Türkiye'nin Demokrasi Tarihi - 1950'den Günümüze

Şiddet aynı şiddet, soygun aynı soygun, kan dökmede geriye adım yok, gene ilmikler boyunda, gene köşebaşlarında kim vurduya gitmeler, karakol dayakları dört başı mamur işkenceye dönüşmüş, gene pahalılık, gene açlık, gene eğitimsizlik, gene sağlıksız milyonlar. Eskilerden sadece görece farkları var... Bunun için demokrasimiz Hilmi Yavuz'un şu dizelerini anımsatırcasına acılı ve sanaldır: Ölümün anayurdu bendedir Solgun idam fermanıdır rüzigar Bir türkünün derin ağaçlığında (ya da) Hüzün ki en çok yakışandır bize Belki de en çok anladığımız.