Yarım Ekmek

Alınlık: Kezik Acar'ın dedikleri: 'Düş gördüm, hiç hayra çıkıcı değil! Zaten benim hangi işim hayra çıktı? Sekizimde yetim kaldım. Yirmi sekizimde kocam öldü. Ondan sonra hep dul. Hep yalnız, yapayalnız. Yaşamım mantar dedim, kimse duymadı. Ömrüm ziyan, sebil... Bunun bin bir nedeni var. Hangisinden başlasam? Düzgün bir sıra da bilmem? En iyisi baştan alayım. Ya da ben karman çorman anlatayım, kendin sıraya sok!' Benim Sorduğum: 'Ne zaman anlatacaksın Kezik abla?' Güldü: 'Yaz var, kış var, ivecek ne iş var? Bir gün anlatırım!' Kezik Acar'ın dediği gün hiç gelmedi. 'Gayret dayıya düştü, en iyisi ben anlatayım, uçup gitmesin...' dedim. Zaten ben Almanya'ya benden önce gelenlerin ardına düşüp niçin geldim? Öykülerini, romanlarını yazmaya değil mi? Tam bunun için. Çünkü yaşamları beni ilgilendiriyordu. Şimdi şu sayfalar tomarını elimde tutarken düşünüyorum. Kezik Acar'dan sorumluyum.