Beyaz ve Siyah

GERGEDANLAR (1959), SANDALYELER (1952) ve DERS(1951) gibi oyunlarıyla absürd tiyatronun en önemli figürlerinden olan Eugène Ionesco, insanlar arasındaki iletişimsizliği, dilin saçmalığını ve davranışların basmakalıplığını her düzlemde aktarmaya çalıştı. BEYAZ VE SİYAH işte bu çabanın bir başka ürünü olarak resim ile yazının eşzamanlı ilerlediği bir yapıta dönüşüyor. “Resim yapmayı bilmeyi gerçekten çok isterdim şimdi: Göstermeye çalıştığım şey sahiden ölüm ve yaşam.”