeline alalı beri, insanoğlu kendisine yapılan haksızlığın hesabını sormaktan vaz mı geçti? Bu derleme, gerçeklikte ve fantezilerimizde öç alma konusunda ne kadar “yaratıcı” varlıklar olduğumuzun bir belgesi gibi... Ama öç bir bahane sanki: her bir öykü o bahaneyi kullanıp, insan ruhunun hastalıklı, karanlık dehlizlerine iniyor. Öç Öyküleri, soluksuz okunan bir edebiyat başyapıtı...
Öç Öyküleri: Bastırılmış öfkenin fantezilerimizde ve gerçeklikte patlak verişinin belgesi gibi...